گلچین اشعار هوشنگ ابتهاج + مجموعه شعرهای زیبا و عاشقانه

در این بخش گلچین زیباترین اشعار شاعر ایرانی هوشنگ ابتهاج با موضوعات مختلف عاشقانه، زندگی، انسانیت و … آماده کرده ایم.

مجموعه اشعار هوشنگ ابتهاج

بوسه
شاعر هوشنگ ابتهاج «ه.الف.سایه»

گفتمش
شیرین ترین آواز چیست ؟
چشم غمکینش به رویم خیره ماند
قطره قطره اشکش از مژگان چکید
لرزه
افتادش به گیسوی بلند
زیر لب غمناک خواند
ناله زنجیرها بر دست من
گفتمش
آنگه که از هم بگسلند
خنده تلخی به لب آورد و گفت
آرزویی دلکش است اما دریغ
بخت شورم ره برین امید بست
و آن طلایی زورق خورشید را
صخره های ساحل مغرب شکست
من بخود لرزیدن
از دردی که تلخ
در دل من با دل او می گریست
گفتمش
بنگر دراین دریای کور
چشم هر اختر چراغ زورقی ست
سر به سوی آسمان برداش

***

خاموشی
شاعر علی برهان

دراین سرای بی کسی.کسی به در نمی زند
نوای عشق را کسی دم سحر نمی زند
جوانه ها سپرده شد به دست جوی بی کسی
هوای شعر عاشقانه هم به سر نمی زند
به طبع شاعران نگو که شعر تازه ای دهد
که از دلان نا امید شعر تر نمی‌زند
درخت شعر من ببین دوباره هم شکوفه زد
ولی چه سود دارد این غزل ثمر نمی زند
نباش نوش دارویی که بعد مرگ من رسی
که هیچ ناله ای اثر به گوش کر نمی‌زند

باید به توجه دوستان برسانم مطلع شعر از هوشنگ ابتهاج «سایه » است

***

کاروان
شاعر هوشنگ ابتهاج «ه.الف.سایه»

دیراست گالیا
در گوش من فسانه دلدادگی مخوان
دیگر ز من ترانه شوریدگی مخواه
دیر است گالیا! به ره افتاد کاروان
عشق من و تو ؟ آه
این هم حکایتی است
اما درین زمانه که عاجز هر شخصی
از بهر نان شب
دیگر برای عشق و حکایت کجال نیست
شاد و شکفته در شب جشن تولدت
تو بیست شمع خواهی افروخت تابناک
امشب هزار دختر هم سال تو ولی
خوابیده اند گرسنه و عریان روی خاک
زیباست
رقص و ناز سرانگشتهای تو
بر پرده های ساز
اما هزار دختر بافنده این زمان
با چرک وخون زخم سرانگشت های

***

شعر زیبای هوشنگ ابتهاج

گریز
شاعر هوشنگ ابتهاج «ه.الف.سایه»

از هم گریختیم
و آن نازنین پیاله دلخواه را دریغ
بر خاک ریختیم
جان من و تو تشنه پیوند مهر بود
دردا که جان تشنه خودرا گداختیم
بس دردناک بود جدایی میان ما
از هم جدا شدیم و بدین درد ساختیم
دیدار ما که آن همه ی شوق و امید داشت
اینک نگاه کن که سراسر ملال گشت
و آن عشق نازنین که میان من و تو بود
دردا که چون جوانی ما پایمال گشت
با آن همه ی نیاز که
من داشتم به تو
پرهیز عاشقانه منناگزیر بود
من بارها به سوی تو بازآمدم ولی
هر بار دیر بود
اینک من و تو ایم دو تن

***

بخوانید: اشعار فردوسی | گزیده شعر کوتاه و بلند و گلچین شعرهای حکیم ابوالقاسم فردوسی

از شوق سایه « هوشنگ ابتهاج »
شاعر منا چهارمحالی زاده « ناره »

شعرت مـنور است .. تابنده چون سِراج
نور هدایتی “هوشنگ ابتهاج”

اشعار ناب تـو اعجاز واژه هاست
زین قدرت قلم، می مانم هاج و واج

شاه غزل تویی .. چون تـو ندیده ام
این سبک را چه خوب جان دادی و رواج

ملک قلم شدی از جانب خـدای
این ملک ثروتی ست بهتر ز تخت وُ تاج

تا از شراب شعر مخمور “سایه” ام
دیگر به باده و می پس چه احتیاج ؟!

این شعر ناتوان از شوق “سایه” است
در راه عشق او جان و دلم حراج

***

از شوق سایه « هوشنگ ابتهاج »
شاعر مونا چهارمحالی زاده « شکوفه ی اندوه »

شعرت مـنور است .. تابنده چون سراج
نور هدایتی “هوشنگ ابتهاج”

اشعار ناب تـو اعجاز واژه هاست
زین قدرت قلم میمانم هاج و واج

شاه غزل تویی .. چون تـو ندیده ام
این سبک را چه خوب جان دادی و رواج

مـلک قلم شدی از جانب خـدای
این مـلک ثروتیست بهتر ز تخت وتاج

تا از شراب شعر مخمور “سایه” ام
دیگر به باده و می پس چه احتیاج ؟

این شعر ناتوان از شوق “سایه” است
در راه عشق او جان و دلم حراج

***

بود که بار دگر بشنوم صدای تو را ؟

ببینم آن رخ زیبای دلگشای تو را ؟

بگیرم آن سر زلف و به روی دیده نهم

ببوسم آن سر و چشمان دل ربای تو را

ز بعد این همه ی تلخی که می‌کشد دل من

ببوسم آن لب شیرین جان فزای تو را

کِی ام مجال کنار تو دست خواهد داد

که غرق بوسه کنم باز دست و پای تو را

مباد روزی چشم من ای چراغ امید

که خالی از تو ببینم شبی سرای تو را

دل گرفته ی من کی چو غنچه باز شود

مگر صبا برساند به من هوای تو را

چنان تو در دل من جا گرفته ای ای جان

که هیچکس نتواند گرفت جای تو را

ز روی خوب تو برخورده ام ، خوشا دل من

که هم عطای تو را دید و هم لقای تو را

سزای خوبی نو بر نیامد از دستم

زمانه نیز چه بد می‌دهد سزای تو را

به ناز و نعمت باغ بهشت هم ندهم

کنار سفره ی نان و پنیر و چای تو را

به پایداری آن عشق سربلندم سوگند

که سایه ی تو به سر میبرد وفای تو را

***

مطلب پیشنهادی: شعر عاشقانه غمگین؛ اشعار سوزناک و غمناک عاشقانه برای عشق و جدایی

اشعار شاعر ایرانی هوشنگ ابتهاج

قصه آفاق
دست کوتاه من و دامن آن سرو بلند
سایه ی سوخته دل این طمع خام مبند
دولت وصل تو ای ماه نصیب که شود
تا از آن چشم خورد باده و زان لب گل قند
خوش تر از نقش توام نیست در ایینه ی چشم
چشم بد دور ، زهی نقش و زهی نقش پسند
خلوت خاطر ما را به شکایت مشکن
که من از وی شدم ای دل به خیالی خرسند
من دیوانه که صد سلسله بگسیخته ام
تا سر زلف تو باشد نکشم سر ز کمند
قصه ی عشق من آوازه به افلک رساند
همچو حسن تو که صد فتنه در آفاق افکند
سایه از ناز و طرب سر به فلک خواهم سود
اگر افتد به سرم سایه ی آن سرو بلند

***

افسانه خاموشی
چه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی
مرا از یاد خود بستان بدین خواب فراموشی
ز موج چشم مستت چون دل سرگشته برگیرم
که من خود غرقه خواهم شد درین دریای مدهوشی
می از جام مودت نوش و در کار محبت کوش
به مستی ، بی خمارست این می نوشین اگر نوشی
سخن ها داشتم دور از فریب چشم غمازت
چو زلفت گر مرا بودی مجال حرف در گوشی
نمی سنجد و می رنجند ازین زیبا سخن سایه
بیا تا گم کنم خود را به خلوت های خاموشی

تنگ غروب
یاری کن ای نفس که درین گوشه ی قفس
بانگی بر آورم ز دل خسته ی یک نفس
تنگ غروب و هول بیابان و راه دور
نه پرتو ستاره و نه ناله ی جرس
خونابه گشت دیده ی کارون و زنده رود
ای پیک آشنا برس از ساحل ارس
صبر پیمبرانه ام آخر تمام شد
ای ایت امید به فریاد من برس
از بیم محتسب مشکن ساغر ای حریف
می خواره را دریغ بود خدمت عسس
جز مرگ دیگرم چه کس اید به پیشباز
رفتیم و همچنان نگران تو باز پس
ما را هوای چشمه ی خورشید در سر است
سهل است سایه گر برود سر در این هوس

***

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است
یاد دلنشینت ای امید جان
هر کجا روم روانه با من است
ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه ی شبانه با من است
برگ عیش و جام و چنگ اگرچه نیست
رقص و مستی و ترانه با من است
گفتمش مراد من به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است
گفتمش من آن سمند سرکشم
خنده زد که تازیانه با من است
هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است
خواب نازت ای پری ز سر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است

***

هر چه گفتم جملگی از عشق خاست
جز حدیثِ عشق گفتن دل نخواست

حشمتِ این عشق از فرزانگی ست
عشقِ بی فرزانگی دیوانگی ست

دل چو با عشق و خرد همره شود
دستِ نومیدی ازو کوته شود

گر درین راه طلب دستم تهی ست
عشقِ من پیشِ خرد شرمنده نیست

***

سحرگاه در چمن خوشرنگ شد گل
نگاهش کردم و دلتنگ شد گل

به دل گفتم که ناز است این، میندیش
چو دستی پیش بردم سنگ شد گل

***

اشعار بلند هوشنگ ابتهاج

باز امشب از خیال تو غوغاست در دلم
آشوب عشق آن قد و بالاست در دلم

خوابم شکست و مردم چشمم به خون نشست
تا فتنه ی خیال تو برخاست در دلم

خاموشی لبم نه ز بیداری و رضاست
از چشم من ببین که چه غوغاست در دلم

من نای خوش نوایم و خاموش ای دریغ
لب بر لبم بنه که نواهاست در دلم

دستی به سینه ی من شوریده سر گذار
بنگر چه آتشی ز تو برپاست در دلم

زین موج اشک تفته و توفان آه سرد
ای دیده هوش دار که دریاست در دلم

باری امید خویش بدلداریم فرست
دانی که آرزوی تو تنهاست در دلم

گم شد ز چشم سایه نشان تو و هنوز
صد گونه داغ عشق تو پیداست در دلم

امیدواریم اشعار ارزنده شاعر ایرانی هوشنگ ابتهاج مورد توجه شما قرار گرفته باشند و از این شعرهای زیبا لذت برده باشید.

بخوانید: شعر درباره گل + اشعار زیبا و عاشقانه در مورد گل های زیبا

گلچین اشعار هوشنگ ابتهاج + مجموعه شعرهای زیبا و عاشقانه

مجموعه اشعار هوشنگ ابتهاج

شعر زیبای هوشنگ ابتهاج

اشعار شاعر ایرانی هوشنگ ابتهاج

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته