شهرداد روحانی چگونه رهبر ارکستر ملی ایران شده است؟

سرویس فرهنگ و هنر مشرق - شهرداد روحانی فرزند رضا (نوازنده ویولن)، متولد ۱۳۳۳ در تهران است، انوشیروان، اردشیر و شهریار برادرانش هستند که البته تاریخِ موسیقی مبتذل و درباریِ دوران پهلوی در گسترهِ بزرگی با انوشیروان روحانی گره خورده است.

تمامی شهرت شهرداد روحانی به چند دلیل است، نخست همکاری با گروه یانی آهنگساز آمریکاییِ یونانی الاصل که با ارکستر سلطنتی فیلارمونیک در یونان برگزار شد، دوم همکاری با ارکستر سمفونی لس آنجلس، سوم همکاری با سمفونی جوانانِ آمریکا، چهارم اجراهای باله چایکوفسکی است. اما مهم‌ترین علتش، وجود انوشیروان روحانی به عنوان برادر اوست که تداعی کننده بخش بزرگی از خوانندگان دوران پهلوی و لس آنجلس است.از دیگر عللِ اشتهار شهرداد روحانی کانون اقبال قرارگرفتن او از سوی رسانه هایِ زنجیره ایِ نظام سلطه از سویی وآگاهی کم و تعمد بسیاری از مراکز هنری و رسانه های داخلی از سوی دیگر است. شهرداد روحانی پس از انقلاب در مقام نوازنده و رهبر ارکستر «یانی»موسیقی‌دان، پیانیست، نوازندهٔ کیبورد و آهنگساز اهل یونان و ساکن ایالات متحده دیده شود و با انتشار اجراهای دونفره او در کنار کارن بریگز در آکروپولیس یونان، در میان علاقه‌مندان موسیقی شناخته شد.

و حضور شهرداد روحانی سبب شده یانی به چهره‌ای شناخته‌ در داخل کشور تبدیل شود و هواداران فرقه‌ای در ایران پیدا کند که در مناسبت‌های مختلف سعی می‌کنند برای او مراسم‌های مختلفی را برگزار کنند.

فصل اول: موسی و شعبان

شهرداد موسیقی‌دان بی اطلاع و ناآگاهی نیست، او از حضور غیرقانونی و فعالیت غیرمجاز پرواز همای (سعید جعفرزاده احمد سرگورابی) کاملاً مطلع بود، اما همان جریانی که توانست در زمان بسیار کوتاهی پرواز همایِ ناشناس که شاگردیِ هیچ استاد قابلی در پیشینه‌اش ندارد را از طریق شبکه های ماهواره ای و افرادی مانند «شاهرخ بحرالعلومی» (پسر ابراهیم بحرالعلومی بازیگر و منتقد سینما و ساکن کانادا) که حتی از برگزاری کنسرت در روز عاشورا نیز ابایی ندارند و در داخل نیز با حمایت افرادی مانند سید عباس سجادی، علی مرادخانی، حمید اسفندیاری و...به چهره ای شناخته شده تبدیل کرد، این جریان کاملا به هم تنیده از پرواز همای برای ارایه اشعاری آکنده از ایهام و ابهام در قامت یک اپوزیسیون استفاده کرد.

سلی خواننده یِ پیش از انقلاب (سلیمان واثقی متولد ۱۳۲۴، خواننده پاپ پیش از انقلاب و ساکن کانادا) را برای تداعی و ایجاد مزیت رقابتی برای افراد میانسال در کنار او قرار داد، دریا دادور از خوانندگانِ زنِ مقیم خارج از کشور (متولد ۱۳۵۰ مشهد، خواننده ی زن ساکن فرانسه که در اتفاقی نادر در اپرای رستم و سهراب به رهبری لوریس چکناواریان مجوز حضورش برای آوازخوانی در نقش تهمینه در تالار رودکی تهران را در سال ۱۳۸۱ گرفت) را برای جذابیت زنانه و در نهایت شهرداد روحانی را برای رهبری این ملغمه انتخاب کردند، تا همه ظواهر این اثر مغایر با فرهنگ موسیقیایی با عنوانِ موسی و شبان تکمیل شود!

از آن جایی که جریان سیال موسیقیِ کشور از سه سال قبل برای چنین روزهایی برنامه ریزی می کرد، حتی برای اقناع مخاطبین برای بسترسازیِ حضور یانی در ایران و بهره برداری دوگانه شامل توسعه ی دیپلماسی فرهنگی و هنری به دلیل تابعیت آمریکایی یانی و مهم تر از آن بهره برداری بزرگ مالی، برای یانی در سه سال گذشته در تهران جشن تولد می گیرند تا حضور و برگزاری کنسرت شهرداد روحانی، یانی، جیپسی کینگز (با حضور شاهرخ بحرالعلومی به عنوان مدیرگروه!)، انوشیروان روحانی، شجریان، پرواز همای، اپرا و نیما کیان و... در آینده یِ خیلی نزدیک کاملاً عادی باشد و به همدیگر هم ارتباطی نداشته باشد، به همین دلیل است که هیچگاه حتی تصویری از شهرداد روحانی و پرواز همای به علت حضور سلی و دریا دادور و موضوعِ ضدارزش و موهن موسی و شبان در رسانه های داخلی دیده نشده است! و در عوض همه از سمفونی خلیج فارس شهرداد روحانی سخن می گویند، سمفونی که همانگونه پیش از این عنوان شد، حتی اگر نام خلیج فارس آن را با کوه های کلیمانجارو یا دریاچه بختگان عوض کنند هیچ اتفاقی نخواهد افتاد!

بخشی از اشعارِ اپرای موسی و شبان، کار مشترک پرواز همای و شهرداد روحانی در لس آنجلس

خدا از هرچه پنداری جدا باشد

خدا هرگز نمی خواهد خدا باشد

نمی خواهد خدا بازیچه‌ی دست شما باشد

که او هرگز نمی‌خواهد چنین آیینه‌ی وحشت نما باشد

هراس از وی ندارم من، هراسی زین اندیشه ها در پی ندارم من

خدایا بیم از آن دارم، مبادا رهگذاری را بیازارم

نه جنگی با کسی دارم نه کس با من

بگو موسی بگو موسی پریشانتر تویی یا من؟

نه از افسانه می‌ترسم نه ازشیطان

نه از کفر و نه از ایمان، نه از دوزخ نه از حرمان

نه از فردا نه از مردن، نه از پیمانه می خوردن

خدا را می شناسم از شما بهتر

شما را از خدا بهتر، خدا را می شناسم من

دومین پروژه مشترک شهرداد روحانی با پرواز همای، کنسرت مرغ سحر ناله سرمکن، در لس‌آنجلس است که این موضوع نیز به دلیل اهمیت تلاش برای بازگشت و حضور خاندانِ روحانی در ایران هیچگاه مورد اشاره رسانه‌ها قرار نگرفت و نمی گیرد. این در شرایطی است که شهرداد روحانی از کیفیت پایینِ کارهای پرواز همای کاملاً مطلع بود، این موضوع آنقدر شفاف شده و پررنگ بود که طرف مصاحبه کننده یکی از شبکه های بیگانه از همای می‌پرسد: اشعار شما مضمونش همه می و مستی و به نوعی اعتراض به محدودیت‌های اجتماعی ایران است، فکر نمی‌کنید که توجه به شما در داخل و خارج از کشور به خاطر مضمون اعتراضی شعرهایتان باشد تا کیفیت مجموعه موسیقایی شما؟!!

شهرداد روحانی به راستی در مقایسه با برخی چهره هایِ متعهد و مسلط داخلی از مزیتی قابل رقابت برخوردار نیست، اما بر اساسِ ارتباطات آشکار و پنهان او باید چهره متفاوت برای داخل کشور شود و در این میانه هیچکس حتی زحمت نقد فنی و تطبیقی او را انجام نداده و نمی دهد، او یک بار با یانی حداقل دو دهه پیش همکاری داشته، اما رسانه های مختلفی از هربهانه ای برای تداعی این موضوع در داخل کشور استفاده می کنند. آهنگ معروف تولد تولد تولدت مبارک، از ساخته های انوشیروان روحانی با شعر پرویز خطیبی و نوذر پرنگ، دکلمه با صدای آذر پژوهش و اجرای اصلی آن با صدای بلا الوندی (خواهرزاده یِ ویگن خواننده پیش از انقلاب) است که به مناسبت سومین سالِ تولید و ورود خودروی پیکان به بازار ایران در فیلم مستندی به کارگردانی کامران شیردل و به صورت مستقل بر روی صفحه های ۳۴ دور وارد بازار شد.اما سال‌ها بعد، این ترانه به جای تداعیِ خودروی پیکان به ترانه ای برای جشن های تولد مورد استفاده قرار می گرفت، بازسازی آن با تنظیم مجدد توسط شهرداد روحانی و انتخاب عهدیه بدیعی برای خواندن آن از ابداعات شهرداد روحانی بود!

شهرداد روحانی علاوه بر سابقه همکاری با خواننده معروف و تبشیریِ بهاییت، با شاهکار بینش پژوه نیز دارای سابقه همکاری است. شاهکار بینش پژوه متولد ۱۳۵۱ تهران است، نخستین رپری است که در دولت اصلاحات و حمایت علی مرادخانی مجوز آلبوم هنجارشکنی را با عنوان اسکناس گرفت. سابقه بینش پژوه مملو از آثاری در معاندت با تمام ارزش های اخلاقی، انسانی و اسلامی است و تنظیم کارهای او را نیز شهرداد روحانی بر عهده داشته است.

اجراهایِ شهرداد روحانی در ایران با حمایت مالیِ نشر موسیقیِ آوای باربد با مدیریت حمید اسفندیاری، (از دوستانِ علی مرادخانی و دارای سابقه همکاری با سیدعباس سجادی) که سابقه بسیار طولانی در انتشار آثار موسیقاییِ خارجی بی کلام و باکلام در همه یِ ژانرها (گونه ها) بدون اخذ کپی‌رایت ، حتی با تکخوانی زن را در کارنامه نشر دارد، صورت می‌گیرد، علت این امر حمایت ویژه معاون هنری ارشاد و یکی از مشاورین خاص اوست، که مجموعه این رخدادها به دوبخش تقسیم می‌شود؛ بخش برنامه ریزی شده که دعوت از هنرمندانِ خاص مرتبط با جریانات خارج از کشور، دارابودنِ سوابقِ تکخوانی یا اپرا یا باله و رقص، بالابودنِ امکانِ فروش و پایین بودن ریسک، دارابودن سوابقِ ارتباط با جریان سیالِ هنجارشکن اعم از سیاسی یا ارتباط با رسانه‌های معاند و... و بخش دوم موضوعِ بهره برداری مالی و اعتباری در راستایِ تغییر ذائقه و همسوکردن علائق ویژه جامعه مخاطب با افراد و گروه‌هایی که در تبلیغات با علایم خاص و از اماکن و فضایِ خاص ارایه می‌شوند که در حقیقت شرطی کردن از نوع سوم است!

درباره جلال مشفق در متن زیر بیشتر بخوانید:

سلطان کنسرت کیست؟

در نهایت؛ فردی که از همکاری با معاندینی مانند منصور تهرانی، شاهکار بینش پژوه و یا نقش آفرینی در اثری ضددینی مانند موسی و شبان با خوانندگیِ سلی، دریا دادور و پرواز همای را تا همکاری با عهدیه بدیعی خواننده بهایی را در کارنامه خود دارد، هیچ مزیت رقابتی جز شهرت ناشی از تبلیغات ، رسانه های نابلد و شبکه‌های ماهواره ای ندارد و هنرمندان متعهد، تحصیلکرده و مجرب متعددی در داخل کشور هستند که هر یک از آنان بارها از این فرد و تبارش برای اعطای این همه فرصت بالندگی سزاوارتر هستند، شایسته و انصاف نیست که نمادهایِ هنر درباری و مرتبطین با جریانات ضدانقلاب در خارج از کشور و جبهه فرهنگی معارض انقلاب اسلامی در داخل کشور فرصت طلوع پیدا کنند.

اما نکته حائز اهمیت این است که با توجه به این کارنامه چرا مدیریت موسیقی داخل کشور که به فعالیت‌های مستمر خارج از کشور شهرداد روحانی آگاه است، چرا او را به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک تهران انتخاب کرده و همچنان به حفظ این چهره موسیقیایی با توجه به دامنه فعالیت‌هایش در خارج از کشور اصرار داد. روز 12 و 13 تیرماه شهرداد روحانی قصد داشت که برنامه مشترکی را با خانم بئاتریچه ونیزی اجرا کند که با هوشمندی مسئولان دلسوز در بدنه وزارت ارشاد این اجرای مشترک لغو شد و شهرداد روحانی نیز به صورت تک نفره رهبری ارکستر را بر عهده داشت. آیا وقت آن نرسیده در ادامه رهبری ارکستر سمفونیک تهران درج بخش کوچکی از فعالیت‌های روحانی، در رهبری این ارکستر تجدید نظری صورت پذیرد؟!