بین‌المللی شدن ضرورتی اساسی برای ادامه حیات دانشگاه‌ها

کاهش اثر تحریم ها با برنامه ریزی

بین‌المللی شدن ضرورتی اساسی برای ادامه حیات دانشگاه‌ها

پدیده جهانی شده قوانین مشترک اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل برگشتی است که با سرمایه‌های امنیتی، اجتماعی، مالی و سرمایه ملی در ارتباط است.

با توجه به اهمیت این موضوع نبود ظرفیت کافی در موسسات علمی و فناوری از مهم‌ترین چالش‌های بین‌المللی شدن است و مهم‌ترین اثرگذاری آن در حیطه هویت و تغییر آن است. علاوه بر این، وجود هژمونی در ارتباط جهانی و دست بالای بعضی از کشورها در قدرت نرم که از جمله آن نوشتن و هدایت قوانین بین‌المللی است از دیگر چالش هایی که آموزش عالی کشور ما را در فعالیت های بین المللی با چالش هایی مواجه کرده است.

دنباله این چالش های موجود تبعاتی مانند فرار مغزها، افزایش هزینه تحقیقات، عدم وجود رقابت منطقه‌ای جهانی، عدم رعایت استانداردهای سطح بالا و قابل قبول، بی‌نظمی و آسیب‌رسانی به سرمایه‌هاست که آموزش عالی کشور را با آسیب‌هایی جدی رو به رو کرده است.

بین المللی شدن آموزش عالی

بین‌المللی شدن یعنی چه مقدار تحقیقات بین‌المللی به نسبت تحقیقات داخلی انجام شده است و تعداد و میزان جذب پژوهانه‌های بین‌المللی نسبت اساتید خارجی به داخلی، تعامل با کشورهای دیگر و نسبت دانشجویان خارجی به داخلی از موضوعات مطرح شده در این بحث است.

در رابطه با این موضوع ابوالقاسم دولتی، مدیرکل دفتر گسترش آموزش عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: از جمله وظایف آموزش عالی کشور توسعه فعالیت‌های بین‌المللی است که دانشگاه‌های تخصصی بتوانند با دانشگاه‌های منطقه در حوزه علوم اسلامی با کشورهای عربی و کشورهای همسایه روابط خوبی داشته باشند و مباحث تخصصی را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

این صحبت بدان معناست که مسوولان آموزش عالی کشور لزوم توجه به این مهم را دریافته و می دانند که باید برای رسیدن به نقطه مطلوب برنامه ریزی مناسبی داشته باشند اما آنچه در این میان از اهمیت ویژه ای برخوردار است تاثیراتی است که تحریم‌ها و نوسانات ارزی بر حوزه پژوهش دارند.

علیرغم مشکلاتی که تحریم ها برای کشور و همچنین حوزه پژوهش و آموزش عالی ایجاد کرده و بر کسی هم پوشیده نیست اما روسای اکثر دانشگاه های برجسته کشور معتقدند: تاکنون در ارتباط دانشگاه های کشور با دانشگاه های خارجی مشکلی احساس نشده است.

رئیس دانشگاه امیرکبیر در رابطه با این موضوع با اشاره به اینکه بعید است از لحاظ سیاسی برای قطع همکاری با دانشگاه های ایران، به دانشگاه های خارج از کشور فشار آورند گفت: تا کنون اثری از تحریم روی دانشگاه مشاهده نشده است و فشار تحریم بیشتر بر روی حوزه اقتصاد است. با این حال انعکاس روانی تحریم بسیار شدیدتر از واقعیت های موجود است.

دکتر سید احمد معتمدیبا بیان اینکه با برنامه ریزی می توان اثر تحریم را کاهش داد، گفت: با مدیریت و برنامه ریزی مناسب می‌توان اثرات منفی را به حداقل رساند، ضمن اینکه برای شرکت های دانش بنیان و مراکز تحقیقاتی در زمانی که برخی قطعات شامل تحریم می‌شوند، می تواند یک فرصت به حساب بیاید.

وی درپایان تاکید کرد: اعتقاد ما بر این است که کشور توانمندی بالایی دارد و اگر درست مدیریت شود، می توان تبعات منفی تحریم را به حداقل رساند، برای مثال تحریم های برخی قطعات باعث می شود آمار تحقیقات داخلی بالا رفته و اقبال به سمت اجناس داخلی بیشتر شود.