تبعات تضعیف امید در جامعه

بوشهر - پایگاه خبری - تحلیلی اتحاد خبری یادداشت داوود سردشتکی دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق بین الملل با عنوان تبعات تضفیف امید در جامعه را منتشر کرده است.

در ادامه این مطلب آمده است:بحث امید اجتماعی در 2 سطح فردی و کلان باید مورد بحث قرار گیرد، به عبارتی این 2سطح در تعامل تنگاتنگ با یکدیگرند. چنانچه افراد در تصمیمات جاری زندگی و ارزیابی آینده به تصویر منفی یا مبهمی برسند باید در انتظار عواقب وخیمی باشیم، مشکل فرار مغزها که سالهاست با آن روبرو هستیم در نتیجه نبود امید به آینده در کشور است.
وقتی جوان نمی تواند به لحاظ اشتغال در آینده برای خود، ثباتی متصور شود، تصمیم به خروج از کشور می‌گیرد. در بعد کلان نهادها، موسسات و سازمانها مورد بحث قرار می گیرند.
چنانچه امید در جامعه وجود نداشته باشد یا ضعیف باشد شاهد تصمیمات زودگذر و سطحی سازمانها و نهادها خواهیم بود و دیگر مقامهای مسئول، اهداف بلند مدتی در برنامه های خود ندارند و عملا هیچ کاری به صورت ریشه ای و نهادینه صورت نمی گیرد.
برای جلو گیری از ضعف امید اجتماعی ابزارهایی وجود دارد، به عنوان مثال ارزیابی پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی قبل از هر تصمیمی توسط سیاستمداران الزامی است.
البته این امر در کشورهای پیشرفته با ملاحظه ای جدی انجام می شود، دولت ما هم به نوعی باید به چنین ابزارهای دست پیدا کند و پیامدهای تصمیمات خرد و کلان خود را قبل از اتخاذ هر تصمیمی ببیند و سپس مطرح کند. در دنیای امروز دولت وقتی از مردم سالاری صحبت می کند باید در عمل هم ثابت کند و در واقع مردم کاملا احساس کنند که تصمیمات مهم مملکتی در زندگی آنها تاثیر مثبت خواهد گذاشت.
با کاهش امید اجتماعی، انگیزه های افراد برای پیشرفت کاهش پیدا می کند ، به بیان دیگر کاهش امید اجتماعی ناهنجاری هایی مانند بر خلاف قانون رفتار کردن، عدم توجه به نظم و عدم تن دادن به مقررات اجتماعی را به دنبال دارد. بتدریج کار کردن در ادارات با اهمال همراه می شود و افراد نسبت به خانواده و جامعه متعهد نخواهند بود.
با ضعف امید اجتماعی آسیب های اجتماعی افزایش پیدا می کند و بعضا ممکن است افراد به سمت مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی سوق پیدا کنند. قطعا دولت باید با برنامه ریزی دقیق و تزریق امید در جامعه از بروز چنین تبعاتی در وضعیت امروز جامعه پیشگیری کند.
دولت ها در این خصوص مسئولیت سنگینی به دوش دارند زیرا باید ابزار لازم را برای دستیابی به هدف فراهم کنند. تامین منابع انسانی، تامین شغل و توجه به تحصیل همگی از جمله ابزاری هستند که میزان امید اجتماعی را بالا می برند. اگر جامعه ای این ابزار ها را نداشته باشد همچون پرکاهی در فضا معلق شده و در تیر رس بسیاری از آسیب ها قرار می گیرد. قطعا حل معضلات اقتصادی نیز جامعه را پویا خواهد کرد. به یاد داشته باشیم که امید، موتور محرک جامعه است.
7212