انتظار فرج به چه معناست / هیچ بن‌بستی در زندگی بشر وجود ندارد

به گزارش ایکنا از فارس، اصل مهدویت مورد اتفاق همه مسلمانان است و در ادیان دیگر هم در اعتقادات خودشان، انتظار منجی را در نهایت زمانه دارند. آن‌ها هم در یک بخش از قضیه، مطلب را درست فهمیده‌اند، اما در بخش اصلی قضیه که معرفت به شخص منجی است، دچار نقص معرفتند.

نکاتی در این اعتقاد به مهدویت وجود دارد؛ اول اینکه وجود مقدس حضرت بقیةالله(عج‌الله تعالی فرجه‌الشریف) استمرار حرکت نبوت‌ها و دعوت‌های الهی است، از اول تاریخ بشر تا به امروز؛ یعنی حرکت انبیای الهی در هیچ نقطه‌ای متوقف نشده است و بشریت نیز همیشه به پیامبران نیاز داشته است و هرچه زمان گذشته بیشتر به تعالیم ایشان نزدیک شده است.

همان‌گونه که در دعای ندبه می‌خوانیم: از «فبعض اسکنته جنتک» که حضرت آدم(ع) است تا «الی ان انتهیت الامر» که رسیدن به خاتم انبیا (صلی‌الله علیه و اله) و بعد مسئله وصایت و اهل بیت آن بزرگوار تا می‌رسد به امام زمان(عجل‌الله تعالی فرجه) همه یک سلسله متصل و مرتبط به هم در تاریخ بشر است.

امروزه جامعه بشری با پیشرفت فکر و مدرنیته و معرفت، بسیاری از تعالیم انبیا(علیهم‌السلام) را درک کرده است، مانند مسئله عدالت، آزادی، کرامت انسان که ده‌ها قرن پیش از این برای بشر قابل درک نبود.

نکته دوم اینکه انتظار فرج یک مفهوم بسیار وسیع و گسترده است، یعنی بشریت با دیدن ظلم‌ها و چپاول‌گری‌ها نباید تصور کند، که بالاخره چاره‌ای نیست و باید به این وضعیت تن داد؛ بلکه بداند این یک وضعیت گذراست و استقرار حکومت عدل تحقق می‌یابد و این فرج نهایی است.

اما انتظار فرج مفهوم‌های دیگری نیز دارد، یعنی فقط به این معنا نیست که منتظر فرج نهایی باشید؛ بلکه معنایش این است که هر بن‌بستی گشوده می‌شود. مسلمان با درس انتظار می‌آموزند که هیچ بن‌بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود آن را باز کرد. این درس امید به انسان‌ها است و درس اصلی انتظار همین است.

انتظار فرج را افضل اعمال دانسته‌اند؛ یعنی انتظار یک عمل و یک آماده‌سازی است. یک تقویت انگیزه در دل و درون است، یک نشاط، تحرک و پویایی است در همه زمینه‌ها بنابراین هم باید منتظر فرج نهایی بود و هم منتظر فرج در همه مراحل زندگی فردی و اجتماعی.

انتظار یعنی قانع نشدن، قبول نکردن وضع موجود زندگی انسان و تلاش برای رسیدن به وضع مطلوب، البته ارتباط عاطفی، معنوی و روحی با آن امام بزرگوار و ولی معصوم(علیه‌السلام) برای یکایک ما لازم است.

مسئله انتظار را نباید در حد یک تحلیل روشنفکری و فکری محدود کرد. آن معصوم برگزیده خدا(علیه‌السلام) در میان ما انسان‌ها، در یک جای دنیا که ما نمی‌دانیم، زندگی می‌کند. او وجود دارد، دعا می‌کند، او قرائت قرآن می‌کند، تبیین مواضع الهی، رکوع و سجود، عبادت و دعا می‌کند. او در مجامعی ظاهر می‌شود و کمک به انسان‌هایی می‌کند. او وجود خارجی دارد، وجود عینی دارد، منتهی برای ما ناشناخته است.

این انسان برگزیده پروردگار، امروز هست و ما باید رابطه‌مان را به‌صورت شخصی، قلبی و روحی علاوه بر شکل اجتماعی و سیاسی‌اش، باید تقویت کنیم. یعنی تک تک افراد جامعه ما توسل به ولی عصر(عج‌الله تعالی فرجه) و آشنایی با آن حضرت و راز و نیاز با آن بزرگوار و سلام به آن حضرت و توجه به آن حضرت را باید یک وظیفه و یک فریضه خودشان بدانند و دعا کنند برای آن حضرت.

ای امام زمان! ای مهدی موعود محبوب این امت! ای سلاله پاک پیامبران! و ای میراث بر همه انقلاب‌های توحیدی و جهانی! این ملت ما با یاد تو و با نام تو از آغاز خو گرفته است و لطف تو را در زندگی خود و در وجود خود آزموده است.

ای بنده شایسته صالح خدا! ما امروز محتاج دعایی هستیم که تو از آن دل پاک الهی و ربانی و از آن روح قدسی برای پیروزی این ملت و پیروزی این انقلاب بفرمایی و به‌دست قدرتی که خداوند در آستین شما قرار داده است، به این ملت و راه این امت کمک نمائی.

ای امام زمان(علیه‌السلام) برای ما خیلی سخت است که در این جهان، در این طبیعت بی پایان که متعلق به صالحان است، متعلق به بندگان خداست، دشمنان خدا را ببینیم، آثار وجود دشمنان خدا را لمس کنیم، اما تو را نبینیم و فیض حضور تو را درک نکنیم. «عزیز علی ان اری الخلق و لاتری».

حجت‌الاسلام محمدشریف حسینی،‌ عضو جامعه روحانیت شیراز و مدیرعامل بنیاد صیانت از خانواده فارس

انتهای پیام