بردهها همیشه در طول تاریخ برده بودهاند، فقط گاهی ظاهر دنیای بردهداری تغییر کرده است. بردهداری در اروپا مدیون فرهنگ یونان و روم باستان است که بعدها ابزار قدرت اروپائیان شد. اروپاییها از قرن 17 تا 20 در آفریقا خونهای زیادی برای تجارت برده ریختند. انگلستان در سال 1713، پس از معاهدهای که با اسپانیا امضا کرد، انحصار تجارت بردههای آفریقایی به آمریکا را در دست گرفت. سال 1792 شهر لیورپول بیش از 130کشتی مخصوص تجارت برده به آمریکا داشت.
اوایل قرن 19، انگلیس در رقابت تجاری با فرانسه، ناچار بود ظرفیت دریانوردی خود را به تجارت کالا اختصاص دهد. بنابراین، به دلیل نداشتن سود کافی، بردهداری را ممنوع کرد تا از کشتیهای بردهداری در تجارت دریایی استفاده شود.
در جنگ داخلی آمریکا هم آبراهام لینکلن برای ضربه به کشاورزی بردهمحور ایالات جنوبی بردهداری را ممنوع کرد تا ایالتهای جنوبی با از دست دادن نیروی کار رایگان متضرر شوند. ایالتهای شمالی مبتنی بر کشاورزی نبودند و وابسته به نیروی کار رایگان بردهها نبودند.
اما در دوران مدرن، طبق گزارش UNDP در سال 2018 اروپاییها و آمریکاییها همچنان بیشترین متقاضی بردهداری نوین بودهاند. قاچاق انسان و بردهداری جنسی از جنگهای یوگسلاوی سابق در سال 1990، در اروپا شدت گرفت. آگهی جذب دختران با وعده زندگی آرمان در غرب در شهرهای اروپای شرقی توزیع میشد.
سال 2018 اتحادیه اروپا اعلام کرد 500 هزار زن در این قاره قربانی بردگی جنسی شدهاند. تجارت بردگان جنسی سالانه 10 میلیارد دلار به جیب تاجران برده سرازیر میکند. در بسیاری موارد پلیس کشورهای غربی بهجای کمک به قربانیان قاچاق، از آنها سوءاستفاده جنسی کردهاند. با این اوصاف آمریکا مهد بردهداری نوین به حساب میآید.
در آمریکا سالانه بیش از ۱۰۰ هزار دختر زیر ۱۳سال برای بردگی جنسی خریدوفروش میشوند. آدمربایی و آزارهای روحی و جسمی و اعتیاد اجباری به بردگی جنسی دامن زده است. بیشترین تقاضای توریسم جنسی کودکان در اینترنت مربوط به کشورهای اروپایی و بهخصوص آمریکا است.
هتلداران بینالمللی، آژانسهای هوایی و مسافرتی، صنعت گردشگری از تجارت جنسی سود میبرند و مشتری برده جنسی هستند. سرمایهداری و مصرفگرایی باعث شده تمایل به سوءاستفاده از کارگران، زنان و دختران افزایش یابد. در همین ساختار است که برندهای جهانی از کارگران ارزان قیمت بیگاری میکشند تا با کاهش هزینه سود خود را افزایش دهند.
شاید بردهداری در ظاهر از بین رفته، اما بردهداری ناشی از سرمایهداری و مصرفگرایی همچنان در جهان مدرن ادامه دارد تا صاحبان سرمایه و صنایع جهانی بتوانند سود خود را کسب کنند.
اوایل قرن 19، انگلیس در رقابت تجاری با فرانسه، ناچار بود ظرفیت دریانوردی خود را به تجارت کالا اختصاص دهد. بنابراین، به دلیل نداشتن سود کافی، بردهداری را ممنوع کرد تا از کشتیهای بردهداری در تجارت دریایی استفاده شود.
سال 2018 اتحادیه اروپا اعلام کرد 500 هزار زن در این قاره قربانی بردگی جنسی شدهاند.
در جنگ داخلی آمریکا هم آبراهام لینکلن برای ضربه به کشاورزی بردهمحور ایالات جنوبی بردهداری را ممنوع کرد تا ایالتهای جنوبی با از دست دادن نیروی کار رایگان متضرر شوند. ایالتهای شمالی مبتنی بر کشاورزی نبودند و وابسته به نیروی کار رایگان بردهها نبودند.
اما در دوران مدرن، طبق گزارش UNDP در سال 2018 اروپاییها و آمریکاییها همچنان بیشترین متقاضی بردهداری نوین بودهاند. قاچاق انسان و بردهداری جنسی از جنگهای یوگسلاوی سابق در سال 1990، در اروپا شدت گرفت. آگهی جذب دختران با وعده زندگی آرمان در غرب در شهرهای اروپای شرقی توزیع میشد.
سال 2018 اتحادیه اروپا اعلام کرد 500 هزار زن در این قاره قربانی بردگی جنسی شدهاند. تجارت بردگان جنسی سالانه 10 میلیارد دلار به جیب تاجران برده سرازیر میکند. در بسیاری موارد پلیس کشورهای غربی بهجای کمک به قربانیان قاچاق، از آنها سوءاستفاده جنسی کردهاند. با این اوصاف آمریکا مهد بردهداری نوین به حساب میآید.
در آمریکا سالانه بیش از ۱۰۰ هزار دختر زیر ۱۳سال برای بردگی جنسی خریدوفروش میشوند. آدمربایی و آزارهای روحی و جسمی و اعتیاد اجباری به بردگی جنسی دامن زده است. بیشترین تقاضای توریسم جنسی کودکان در اینترنت مربوط به کشورهای اروپایی و بهخصوص آمریکا است.
در آمریکا سالانه بیش از ۱۰۰ هزار دختر زیر ۱۳سال برای بردگی جنسی خریدوفروش میشوند.
هتلداران بینالمللی، آژانسهای هوایی و مسافرتی، صنعت گردشگری از تجارت جنسی سود میبرند و مشتری برده جنسی هستند. سرمایهداری و مصرفگرایی باعث شده تمایل به سوءاستفاده از کارگران، زنان و دختران افزایش یابد. در همین ساختار است که برندهای جهانی از کارگران ارزان قیمت بیگاری میکشند تا با کاهش هزینه سود خود را افزایش دهند.
شاید بردهداری در ظاهر از بین رفته، اما بردهداری ناشی از سرمایهداری و مصرفگرایی همچنان در جهان مدرن ادامه دارد تا صاحبان سرمایه و صنایع جهانی بتوانند سود خود را کسب کنند.