نسیان”فراموشی”یک نعمت است،مثل حافظه”یادآوری”

«حافظه+فراموشی»لازمه یک زندگی موفق آمیزاست.

«حافظه و فراموشی » را که دو نعمت متضاد هستند،وجود هر۲ لازم است.

زنی که ازنعمت فراموشی محروم است!

​

«جرجیل پرایس» که از۱۲سالگی همه چیزراباجزئیات کامل بیادمی آورد،حتی همه صحنه ها جلوی چشمش رژه می روند،هنگام یادآوری،خاطرات

ازمتخصصان دانشگاه آروین امریکادرخواست کمک کرد

خانم «جرجیل پرایس» ۴۲ساله اهل کالیفرنیاامریکامی گوید:

بمحض اشاره هریک ازاطرافیان به چیزی ویارویدادی،حتی درسالهای خیلی دور،من تک تک جزئیات آن صحنه ها جلوی چشمم مجسم می شود ودیدن(مرور) آن خاطرات تلخ وغمباربرایم خیلی عذاب آوراست.

گفتمان همه اعضای خانواده،دوستان ،فامیل ،آشنا وبیگانه درطول دوران زندگی (۳دهه)ازدهنم پاک نمی شودرسانه ها-نیمه دوم شهریور ۱۳۶۹

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:همانطورکه «استرس»حداقلش برای انجام فعالیت ها وانجام کار میتواندعامل موفقیت باشد،درآیات قرآن هم باعنوان«خوف ورجاء»ازآن یادشده،فراموشی هم متعارفش نعمت است،فقدان فراموشی مثل همین خانم،زیادیش که منجربه الزایمرمی شود.

***

امام صادق(ع):فراموشی همچون حافظه،نعمت است

امام صادق علیه السلام می قرماید: اگر فراموشی در آدمی نبود هیچکس را از مصیبتی تسلی حاصل نمی شد و حسرت احدی بر طرف نمی شد و کینه هیچکس از سینه اش زایل نمی شد و هر کس بی احترامی و یا ظلم را فراموش نمی کرد و همیشه در پی انتقام می بود پس خداوند حکیم حفظ و فر اموشی را در آدمی قرار داده و هر دو ضد یکدیگر و در هر یک مصلحتی است.

امام صادق(ع) ابتدا به فوائد نعمت حافظه می پردازد و می گوید اگر انسان حافظه نداشت؛ تمام عمر؛ علمی را تحقیق و بررسی می کرد ولی بیادش نمی ماند! و درنتیجه هیچ اصل علمی بوجود نمی آمد!

همچنین بر هیچ آیینی اعتقاد پیدا نمی کرد زیرا هیچ ماجرای عبرت آموزی را از گذشتگان به خاطر نمی آورد و در نتیجه انسانیت انسان در اثر این نعمت حافظه است!

هرچند حافظه نعمت عظیمی است اما نعمت فراموشی از بعضی لحاظ بالاتر است!

امام می فرمایند: اگر فراموشی نبود؛ انسان هیچگاه از هیچ مصیبتی تسلی خاطر پیدا نمی کرد(همیشه بیاد آن مصیبت بود و آن را فراموش نمی کرد)

همچنین بواسطه مشکلات و سختیهایی که گاهگاهی در زندگی اش پدید می آمد؛ از هیچ نعمتی در دنیا لذت نمی برد! ( زیرا حتی در شیرینی های زندگی هم؛ بخش تلخ زندگی از ذهنش پاک نشده بود و جلو چشمش بود و درنتیجه؛ بخش شیرین زندگی هم تلخ می شد!)

سپس امام می فرمایند: خداوند حکیم حافظه و فراموشی را که دو نعمت متضاد هستند را در انسان قرار داد تا هر کدام در موقعیت خود به کمک و مدد انسان بیایند!

در واقع حافظه؛ نعمت است از این لحاظ که برای حفظ معلومات کسب شده مفید است و فراموشی؛ نعمت است از این لحاظ که برای گذر از احساسات آدمی در لحظات سخت زندگی مفید است و ما نمی بایست به نیمه خالی لیوان نگاه کنیم که فراموشی؛ بخشی از دانستنی های ما را نیز ممکن است حذف کند! بلکه باید از تا ثیر فو ق العاده آن در تعادل روان آدمی نیز آگاه باشیم!/توحیدمفصل

«نعمت نسیان»بالاترازنعمت یادآوری است !

بهوش باش ! در اهمیت این یک نعمت از نعمتهاى خداوند که گفته شد، و بالاتر از نعمت حفظ، نعمت نسیان است ؛ زیرا اگر فراموشى نبود، پس کسى که مصیبتى بر او وارد شده هرگز خاطرش تسلى نمى یافت ، و پشیمانى و حسرتش از بین نمى رفت ، و کینه ها از دلش برطرف نمى شد، و از متاعها و لذتهاى دنیا بهره اى نمى برد، به سبب یاد آوردن آفات و بلاها، و هرگز از پادشاه ستمگر و از دشمن خود غفلت نمى نمود.

آیا نمى بینى چگونه خداوند در وجود انسان دو قوه متضاد آفریده و براى هر کدام رازها و مصلحت هایى قرار داده ؟! و چه خواهد گفت آنان که تمام اشیاء را بین دو آفریدگار متضاد( یزدان و اهریمن ) تقسیم کرده اند در این اشیا متضاده با آن که در هر کدام از آنها نوعى مصلحت وجود دارد ./منبه فسمت روایت امام صادق(ع)ازمنبع قضاوتهای امیر المومنین علی-علامه محمد تقی عسگری-اخذشده است.