آرزوی کاراته کار هرمزگانی برای تمرین با همسر قهرمانش

به گزارش خبرگزاری موج هرمزگان، میلاد کهنسال کاراته کا 28 ساله هرمزگانی است که قهرمانی مسابقات آسیایی و کشوری را در کارنامه دارد. او که یکی از ورزشکاران تحصیل کرده است، از رشته کارشناسی مهندسی شیمی فارغ التحصیل شده و در حال حاضر دانشجوی کارشناسی ارشد ریاضیات محض است و به عنوان بهره بردار شرکت نفت ستاره خلیج فارس و در واحد تولید بنزین مشغول فعالیت است. وی اخیرا در مسابقات کاتای قهرمانی آسیا که به میزبانی شهر یزد برگزار شد، در بخش انفرادی عنوان قهرمانی آسیا و در بخش تیمی نیز به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست یافت.

گفتنی است که زهرا نوروززاد همسر میلاد کهنسال نیز از قهرمانان این رشته ورزشی است و در رشته کاتای انفرادی قهرمانی آسیا که به میزبانی شهر یزد برگزار شد توانست عنوان نایب قهرمانی آسیا را از آن خود کند.

خبرگزاری موج هرمزگان این بار به سراغ این ورزشکار هرمزگانی رفته و گپ و گفتی صمیمی را با این قهرمان ترتیب داده که در ادامه می خوانید:

پیش از همه چیز برای مخاطبان موج بگویید چگونه به ورزش گرایش پیدا کردید؟

از آنجایی که پدرم عضو تیم فوتبال منتخب استان هرمزگان بود و به ورزش وابستگی داشت، این موضوع علاقه ام را به ورزش دوچندان کرد و زمانی که خانواده ام از علاقه من باخبر شدند مرا در کلاس های مختلف ورزشی ثبت نام کردند تا دیدگاه من را نسبت به کاراته ارزیابی کنند. اینگونه شد که من فعالیت ورزشی خود را از سن چهار سالگی آغاز کردم و به دلیل اینکه کاراته از هیجانات بالا و مبارزه بر خوردار است برای من از هر فعالیتی لذت بخش تر است.

در شروع فعالیتم هنگامی که نظم و پشتکار و علاقمندی بچه های رشته کاراته را مشاهده کردم، شور و اشتیاق برای دستیابی به مقام بالاتر در دلم جوانه زد. با تلاش و پشتکار در این رشته ورزشی توانستم افتخاراتی را کسب کنم و پرچم جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز در آورم.

اینکه همسرتان نیز یکی از قهرمانان این رشته ورزشی است چه تاثیر روی فعالیت های ورزشی شما داشته؟

زندگی شخصی پر از عشق و آرامشی را در کنار همسرم دارم و بیشتر موفقیت‌هایم را مدیون همراهی او هستم . جایگاهی کهدر حال حاضر دارم نیز نتیجه محبت، همراهی و وحدت نظر هر دوی ما است. همانگونه که گفتم وجود همسرم در زندگی ام بسیار حیاتی است تمرینات و مسابقات گاهی باعث می شد چند روز متوالی از هم دور باشیم با این حال تمام موانع برایمان آسان می شد چرا که می دانستیم آینده‌ای روشن در راه است. البته باید بگویم که متاسفانه من و همسرم نمی‌توانیم با توجه به شرایط موجود جامعه با هم تمرین کنیم؛ لازم است که ما برای پیشرفت در تمرین ها کنار هم باشیم. امیدواریم که موضوع به نحوی مدیریت گردد تا بتوانیم در کنار هم به تمرین بپردازیم چرا که این موضوع به یک مشکل بسیار بزرگ برای خانواده ورزشی ما بدل شده است.

سطح کاراته کارهای هرمزگانی را نسبت به سایر استان‌ها چگونه ارزیابی می کنید؟

در بین 32 استان کشور، هرمزگان در ورزش کاراته از جایگاه بالایی چه در سطح استانی و چه در سطوح بین المللی بر خوردار است . شاهد این موضوع نیز پیروزی ها و مدال هایی است که ورزشکاران هرمزگانی هر ساله در عرصه های بین المللی کسب می کنند.

زمانی که اولین مدال خود را را دریافت کردید چه حسی داشتید و برای آینده چه برنامه ای دارید؟

اولین مدال را در سال 76 و در مسابقات قهرمانی استان در وزن 19 کیلو کسب کردم و حتی کمربندهای بالاتر از خودم را هم مغلوب می کردم، از شوق کسب اولین مدال، دو شب اول چشم روی هم نگذاشتم و برایم شیرین ترین لحظه ی زندگی ام بود. در حال حاضر قریب به 50 مدال استانی، کشوری، آسیایی و فرا منطقه ای کسب کرده ام.

در آینده نیز امیدوارم بتوانم تجربه هایی که در این عرصه ورزشی کسب کرده ام را با جان و دل در اختیار علاقمندان به ایم رشته ورزشی قرار دهم. در جهت پیشرفت روز افزون این رشته‌ ورزشی نیز برنامه هایی را برای به ظهور رساندن استعداد های آینده دار هرمزگان در سر دارم که امیدوارم عملی شود.

به عنوان پرسش پایانی بفرمایید که از مسئولان چه در خواستی دارید؟

ورزشکارانی که در راه فعالیت های ورزشی پا به عرصه ظهور نهاده اند، در راستای پیشبرد اهدافشان با مشکلاتی مواجه هستند؛ این بر عهده ی مسئولان است که راه را برای آنها هموار کنند. یادمان باشد که ورزشکاران سرمایه های ملی هست پس نباید بگذاریم که گام‌هایشان سست شود.

اگر یک درصد از هزینه هایی که رشته فوتبال صرف می شد را به ورزش های رزمی یا سایر ورزش ها اختصاص می دادند؛ با پرورش استعداد ها از سنین پایین گلستانی مثال زدنی خواهیم داشت. در پایان تقاضا دارم که مسئولان فاصله ی خود را با ورزشکاران کمتر کنند و برای روحیه بخشی به آنها چه در پیروزی و چه در شکست ورزشکاران را تکریم کنند.