فشار خون زنان حامله چند باید باشد؟
منبع خبر /
سلامت مادر و نوزاد /
31-04-1398
اگر قبل از بارداری به فشار خون مبتلا هستید، بهتر است قبل از اقدام به بارداری حتما زیر نظر متخصص، فشار خون خود را مهار کنید.
نرمال بودن فشار و قند خون در دوران بارداری یکی از عوامل مهم سلامتی مادر در دوران بارداری می باشد در این جا به بیان نرمال ترین فشار خون زنان حامله چه مقدار است؟ می پردازیم.
در صورت بالاتر بودن آن از حدود طبیعی و همچنین وجود پروتئین در ادرار مادر به پرهاکلامپسی مبتلا میشود. این وضعیت نهتنها برای مادر بلکه جنین او هم خطرناک است.
در صورت بالاتر بودن آن از حدود طبیعی و همچنین وجود پروتئین در ادرار مادر به پرهاکلامپسی مبتلا میشود. این وضعیت نهتنها برای مادر بلکه جنین او هم خطرناک است.
بارداری اول، دیابت، سابقه افزایش فشار خون، بیماری کلیوی مزمن و سابقه پرهاکلامپسی در بارداریهای قبل، برخی از علل ابتلا به پره اکلامپسی هستند. پره اکلامپسی می تواند به تولد نوزاد زودرس منجر شود.
تورم ناگهانی دست، پا و صورت، وجود پروتئین در ادرار و فشار خون خیلی بالا از علائم ابتلا به پره اکلامپسی هستند.
حدود فشار خون در بارداری
از ماه ششم بارداری حجم خون زن باردار حدود ۲۵/۱ لیتر افزایش مییابد. قلب برای پمپاژ این خون اضافه متحمل فعالیت بیشتری میشود و دمای بدن از حد طبیعی بالاتر میرود.
مقدارخون برای رساندن اکسیژن و مواد مغذی به جنین و دفع مواد زاید زیاد شده است. در این مقطع زمانی هورمون پروژسترون دیواره رگها را کمی شل میکند و در نتیجه فشار خون خانم در اواسط بارداری کاهش مییابد و مادر احساس ضعف میکند؛ اما این تغییر در هفتههای آخر بارداری برطرف شده و فشار خون به سطوح عادی بازمیگردد.
حال اگر در طول بارداری فشار خونتان از حدودی که برای شما انتظار میرود بالاتر باشد و در چند نوبت اندازهگیری بالا بماند، متخصص زنان معالج شما مجبور میشود با دقت بیشتری بر وضعیت شما نظارت داشته باشد.
اگر قبل از باردارشدن دچار افزایش فشار خون بودهاید متخصص معالج برایتان قرصهای فشاری تجویز میکند که با مصرف آنها فشار خونتان در حدود طبیعی باقی میماند و آسیبی به خود یا فرزندتان نمیرسد.
چند رو چند؟
فشار خون را با ۲ عدد نشان میدهیم؛ مثلا فشار ۱۳ بر ۹ (در اصل ۹۰/۱۳۰).عدد اول فشاری است که خون حین انقباض عضلات قلب دارد- سیستولیک- و عدد دوم فشار خون در حالت استراحت عضلات قلب است - دیاستولیک.
فشار خون طبیعی برای عموم خانمهای جوان بین ۷۰/۱۱۰ و ۸۰/۱۲۰ است و اگر فشار خون خانمی که همیشه فشار خونی در حدود طبیعی داشته در دو نوبت یک هفته از ۹۰/۱۴۰ بالاتر برود احتمال میدهیم که خانم پرهاکلامپسی داشته باشد.
اما یادتان باشد تغییرات فشار خون هر کس را باید با سابقه فشار خون خود او سنجید مثلا ممکن است در یک برهه زمانی خانمی دچار استرس شود و فشار خون او کمی بالا رود در این حالت نمیتوان گفت که او به پرهاکلامپسی مبتلا شدهاست.
انواع فشار خون
پره اکلامپسی در اثر چه مشکلی روی میدهد؟
هنوز دقیقا مشخص نشده علت پرهاکلامپسی چیست، اما برخی عوامل خطر ابتلا به این مشکل را افزایش میدهند:
- بارداری اول
- دیابت
- سابقه افزایش فشار خون
- بیماری کلیوی مزمن
- سابقه پرهاکلامپسی در بارداریهای قبل
- بارداری ۲ یا چند قلویی
از کجا بفهمم پره اکلامپسی دارم؟
-فشار خون بالا: این مشکل تا زمانی که فشار خون خانم باردار از حد طبیعی-۹۰/۱۴۰- بالاتر رود، خودش را نشان نمیدهد.
- فشار خون خیلی بالا: این حالت با سردرد و دیدن اشکال درخشان همراه است و فشار خانم به بالای ۱۱۰/۱۷۰ میرسد.
- وجود پروتئین در ادرار: با آزمایش ادرار میتوان به این عامل پیبرد.
- تورم ناگهانی دست، پا و صورت: در دوران بارداری به دلیل افزایش حجم مایعات بدن پاها کمی متورم میشود اما تورم در تمام قسمتها میتواند نشانه پرهاکلامپسی باشد.
درد شکمی
سردرد
کاهش ادرار
سرگیجه
تهوع و استفراغ شدید
آیا راهی برای پیشگیری وجود دارد؟
اگر قبل از بارداری به فشار خون مبتلا هستید بهتر است قبل از اقدام به بارداری حتما زیر نظر متخصص فشار خون خود را مهار کنید و با خوردن غذاهای سالم و فعالیت بدنی وزنتان را به محدوده سالم برسانید.
سیگار را ترک کنید، زیرا استعمال سیگار برای مبتلایان به فشار خون خطر جدی دارد و مواد سمی سیگار دیواره رگها را تخریب میکند.
در دوران بارداری باید بهطور منظم فشار خون خانم باردار اندازهگیری و آزمایش ادرار او بررسی شود. مصرف ویتامین C و E هم در پیشگیری از پرهاکلامپسی موثر است.
پره اکلامپسی چه خطراتی دارد؟
وزن کم تولد: فشار خون بالا در دوران بارداری عروق رحم را تنگ میکند و به این ترتیب اکسیژن و مواد مغذی کافی به جنین نمیرسد و در نتیجه رشد جنین کم میشود.
قطع جفت پیش از تولد: در این موارد ممکن است جفت به طور کامل یا جزئی قطع شود و در نتیجه اکسیژن و مواد مغذی کافی به جنین نرسد. خونریزی بعد از هفته ۲۰ بارداری مهمترین نشانه قطع جفت است.
تولد نوزاد نارس: گاهی اما این وضعیت ۹ ماه ادامه پیدا نمی کند و نوزادی که منتظرش هستند، خیلی زودتر از موعد به دنیا می آید.
مهمترین مطالب در اینباره:
پرهاکلامپسی اختلالی در طول بارداری است که در آن افزایشی ناگهانی در فشار خون و ورم، اغلب در ناحیه صورت، دست و پا ایجاد میشود.
پرهاکلامپسی شایعترین عارضهای است که در طول بارداری ایجاد میشود. پرهاکلامپسی به طور معمول در طول سه ماهه سوم بارداری رخ میدهد و مبتلابه حدود 1 مورد از هر 20 مورد بارداری است.
در صورت عدم درمان پرهاکلامپسی به اکلامپسی تبدیل میشود که در آن مادر ممکن است دچار تشنج، کما، و حتی مرگ شود. به هر جهت، عوارض ناشی از پرهاکلامپسی در صورتی که ویزیتهای دوران بارداری مادر به شکل منظم انجام شود بسیار نادر است.
علل پره اکلامپسی
کارشناسان در مورد علت پرهاکلامپسی مطمئن نیستند. اغلب آنان میگویند که پرهاکلامپسی نتیجه وجود مشکلی در رشد جفت است زیرا رگهای خونی تغذیه کننده آن باریکتر از رگهای نرمال بوده و در برابر سیگنالهای هورمونی به شکل متفاوتی جواب میدهند.
از آنجا که این رگهای خونی باریکتر از میزان نرمال هستند جریان خون در آنها محدود است.
علت تفاوت رشد این رگهای خونی مشخص نیست اما برخی عوامل شامل موارد زیر ممکن است در آن نقش داشته باشند:
- آسیب دیدن رگهای خونی جفت
- ناکافی بودن جریان خون به جنین
- مشکلات سیستم ایمنی
- عوامل ژنتیکی
درمان پره اکلامپسی
پرهاکلامپسی جز در صورت به دنیا آوردن نوزاد قابل علاج نیست.
تا زمانی که فشار خون مادر کاهش نیافته باشد وی در ریسک بالایی برای استروک، خونریزی شدید، جدایی جفت از جنین و تشنج قرار خواهد داشت. در برخی موارد، به ویژه در زمانی که پرهاکلامپسی به صورت زودهنگام شروع شده باشد، وضع حمل ممکن است بهترین گزینه برای جنین نباشد.
در مورد زنانی که در بارداریهای پیشین خود دچار پرهاکلامپسی شده باشند تعداد ویزیتهای پریناتال افزایش پیدا میکند. امکان توصیه داروهای زیر وجود دارد:
- داروهای ضد فشار خون. این داروها برای کاهش فشار خون به کار میروند.
- داروهای ضد حمله. در موارد شدید، این داروها برای پیشگیری از تشنج اولیه به کار میروند. پزشک ممکن است منیزیم سولفات تجویز کند.
- کورتیکوستروئیدها. اگر مادر دچار پرهاکلامپسی یا سندرم هلپ باشد این داروها میتوانند عملکرد پلاکت و کبد را بهبود ببخشند. این میتواند به افزایش مدت بارداری منجر شود.
آنها در عین حال باعث افزایش سرعت رشد ریههای بچه میشوند، که در صورتی که بچه در معرض خطر تولد زودرس باشد اهمیت دارد. بهترین درمان برای سندرم هلپ به طور معمول وضع حمل در اولین فرصت ممکن است.
استراحت
اگر زنی تا انتهای بارداری خود فاصله زیادی داشته و علایم پرهاکلامپسی در او خفیف باشد، پزشک ممکن است استراحت در بستر را توصیه کند. استراحت به کاهش فشار خون کمک میکند، که این به نوبه خود میزان خونرسانی به جفت را که برای جنین مفید است، افزایش میدهد.
به برخی زنان توصیه میشود تا در بستر دراز بکشند و فقط در صورت لزوم بنشینند یا بایستند. به دیگران ممکن است اجازه داده شود تا در مبل، سوفا یا بستر بنشینند، اما این زنان ناچار خواهند بود تا فعالیت جسمانی خود را محدود کنند. فشار خون و تستهای ادرار این زنان منظماً بررسی میشود. نوزاد نیز از نزدیک مورد پایش قرار میگیرد.
در موارد شدید زن باید در بیمارستان بستری شود و استراحت در بستر از نزدیک مورد پایش قرار گیرد.
پرهاکلامپسی اختلالی در طول بارداری است که در آن افزایشی ناگهانی در فشار خون و ورم، اغلب در ناحیه صورت، دست و پا ایجاد میشود.
پرهاکلامپسی شایعترین عارضهای است که در طول بارداری ایجاد میشود. پرهاکلامپسی به طور معمول در طول سه ماهه سوم بارداری رخ میدهد و مبتلابه حدود 1 مورد از هر 20 مورد بارداری است.
در صورت عدم درمان پرهاکلامپسی به اکلامپسی تبدیل میشود که در آن مادر ممکن است دچار تشنج، کما، و حتی مرگ شود. به هر جهت، عوارض ناشی از پرهاکلامپسی در صورتی که ویزیتهای دوران بارداری مادر به شکل منظم انجام شود بسیار نادر است.
علل پره اکلامپسی
کارشناسان در مورد علت پرهاکلامپسی مطمئن نیستند. اغلب آنان میگویند که پرهاکلامپسی نتیجه وجود مشکلی در رشد جفت است زیرا رگهای خونی تغذیه کننده آن باریکتر از رگهای نرمال بوده و در برابر سیگنالهای هورمونی به شکل متفاوتی جواب میدهند.
از آنجا که این رگهای خونی باریکتر از میزان نرمال هستند جریان خون در آنها محدود است.
علت تفاوت رشد این رگهای خونی مشخص نیست اما برخی عوامل شامل موارد زیر ممکن است در آن نقش داشته باشند:
- آسیب دیدن رگهای خونی جفت
- ناکافی بودن جریان خون به جنین
- مشکلات سیستم ایمنی
- عوامل ژنتیکی
درمان پره اکلامپسی
پرهاکلامپسی جز در صورت به دنیا آوردن نوزاد قابل علاج نیست.
تا زمانی که فشار خون مادر کاهش نیافته باشد وی در ریسک بالایی برای استروک، خونریزی شدید، جدایی جفت از جنین و تشنج قرار خواهد داشت. در برخی موارد، به ویژه در زمانی که پرهاکلامپسی به صورت زودهنگام شروع شده باشد، وضع حمل ممکن است بهترین گزینه برای جنین نباشد.
در مورد زنانی که در بارداریهای پیشین خود دچار پرهاکلامپسی شده باشند تعداد ویزیتهای پریناتال افزایش پیدا میکند. امکان توصیه داروهای زیر وجود دارد:
- داروهای ضد فشار خون. این داروها برای کاهش فشار خون به کار میروند.
- داروهای ضد حمله. در موارد شدید، این داروها برای پیشگیری از تشنج اولیه به کار میروند. پزشک ممکن است منیزیم سولفات تجویز کند.
- کورتیکوستروئیدها. اگر مادر دچار پرهاکلامپسی یا سندرم هلپ باشد این داروها میتوانند عملکرد پلاکت و کبد را بهبود ببخشند. این میتواند به افزایش مدت بارداری منجر شود.
آنها در عین حال باعث افزایش سرعت رشد ریههای بچه میشوند، که در صورتی که بچه در معرض خطر تولد زودرس باشد اهمیت دارد. بهترین درمان برای سندرم هلپ به طور معمول وضع حمل در اولین فرصت ممکن است.
استراحت
اگر زنی تا انتهای بارداری خود فاصله زیادی داشته و علایم پرهاکلامپسی در او خفیف باشد، پزشک ممکن است استراحت در بستر را توصیه کند. استراحت به کاهش فشار خون کمک میکند، که این به نوبه خود میزان خونرسانی به جفت را که برای جنین مفید است، افزایش میدهد.
به برخی زنان توصیه میشود تا در بستر دراز بکشند و فقط در صورت لزوم بنشینند یا بایستند. به دیگران ممکن است اجازه داده شود تا در مبل، سوفا یا بستر بنشینند، اما این زنان ناچار خواهند بود تا فعالیت جسمانی خود را محدود کنند. فشار خون و تستهای ادرار این زنان منظماً بررسی میشود. نوزاد نیز از نزدیک مورد پایش قرار میگیرد.
در موارد شدید زن باید در بیمارستان بستری شود و استراحت در بستر از نزدیک مورد پایش قرار گیرد.
القاء وضع حمل
اگر پرهاکلامپسی در زمان نزدیک به خاتمه باردار تشخیص داده شود، پزشکان زایمان را در اولین فرصت ممکن توصیه میکنند.
در موارد بسیار شدید ممکن است هیچ انتخابی وجود نداشته باشد و وضع حمل القاء شود یا عمل سزارین در اولین فرصت ممکن صورت گیرد. در طول زایمان برای بهبود جریان خون در رحم و پیشگیری از تشنج به مادر سولفات منیزیم داده میشود.
علایم پرهاکلامپسی باید در فاصله چند هفته پس از وضع حمل از بین بروند.
تشخیص پره اکلامپسی
برای تشخیص پرهاکلامپسی هر دو تست اشاره شده در زیر باید نتایج مثبت داشته باشند:
هیپرتانسیون
فشار خون زن بسیار بالا است. خوانش فشار خون به میزان ۹۰/۱۴۰ میلیمتر جیوه در بارداری غیر نرمال محسوب میشود.
پروتئینوری
در ادرار پروتئین دیده میشود. نمونههای ادرار ۱۲ ساعته یا بیشتر جمعآوری میشود و مقدار پروتئین ارزیابی میگردد. این ارزیابی شدت اختلال را نشان میدهد.
پزشک همچنین ممکن است تستهای تشخیصی دیگری را مورد استفاده قرار دهد:
- آزمایش خون: برای بررسی میزان درستی عملکرد کلیهها و کبد و اینکه انعقاد خون به شکل صحیح انجام میگیرد یا خیر.
- سونوگرافی جنین: وضعیت پیشرفت نوزاد به طور کامل پایش میشود تا اطمینان حاصل گردد که رشد به طور کامل صورت میگیرد.
- تست غیر استرس: دکتر این موضوع را بررسی میکند که در هنگام حرکت واکنش ضربان قلب نوزاد چگونه است. اگر ضربان قلب به ۱۵ ضربه در دقیقه یا بیشتر به مدت ۱۵ ثانیه و دو بار در هر ۲۰ دقیقه افزایش یابد، این نشانهای از نرمال بودن کل وضعیت محسوب میشود.
ریسک فاکتورهای پره اکلامپسی
ریسک فاکتورهای مرتبط به پرهاکلامپسی شامل موارد زیر است:
- بارداری اول. شانس بروز پرهاکلامپسی در طول بارداری اول به شکل قابل ملاحظهای بیشتر از بارداریهای بعدی است.
- فاصله بارداری. اگر بارداری دوم به فاصله حداقل ۱۰ سال از بارداری اول باشد، بارداری دوم در معرض افزایش خطر ابتلاء به پرهاکلامپسی قرار دارد.
- نوپدری. هر بارداری زن با یک شریک جنسی تازه خطر بروز پرهاکلامپسی را در مقایسه با بارداری دوم یا سوم با همان شریک جنسی قبلی، افزایش میدهد.
- تاریخچه خانوادگی. زنی که مادر یا خواهر وی دچار پرهاکلامپسی بوده باشد در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پرهاکلامپسی قرار خواهد داشت.
- تاریخچه شخصی ابتلاء به پرهاکلامپسی. اگر زنی در بارداری اول خود دچار پرهاکلامپسی شده باشد در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پرهاکلامپسی در بارداریهای بعدی قرار دارد.
- سن. زنان بالای ۴۰ سال و نوجوانان در مقایسه با زنان در سنین دیگر در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پرهاکلامپسی قرار دارند.
- برخی اختلالات و بیماریها. زنان مبتلاء به دیابت، فشار خون بالا، میگرن، و بیماری کلیه بیشتر محتمل است که دچار پرهاکلامپسی شوند.
- چاقی. میزان پرهاکلامپسی در زنان چاق بسیار بیشتر از دیگر زنان است.
- بارداریهای چند قلویی. اگر زن بارداری دوقلویی یا بیشتر داشته باشد، خطر پرهاکلامپسی در مورد وی بیشتر خواهد بود.
پیشگیری از پره اکلامپسی
اگرچه پیشگیری کامل از پرهاکلامپسی ممکن نیست، برخی کارها هست که زنان میتوانند در مورد تعدیل برخی ریسک فاکتورهای مرتبط به پرهاکلامپسی انجام دهند. این شامل موارد زیر است:
- نوشیدن 6 تا 8 لیوان آب در طول روز
- اجتناب از خوردن غذاهای سرخ شده یا فرآوری شده
- عدم مصرف نمک خارج از نمک موجود در غذاها
- ورزش منظم
- اجتناب از خوردن مشروب الکلی و کافئین
- بالا گرفتن پاها چند باری در روز
- استراحت
- مصرف مکملها و داروهای تجویز شده توسط پزشک
این کارها به حفظ فشار خون در سطح سالم کمک کرده و باعث کاهش خطر بروز پرهاکلامپسی میشوند.
پره اکلامپسی پس از زایمان
در موارد نادر این امکان وجود دارد که زنان پس از زایمان دچار افزایش فشار خون شوند. این وضعیت زیر عنوان پرهاکلامپسی پس از زایمان شناخته میشود.
این اتفاق ممکن است به فاصله چند روز تا چند هفته پس از تولد نوزاد رخ دهد. علامت اصلی بالا بودن فشار خون و وجود پروتئین در ادرار است. علایم معمول همراه با پرهاکلامپسی مثل سردرد شدید و ورم صورت نیز ممکن است بروز کنند.
پرهاکلامپسی پس از زایمان به آسانی و با استفاده از داروهای فشار خون و داروهای پیشگیری از تشنج درمان میشود. دکترها تلاش میکنند تا داروهایی تجویز کنند که بر توانایی شیردهی از پستان تأثیر منفی نگذارند.
عوارض پره اکلامپسی
در صورت عدم درمان پرهاکلامپسی خطر عوارض جدی مطرح خواهد بود. عوارض مزبور در صورت حضور زن در ویزیتهای پس از وضع حمل نادر است. به هر حال، اگر اختلال مزبور به هر دلیل تشخیص داده نشود، خطرات مورد بحث به شکل قابل ملاحظهای بزرگتر خواهند بود.
عوارض فهرست شده در زیر ممکن است بر اثر پرهاکلامپسی بروز کنند:
سندرم هلپ
ضعف خونرسانی به جفت. اگر جریان خون به جفت با محدودیت مواجه گردد، نوزاد ممکن است به اکسیژن و مواد مغذی دسترسی پیدا نکند، که این به کندی رشد، مشکلات تنفسی و تولد زودرس منجر میشود.
قطع جفت. جفت از دیواره داخلی رحم جدا میشود. در موارد شدید ممکن است خونریزی شدید رخ دهد، که میتواند به جفت آسیب برساند. هر گونه آسیب وارد شده به جفت میتواند جان مادر و نیز بچه را در معرض خطر قرار دهد.
اکلامپسی
بیماری قلبی عروقی. زنان دچار پرهاکلامپسی در ادامه زندگی در ریسک بالاتری برای ابتلاء به بیماریهای قلبی عروقی قرار دارند.
پرهاکلامپسی ممکن است با برخی عواقب درازمدت برای جنین در حال رشد همراه باشد. تحقیق نشان داده است که فشار خون بالا در زنان باردار میتواند بر مهارتهای شناختی بچه آسیب برساند، که مشکلی است که ممکن است در ادامه زندگی با بچه همراه باشد.