نیاز روزانه انسان به آغوش گرفته شدن چقدر است و چرا؟

چرا باید یکدیگر را در آغوش بگیریم؟

هر که را دوست دارید، به کرات و مستمر به آغوش بفشارید، این فقط یک توصیه اخلاقی یا اجتماعی نیست بلکه نتیجه سال های تحقیقات علمی در معتبرترین مراکز دانشگاهی و پروهشی دنیاست. "سواد زندگی" خلاصه ای از نتایج این پژوهش ها را منتشر می کند.

در ادامه به مهم ترین تاثیرات در آغوش گرفتن یا در آغوش گرفته شدن اشاره می کنیم.

بیشتر بدانید : تأثیر عشق بر سلامت انسان

بیشتر بدانید : اثرات اعجاب انگیز عشق بر سلامت

افزایش مقاومت در برابر بیماری های مختلف

در مطالعه ای که در سری مجلات SAGE چاپ شده است، بیش از 400 داوطلب بزرگسال مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج حاکی از آن بود که احتمال ابتلا به امراض مختلف در شرکت کنندگانی که به صورت مکرر شریک زندگی خود را آغوش می گیرند، به شدت کاهش می یابد. آنهایی که از حمایت روانی بیشتری برخوردار هستند، کمتر از دیگران درگیر بیماری خواهند شد. حتی در صورت ابتلا به بیماری نیز شدت بروز علائم در این دسته از افراد به مراتب خفیف تر خواهد بود.

در مطالعه ای 404 داوطلب بزرگسال سالم برای بررسی تاثیر حمایت اجتماعی و در آغوش کشیدن شریک زندگی بر حساسیت ابتلا به بیماری های عفونی مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در معرض ویروس عامل سرماخوردگی ساده قرار داشتند و به منظور بررسی دقیق نشانه های بیماری در شرایط قرنطینه بودند.

آنهایی که بیشتر از داوطلبان دیگر توسط شریک زندگی خود در آغوش گرفته شده بودند و همچنین احساس قوی تری از حمایت اجتماعی داشتند، علائم خفیف تری از ابتلا به سرماخوردگی را نشان دادند که حکایت از تاثیر کاهنده 32 درصدی حمایت شخصی- اجتماعی دارد.

مطالعه ای سال 2015 در مجله علمی علوم روانشناختی به چاپ رسیده است که در آن ارتباط میان آغوش گرفتن شخص مورد علاقه با احتمال ابتلا به بیماری های مختلف روی 404 داوطلب از منطقه پیتسبرگ (شهری در ایالت پنسیلوانیا کشور آمریکا) مورد بررسی قرار گرفته است.

شرکت کنندگان هر بعد از ظهر برای مدت زمان 14 روز به مرکز فرا خوانده می شدند تا در مورد روابط اجتماعی خود در همان روز صحبت کنند.

همچنین داوطلبان توضیح می دادند که در آن روز فردی که عاشقش هستند را در آغوش گرفته اند یا خیر. شواهد به دست آمده از این تحقیق نشان داد که شرکت کنندگان به طور میانگین در 68 درصد از روزها شخص مورد علاقه شان را در آغوش گرفته اند و این افراد در مقایسه با گروه مقابل، احساس حمایت اجتماعی قوی تری داشتند و همچنین ریسک ابتلای آنها به امراض مختلف نیز کمتر بوده است.

همچنین در آغوش کشیدن شریک زندگی، تاثیر قابل توجهی بر کاهش فشار خون خواهد داشت. شواهد تایید کننده این اثر در مطالعه ای به سال 2005 در مجله علمی روانشناسی زیستی به چاپ رسیده است.

کاهش استرس از طریق القای حمایت شخصی و اجتماعی

در آغوش گرفتن شریک زندگی به ویژه در موقعیت های دردناک و دشوار، نشانه ای قوی از حمایت همه جانبه فرد است.

محققان معتقد هستند که پشتیبانی از کسی که دوستش داریم به واسطه استفاده از احساس لامسه، می تواند استرس را تا اندازه زیادی کاهش دهد.

مطالعه ای در تایید این موضوع انجام گرفته که در مجله علمی- پژوهشی پاب مد سنترال به چاپ رسیده است. در این بررسی 20 زوج شرکت کردند و به آقایان یک شوک الکتریکی ضعیف وارد شد. طی شوک، برخی بانوان بازوی شریک زندگی خود را در دست گرفته بود.

نتایج نشان داد مردانی که همسران شان بازوی شان را در بغل گرفته بودند، استرس و درد کمتی را تجربه کردند. اتفاقی مشابه این حالت نیز هنگام در آغوش کشیدن شخصی که دوستش داریم رخ می دهد.

سلامت قلب

در آغوش گرفتن شریک زندگی برای سیستم قلبی- عروقی هم مزایای متعددی دارد. در این زمینه نیز تحقیقی در پاب مد سنترال وجود دارد که در آن مجموعه ای متشکل از 200 داوطلب بزرگسال به دو گروه زیر تقسیم بندی شدند:

گروهی که دست شریک زندگی خود را برای مدت زمان 10 دقیقه گرفتند و پس از آن 20 ثانیه وی را در آغوش کشیدند.

گروهی که همراه شریک زندگی خود به مدت 10 دقیقه و 20 ثانیه در سکوت مطلق نشستند.

پس از آزمایش های مختلف مشخص شد که افراد گروه نخست به طرز قابل توجهی فشار خون و ضربان قلب کمتری داشتند. بدین ترتیب می توان گفت که ارتباط لمسی میان یک زوج نقش موثری در سلامت جسمانی هر کدام از آنها خواهد داشت.

احساس شادمانی و رضایت از زندگی

این احساس در ارتباط نزدیک با ترشح هورمون اکسی توسین یا همان هورمون عشق به دنبال در آغوش گرفتن شریک زندگی است.

ترشح این هورمون زمانی که در نزدیکی عشق خود قرار داریم و یا وی را در آغوش گرفته ایم، افزایش می یابد. مطالعه ای در مجله مخصوص موسسه ملی سلامت آمریکا (به اختصار NIH) به چاپ رسیده است که نشان می دهد مزایای اکسی توسین در بانوانی که مرتب توسط همسر خود در آغوش گرفته می شوند بسیار قوی تر است. این موضوع در مورد مادرانی که فرزند خود را بغل می کنند نیز صدق می کند.

از بین بردن حس ترس

دانشمندان انجمن علوم روانشناختی دریافته اند که در آغوش کشیدن فرد مورد علاقه می تواند منتج به کاهش اضطراب و ترس در اشخاصی شود که معمولا اعتماد به نفس پایینی دارند. آنها همچنین معتقد هستند که این ارتباط لامسه محدود به شخص جاندار نمی شود و ممکن است یک خرس عروسکی نیز همین اثر را داشته باشد.

تخفیف احساس درد

در یک مطالعه که در مجله holistic nursing practice چاپ شده است، بیماران مبتلا به فیبرومیالژی (سندرم درد اسکلتی- عضلانی مزمن که با خستگی، درد و اختلال خواب تشخیص داده می شود) مورد بررسی قرار گرفتند.

برای هر کدام از آنها 6 روش درمانی لمسی استفاده شد و هر روش نیز شامل لمس آرام پوست بدن بود. داوطلبان پس از تجربه متدهای درمانی مذکور، کاهش درد و افزایش کیفیت زندگی خود را گزارش دادند. در آغوش کشیدن فرد مورد علاقه می تواند این تاثیر را چندین برابر کند.

افزایش اعتماد

تحقیقاتی که خانم دکتر "لوان بریزندین" در کتاب "مغز زنانه" بدان استناد کرده است نشان می دهد که بعد از 20 ثانیه در آغوش گرفتن، هورمون های اعتماد شروع به ترشح می کنند و فرد راحت تر به طرف مقابل اعتماد می کند. از این روست که توصیه می کنند نگذارید غریبه ها فرزندان شما به ویژه دختران نوجوان تان را در آغوش بکشند.

همچنین در آغوش کشیدن کودکان و نوزادان به ویژه در یک سال اول زندگی اعتماد به نفس آنها را در ادامه زندگی تقویت می کند.

انتقال پیام

برقراری ارتباط با دیگران اغلب از طریق مکالمه گفتاری و یا حالات صورت رخ می دهد. اما لامسه یکی دیگر از روش های مهمی است که می تواند با بازده بالا پیام مورد نظر را به شریک زندگی انتقال دهد. محققان انجمن روانشناسی آمریکا معتقد هستند که انسان از طریق در آغوش گرفتن می تواند طیف وسیعی از احساسات خود را شامل عشق، قدر دانی، شادمانی، ناراحتی، همدردی، عصبانیت و ترس ابراز کند.

کاهش تنش های ناشی از مشاجره

بحث و مشاجره با کسی که دوستش داریم، بدن را در یک شرایط فیزیولوژیک وحشتناک قرار می دهد. اما در آغوش کشیدن شریک زندگی به خصوص در شرایط ناخوشایند، می تواند به آرامش بهتر هر کدام از طرفین و در نتیجه تصمیم گیری منطقی تر کمک کند.

مطالعه ای اخیرا در سال 2018 توسط محققی به نام مورفی و همکاران در همین راستا انجام گرفته است. صدها داوطلب بزرگسال هر شب برای مدت زمان دو هفته مورد بررسی قرار گرفتند. آنها به پرسش های مختلفی مانند مشاجراتی که طی روز با دیگران داشته اند، حال عمومی خود -چه خوب و چه بد- و همچنین دفعاتی که در آن روز شریک زندگی خود را در آغوش کشیده بودند، پاسخ می دادند.

93 درصد از شرکت کنندگان عنوان کردند که حداقل یک بار در مدت زمان دو هفته ای مصاحبه خود، همسرشان را در آغوش گرفته اند و 69 درصد نیز حداقل یکبار تجربه بحث و مشاجره را داشتند. کسانی که همسران شان را برغم مشاجرات، در آغوش گرفته بودند، از نظر روانی در وضعیت بهتری قرار داشتند و تنش کمتری را تجربه کرده بودند.

Virginia Satir نویسنده و درمانگر آمریکایی بود که به خاطر رویکرد ویژه خود در زمینه خانواده درمانی به شهرت بالایی دست یافت. وی معتقد است که انسان برای بقای خود نیازمند حداقل یکبار در آغوش گرفتن شریک زندگی خود طی روز خواهد بود و به همین ترتیب 8 مرتبه در آغوش گرفتن برای حفظ سلامتی و 12 مرتبه به منظور رشد و تعالی فردی نیاز است.

هر چند شاید به هر دلیلی این تعداد از در آغوش گرفتن برایتان میسر نباشد ولی هر چه می توانید کسانی که دوست شان دارید را " هر روز" در آغوش بکشید، همسر، فرزندان، والدین، خواهران و برادران و دوستان تان را... این یک نیاز واقعی است.

بیشتر بدانید : 4 اختلال روانی که با عشق اشتباه گرفته می‌شوند!

بیشتر بدانید : عشق به مغز مربوط است یا قلب؟

بیشتر بدانید : هورمون اکسی توسین یا هورمون حفظ رابطه های عاشقانه!

گردآوری : گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع : asriran.com