والدین همواره در هر دوره ای از زندگی فرزندشون برای بهبود روابط گامهای زیادی برمیدارن گاهی به گردش های دو نفره میرن و گاهی به کارگاه های مادر و فرزندی و یا پدر و فرزندی، تا تعامل بین اونها در یک محیط جذابتر و در انجام کارهای مورد علاقه کودک صورت بگیره. همه ی اینها خوبه اما آیا کافیه؟ گاهی برای داشتن رابطه ی خوب میشه با کمی توجه به مسائل جزئی در خانه و خانواده به راحتی و بدون صرف هزینه زیاد به نتیجه رسید.

چرا داشتن رابطه خوب بین والدین و فرزندان مهمه؟
- با ایجاد رابطه ی خوب بین پدر، مادر و فرزند میزان تاثیرگذاری و تربیت دلخواه والدین در کودک بیشتر میشه.
- از سلامت اجتماعی، جسمی، ذهنی و احساسی بیشتری برخوردار میشه و طبیعتا آینده بهتری در انتظارشه.
- تحقیقات نشون داده کودکانی که با دلبستگی به اندازه و سالم به والدینشون رشد میکنن، از روحیات بهتری برخوردارن و در آینده توانمندی بیشتری در ایجاد رابطه های پایدار و شاد و در چارچوب خانواده رو دارن.
- این کودکان در آینده میتونن احساساتشون رو در شرایط سخت تحت کنترل در بیارن..
- رابطه ی خوب در خانواده کودک رو به رفتارهای اجتماعی، خوش بین و مطمئن میکنه.
- تعامل سازنده والدین و فرزند میتونه در یادگیری مهارتهای اجتماعی و تحصیلی نقش زیادی داشته باشه.
- دلبستگی سالم منجر به پیشرفت اجتماعی، احساسی، شناختی و انگیزشی در کودک میشه.

برای داشتن رابطه ای محکم با فرزندتان قوانین و اهدافتان را مشخص کنید
چه آینده ای رو برای کودکتون ترسیم کردید؟ میخواید که یک کودک سالم و منضبط داشته باشید یا یک کودک شاد و پر انرژی مد نظرتونه!؟ برای رسیدن به نتیجه بهتر هدف گذاری و شناسایی هدف و چیزهایی که برای رسیدن بهش احتیاج دارید رو بدونید به روند تربیت کمک میکنه.
خودتون رو در تعاملاتتون نشون بدید
هر تعاملی رو بعنوان یک فرصت برای اثر گذاری روی فرزندتون بدونید، خودتون رو به تعامل مشتاق نشون بدید و البته قوانین، مرزها و پیامدهایی هم تعریف کنید و مطمئن بشید که فرزندتون قانون ها رو متوجه میشه.
در مورد قوانین جدی باشید
بایدها و نبایدها رو به خوبی بهش توضیح بدید ولی حواستون باشه بیش از اندازه قانون نذارید. برای جاگیری قواعد در ذهن فرزندتون بهتره که روی اونها مداومت کنید.
احساسات فرزندتون رو به خوبی درک کنید
در شرایط سخت کنارش باشید و مطمئن بشید که بعنوان تکیه گاه روی شما حساب میکنه.
حل مشکل بجای درگیری
وقتی که با فرزندتون به مشکل میخورید سعی کنید بجای تنبیه یه راه حل پیدا کنید. تنبیه فرزند رو تحقیر میکنه و بهتون اعتماد نمیکنه. اما وقتی که شما با پیش اومدن مشکل دنبال راه حل بگردید او هم از شما یاد میگیره.

نحوه ی برقراری ارتباط با فرزندان در سنین مدرسه
هنگامی که کودک شروع به تحصیل در مدرسه ابتدایی میکنه، تمرکزش از روی والدین به روی همسن و سالاش تغییر پیدا میکنه، با زیاد شدن مهارت های شناختی و اجتماعی، کودک سعی میکنه فراتر از محیط خونه بره. این زمانیست که ارتباطات دو طرفه میشه، که در این زمان فرزند شما تصمیم میگیره که ارتباطش دو طرفه یا یک طرفه باشه. مطالعات انجام شده نشون میده که در مورد والدین با وجهه ی اجتماعی خوب کودکان در روند رشدشون عموما شخصیتی به لحاظ اجتماعی شایسته و دارای اعتماد به نفس بالایی میشن، و والدینی با وجهه ی اجتماعی نامناسب، کودکانی دارای اعتماد به نفس کم، مهارت های اجتماعی پایین و بسیار تهاجمی دارن.

ارتباط والدین و فرزندان در دوران پرچالش نوجوانی
نوجوانی دوران آشفتگی و آسیب پذیریست که تغییرات جسمی و روحی فرد رو به همراه داره. والدین باید نیازهای نوجوان رو درک کنن، ازش حمایت کنن و بهش آزادی با کنترل نامحسوس بدن. والدین با عشق و پذیرش نوجوان حتی در دوران پرچالش نوجوانی هم میتونن راهنمایی موثر برای نوجوان باشن. با گذر از این دوره و رسیدن به بزرگسالی معمولا مشکلی بین والدین و فرزندان در برقراری ارتباط پیش نمیاد. بزرگسالان زمانیست که پایداری شروع میشه. والدین و فرزند بالغ در حال حاضر میتونن ارتباط سالم و برابری با هم داشته باشن.

رابطه شما چطور رابطه ایست؟
الزامات و اولویت های هر خانواده ای مخصوص به خودشه، مثلا رابطه ای که شما با فرزندتون دارید ممکنه دوستتون با فرزندش نداشته باشه و یا برعکس، این به معنی خوب یا بد بودن رابطه شما نیست بلکه به تفاوتها اشاره میکنه. پس بهتره والدین و فرزندان دست از مقایسه ی همدیگه بردارن تا بتونن رابطه ای بهتر داشته باشن.

رابطه امن بین والد و فرزند
کودکان با والدین احساس امنیت میکنن و مطمئنن که همیشه ازشون مراقبت میکنن. در این حالت یک رابطه امن ایجاد میشه و از نمودهای این رابطه اینه که زمانی که فرزندان نیاز دارن والدین بطور مداوم به نیازهای فرزند رسیدگی میکنن. فرزند از رابطه امن با والدینش لذت میبره و احتمال بیشتری داره که بعدا مستقل بشه و شخصیتی با اعتماد به نفس داشته باشه، سرانجام این رابطه، فرزندی با تعامل اجتماعی خوب و قادر به تنظیم احساساتشه.

رابطه اجتناب ناپذیر چه ویژگی هایی داره؟
فرزند احساس ناامنی میکنه چون والدین به نیازهای اون پاسخ نمیدن. او مجبوره مستقل بشه و مراقبت از خودش رو به عهده بگیره. رابطه ی والدین و فرزندان که به نوعی دلبستگی بدون امنیت میشه تلقی کرد به مشکلات رفتاری منجر میشه و ممکنه از کودک رفتارهای تهاجمی سربزنه. کودکانی که این رابطه رو تجربه میکنن احتمال بیشتری داره که مهارتهای اجتماعی ضعیفی داشته باشن و البته تمایل به نافرمانی هم جزئی از این رابطه است، با این توصیفات نباید تصور کنید که این کودکان در زندگیشون موفق نمیشن! تغییر میتونه تا زمانی که رشد کودک تموم بشه موثر باشه.

عدم کنترل احساسات در بزرگسالی نتیجه ی رابطه ناپیوسته بین کودکان و خانواده
نیازهای کودک گاهی اوقات پاسخ داده میشه گاهی اوقات نه! گاهی زود و گاهی دیر… و یک رابطه ی مداوم نیست. این کودکان نیاز به محبت و عاطفه بیشتری دارن که اگه در کودکی تامین نشه در بزرگسالی عدم کنترل احساسات رو به دنبال داره.

رابطه سازمانی بین فرزندان و والدین
در این رابطه، والدین نیازهای کودکان رو نادیده میگیرن و بچه ها یاد میگیرن چیزی از پدر و مادرشون انتظار نداشته باشن. در چنین مواردی احتمال داره یکی یا هر دو والدین از شرایط روحی رنج ببرن. این کودکان در فعالیت های بی معنی شرکت میکنن و رفتار غیرعادی دارن.

منبع: دونفره