پسوریازیس تناسلی چیست؟ + علت، علائم و راه های درمان

علت علائم تشخیص درمان

پسوریازیس تناسلی چیست؟

علت

عفونت آسیب‌های پوستی داشتن اضافه وزن سیگار کشیدن نوشیدن زیاد الکل فشار و استرس برخی دارو‌ها هوای سرد

علائم

ناحیه شرمگاهی بالای ران ناحیه بین ران و کشاله ران مقعد و شکاف باسن

۱. خارش زیاد

بسیاری از افراد دچار خارش زیاد و شدید می‌شوند که بدترین بخش این بیماریست. احساس خارش می‌تواند فرد را در طول شب بیدار نگه داشته و حتی خارش شدید باعث خونریزی شود.

۲. .سوزش

در پسوریازیس تناسلی، ممکن است احساس کنید که یک کبریت داغ بر روی پوست شما قرار گرفته است. عرق، گرما و سایش می‌توانند این وضعیت را بدتر کنند.

۳. درد

پسوریازیس همیشه دردناک نیست، اما نادیده گرفتن آن سخت است. تحرک یا عرق باعث تحریک پذیری بیشتر پوست می‌شوند. ورزش و رابطه جنسی می‌توانند علائم را بدتر کنند. در برخی افراد، حتی نشستن هم ممکن است باعث ایجاد درد شود.

۴. عفونت

پوست نازک و ظریف به راحتی شکافته شده و باعث خونریزی می‌شود. در این شرایط، احتمال ابتلا به عفونت‌های باکتریایی یا قارچی افزایش پیدا می‌کند. اگر هم زمان دچار عفونت و پسوریازیس هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. در این شرایط، ممکن است نیاز به درمان‌های متفاوتی داشته باشید.

تشخیص

درمان

معمولا برای درمان کوتاه مدت پسوریازیس تناسلی، داروی هیدروکورتیزون (۱.۰ درصد) توصیه می‌شود. برای درمان طولانی مدت، کلسپتروژن (کرم ویتامین D) در نظر گرفته می‌شود.

اگر، فرد دچار عفونت شود، ممکن است آنتی بیوتیک‌های موضعی نیز تجویز شوند. همچنین، پزشک ممکن است برای تسکین و پیشگیری از خشکی و خراشیدگی پوست، روان کننده یا نرم کننده تجویز کند. علاوه بر این، برای درمان پسوریازیس تناسلی می‌توان از دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس نیز استفاده کرد.

پس از کاهش حساسیت پوستی، لیزر درمانی نیز می‌تواند به بهبود پسوریازیس تناسلی کمک کند. اگر روش‌های گفته شده موثر نباشند، می‌توان برای کوتاه مدت و تحت نظارت یک متخصص پوست، از استروئید‌های قوی در مقادیر کم استفاده کرد. متوتروکسات: نوعی داروی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD) است که برای درمان آرتریت روماتوئید و دیگر بیماری‌های روماتیسمی استفاده می‌شود. آسیترتین: یک نوع داروی رتینوئید خوراکیست که باعث کاهش التهاب می‌شود. دارو‌های بیولوژیک مانند آدالیمومب، آباتاسپت، اتانرسپت و ریتوکسیماب که در سیگنال‌های ایمنی که موجب تحریک علائم خود ایمنی می‌شوند، اختلال ایجاد می‌کنند.

آیا فرد یا افرادی را می‌شناسید که به این بیماری مبتلا باشند؟ روش درمان آن‌ها چگونه بوده است؟ نظرات و تجربیات خود را در انتهای این صفحه و در قسمت "ارسال نظر" با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید.