متن تسلیت شهادت امام محمد باقر (ع)

شعر و متن تسلیت شهادت امام محمد باقر (ع)

امشب هوای بقیع دارم؛ هوای غریبانه غربت؛ تا تصویر اندوهم را، در اشک ریزان ستاره‏ ها نظاره کنم.

امشب دلم سرشار اندوه است؛ گویی شام غریبان است و من، غریبانه در نگاه خیمه‏‌ها، آب می‏شوم.

ای آشنا با تشنگی، ای هم صدای العطش

دل بردی از اهل ولا، ای یادگار کربلا

شاهد کربلا و عاشورا، شکافنده علم و مولای مهر به شهادت رسید

من یادگار کربلایم

که روز و شب

با روضه‌هایش،

خاطرم آتش گرفت و سوخت...

متن تسلیت شهادت امام محمد باقر

در عــزایت ای امام پنجــمین

ای شهید زهر کینه السلام

چشمه نور مدینه السلام

این امام علامه از همان لحظات آغازین زندگی با غصه و غم پنجه درهم فکند؛

شاهد عاشورا بود، چه عاشورایی و چه غوغایی؛

شاهد بود، شاهد بیماری سخت پدر، شاهد به خون غلطیدن طفل شش ماهه؛

شاهد بود، شاهد اسارت عمه‌اش زینب «سلام‌الله‌علیها»، شاهد طعنه‌ها و کنایه‌ها به دختران کاروان؛

به فدای امام دانایی‌ها و شکافنده علوم که اسیر جہالت و ظلمت اعداء شد،

امامی که یکه تاز عرصه علوم گوناگون بود و لقب باقر العلوم تنها شایسته ایشان است.

شهادت امام محمد باقر (ع) تسلیت باد که چه زیبا رهنمون می‌سازد محبین خود را که فرمود:

بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند، درباره مردم بگویید.

ای عزیز مصطفی امام باقر

مسموم زهر جفا امام باقر

جان تو چه مظلومانه فدا شد

مادرت فاطمه صاحب عزا شد

متن شهادت امام محمد باقر

امـام مـا ز جہـان رفت با دلی مغـموم

هماره قصه مظلومی‌اش به خاک بقیع

بود ز غـربت قبـرش بـرای مـا معـلـوم

گهی به زخـم زبان قلب حضرتش خستند

گهی به خانه‌اش از کینه خصم برد هجوم

بـسـان مـادر و آبـاء رنـج دیـده‌ی خویـش

دلم پر مى ‌زند امشب براى حضرت باقر

که گویم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر

ندیده دیده‌ى گیتى به علم و دانش و تقوا

کسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر

شهادت مظلومانه امام محمدباقر علیه السلام برشیعیانش تسلیت باد.

از عدو ظلم و شرارت دیده

چون پدر رنج اسارت دیده

خار در پا و رَسَن در بازو

تو کعبه‌ای و کعبه گرفتار بقیعت

پیوسته ملک سائل زوار بقیعت

جان و دل وماشمع شب تار بقیعت

چشمان تو از روضه مکشوف پر است

پیداست تمام کربلا در چشمت

امشب پسر زینت عابدان چشم از دنیا فرو می‌بندد...

تسلیت باد شهادت مظلومانه باقر علم اولین و آخرین،

اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت

آفتاب صبحدم، سنگ مزار غربتت

یک بقیع اندوه و ماتم، یک مدینه اشک وخون

سینه‏‎هامان یک به یک آیینه دار غربتت

کاش مى‎‏شد روشناى تربت پاک تو بود

چلچراغ اشک ما در شام تارغربتت

اى کاش بر قبرت حرم سازیم امامم

بر گنبدش پرچم بیافرازیم امامم

آییم پابوس و تو را زوّار گردیم

ما بى کسان هم لایق دیدار گردیم

کسی بود شکافنده تمام علوم

هزار حیف از زهر کینه شد مسموم

سر تو سلامت یا رسول الله

وصی پنجم تو کشته شد ولی مظلوم

قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا

شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی

غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا

هر چند زهر، قلب تو را پاره‌پاره کرد

اما به یاد کرب و بلا گریه می‌کنى

اصلا خود تو کرب و بلای مجسمى

وقتی برای خون خدا گریه می‌کنى .

بقیع حالا سومین گوهر بی بدیل خود را در آغوش می‌گیرد.

گوهری که نور سینه‌اش راه بین زمین و آسمان را کوتاه‌تر کرده است.

پنجمین حجّت و هفتم معصوم

بابى اَنْتَ که گشتى مسموم

اى فداى حق و قربانى دین

کرده یک عمر نگهبانى دین

تنهاترین غر یب دیار مدینه بود

او مرد علم و زهد و وقار و سکینه بود

صد باب علم از کلماتش گشوده شد

در بین عالمان به خدا بی قرینه بود

یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم

از غصه جانسوز تو پژمرده گشتیم

هر شیعه در دل حجله داغ تو بسته

یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت

دیدیم تمام غصه را در چشمت

چشمان تو از روضه ی مکشوف پر است

پیداست تمام کربلا در چشمت

امام محمد باقر (ع) می‌فرمایند: تو را به پنج چیز سفارش می‌کنم؛ اگر مورد ستم واقع شدی ستم مکن، اگر به تو خیانت کردند خیانت مکن، اگر تکذیبت کردند خشمگین مشو، اگر مدحت کنند شاد مشو و اگر نکوهشت کنند، بیتابی مکن.