عکس بهار | 100 عکس بهاری حرفه ای قشنگ برای استوری و پست

در این نوشته از دلبرانه قصد داریم تعداد ۱۰۰ عکس بهار متنوع و با کیفیت را برای شما عزیزان درج نماییم.

ممکن است بخواهید که به مناسبت فصل بهار و این رنگ و زیبایی طبیعت یک پست و یا استوری در اینستاگرام درج نمایید.

و حس خوبتان در این فصل جادویی و زیبا را با دیگر به اشتراک بگذارید که همه با هم از زیبایی های این فصل قشنگ بهره ببریم.

لذا ممکن است دنبال یک عکس خاص و زیبا بگردید که ما در این مجموعه بهترین عکس بهار با کیفیت و حرفه ای را جمع آوری کرده ایم.

امیدواریم که لذت کافی را از تماشای این تصاویر ببرید.در ادامه با ما همراه باشید….

عکس بهار | ۱۱۰ عکس بهاری حرفه ای قشنگ برای استوری و پست

هوس گذر

از کوی تو دارم

دلبر گرچه میدانم

که دیگر نیستی

حتی بهارانمون هم پاییز بود!

دستانم را بگیر

تا زودتر از بهار شکوفه دهم

تو خودت میدانی

گل مریم زیباترین است…

آرزو دارم دلتون مثل بهار

پرشود از لحظه های ماندگار

زندگیتون خالی، از اندوه و غم

لحظه های شادمانیتون بیشمار

روزهای اول

اردی بهشت است

و تقویم ِدل

گره خورده

به غروب های بهار

بهار یعنی بیایی و جای پایت

در این خانه سبز شود

بهار یعنی در آغوش تو

شکوفه بزنم، برسم، بیفتم

سبزه‌ ها در بهار می‌ رقصند

من در کنار تو به آرامش می‌ رسم

و آنجا که هیچ‌ کس به یاد ما نیست

تو را عاشقانه می‌ بوسم

تا با گرمی نفس‌ هایم به لبانت جان دهم !

و با گرمی نفس‌ هایت جانی دوباره گیرم

هوا عجیب بوی بهار گرفته است

دستم را بگیر

و برای لمس احساسی‌ ترین

باران به خیابان ببر

خیالت راحت، این باران

از آسمان اردیبهشت می‌ بارد

خیسمان نمیکند

عاشق‌ ترمان می‌ کند !

مهر که می آید، پاییز آغاز می شود

برگ های درختان که شروع به ریزش می کنند،

شکوفه های لبخند کودکان،

یکی یکی گل می دهند…

بهار آمد ، بهار من نیام

گل آمد گُلعذار من نیامد

برآوردند سر از شاخ ، گل ‏ها

گلی بر شاخسار من نیامد

چراغ لاله روشن شد به صحرا

چراغ شام تار من نیامد

جهان در انتظار آمد به پایان

به پایان انتظار من نیامد

مژده ای دل که دگرباره بهار آمده است

خوش خرامیده و با حسن و وقار آمده است

به تو ای باد صبا می دهمت پیغامی

این پیامی است که از دوست به یار آمده است

شاد باشید در این عید و در این سال جدید

آرزویی است که از دوست به یار آمده است

ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

باغ در ایام بهاران خوش است

موسم گل با رخ یاران خوشست

چون گل نوروز کند نافه باز

نرگس سرمست در آید به ناز

رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود

درود باد بر این موکب خجسته، درود

به هرکه درنگری، شادیی پزد در دل

به هرچه برگذری، اندُهی کند بدرود

بهاری داری ازوی بر خور امروز

که هر فصلی نخواهد بود نوروز

گلی کو را نبوید آدمی زاد

چو هنگام خزان آید برد باد

اندر دل من مها دل‌افروز تویی

یاران هستند و لیک دلسوز تویی

شادند جهانیان به نوروز و به عید

عید من و نوروز من امروز تویی

واقعا بهار و قیامت شبیه هم هستند

علف های هرز و گلها هم زمان از خاک سربر می دارند

بنگر به رستاخیز طبیعت که چه زیباست
و هر سال رستاخیزی دیگر را تجربه می کنیم
و چه زیباتر رستاخیز انسان در این عصر آهن وتباهی

و بر آمد بهاری دیگر
مست و زیبا و فریبا ، چون دوست
سبدی پیدا کن ،
پر کن از سوسن و سنبل که نکوست
همره باد بهاری بفرست :
پیک نوروزی و شادی بر دوست !

دراین هوایِ بهاری،

شدم دوباره هوایی بهار می‌رسد،

اما… بهارِ من! تو کجایی؟!

بهار گوشه قلب تمام آدم‌هاست

همان نفس که پُری از هوای کسی

چیزی از این بهار در آغوشِ من کم است

تو نیستی و یکسره اُردی جهنم است…

من از تأمل بهار برمی‌گردم

و احساسم با بوی شکوفه‌ها گره خورده ست

بهار فلسفه ساده ایست که بدانیم زمین عرصه کوچ ست

بهار

شعبده باز ماهری باشد

کاش که تو ر مثل کبوتری از کلاهش بیرون بیاورد

و پرواز دهد و بعد سال‌های از دست ‌رفته ر از آستینش دربیاورد

بهار را گذاشته ام

پشت چین های دامنت

تو بیایی چای دارچین که هیچ

چای بهار نارنج هم آماده است

گفته بودم به معجزه ی عشق ایمان بیاور

من با همین چای و همین تو

یک دنیا را عاشق میکنم …

بهار ؛

می تواند نام تو باشد

وقتی

که در همهمه یِ سبزِ دلم

دوستت دارم هایت

شکوفه می زنند

میچسبد در این بهار

کنارِ این شکوفه ها

کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی

یک فنجان چای بهار نارنج

که کنارش آدمی از جنس عطرِ عاشقی نشسته باشد …

نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشى

که بسى گل بدمد باز و تو در گل باشى

من نگویم که که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانى اگر عاقل و زیرک باشى

و من نیایشی گرم

در نجوای شبانه ات می شوم

با فانوسی از جنس بهار

که روشن می کند

تمام تاریکیت را

همیشه براى عاشق شدن

به دنبال باران و بهار و بابونه نباش

گاهى

در انتهاى خارهاى یک کاکتوس

به غنچه اى مى رسى

که ماه را بر لبانت مى نشاند

باز کن پنجره‌ها را که نسیم

روز میلاد اقاقی‌ها ر جشن می‌گیرد و بهار روی هر شاخه،

کنار هر برگ شمع روشن کرده است…

باز کن پنجره‌ها ر و بهاران ر باور کن!

تو بهاری؟! نه! بهاران از توست از تو می‌گیرد

وام هر بهار این همه زیبایی ر هوسِ باغ و بهارانم نیست

ای بهین باغ و بهارانم،

تو

تو باشی

خرداد، پایانِ بهار نیست!

آغازِ دوست داشتن است

آفتاب و زمین

دوباره آشتی کردند بهار! بهار!

بیا در این فصلِ آشتی برای تولد بهارِ دوباره زمین و آفتاب یکدیگر باشیم

بهارِ من باش

تا در هوای تو چون درختی جوانه کنم

دارد بهار می‌شود

گل‌فروش‌های دوره ‌گرد بنفشه جار می‌زنند کدام پرستو بذرِ تو را هدیه خواهد آورد؟!

قول می دهم لام تا کام حرفى نزنم

فقط بگذار از”دال تا میم” بگویم ، بگذار بگویم که “دوستت دارم”

دیگر لام تا کام حرفى نمی زنم …

تو اگر بهار را صدا کنی،
‎می آید!
‎حتی اگر دلش؛
‎جا مانده باشد میان برف‌ ها…

امروز صبح،
دوست داشتنت را با قلبم پیوند زدم!
شاید این بهار جوانه زدی…

باران،
چه دلبری می کند برای بهار!
پاییز کم بود،
بهار هم عاشق شد…

بهار،
همان کوچه ای بود،
که دستانت را گرفتم!
و گرنه،
این فروردین آب زیرکاه تظاهر به بهار می کند…

زیبای من!
به شوق تو قدم در خیابان می گذارم…
درختان بهاری را تماشا می کنم و مست می شوم از بوی شکوفه و سبزه و باران…

پیش روی من تا چشم یاری میکند دریاست
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست
در این ساحل که من افتاده ام خاموش
غمم دریا دلم تنهاست

تنهاترین تنهای تو . زخم زبونا خورده بود
خدانگهداری نکرد . چون قبل رفتن مرده بود
مسافر دلتنگیا . از بعد تو بیچاره شد
بعد از وداع آخرش . رفت و دیگه آواره شد

دلم می خواست با هم دیگه تنهائی رو قال بذاریم
دل بکنیم از این قفس، برای هم بال بذاریم
سر بذاریم رو دوش هم ، برای هم گریه کنیم
با همه مهربون باشیم ، برای هم گریه کنیم

دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی
و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم
تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم

خاک را زنده کند تربیت باد بهار

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

وقتِ آنست که مردم رَهِ صحرا گیرند

خاصه اکنون که بهار آمد و فروردین شد

صد فصلِ بهار آید و بیرون ننهم گام

ترسم که بیایی تو و در خانه نباشم

این سان که با هوای تو در خویش رفته‌ام

گویی بهار در نفسِ مهربانِ توست

وقت آن شد که به گل حکم شکفتن بدهی

ای سرانگشت تو آغاز گل افشانی‌ها

نهال بودم و در حسرتِ بهار! ولی

درخت می‌شوم و شوق برگ و بارم نیست

چنان که یخ زده تقویم‌ها اگر هر روز

هزار بار بیاید بهار، کافی نیست

من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار

تا این دو یکی نشد نیامد گل و خار

این خار و گل ارچه شد مخالف دیدار

بر چشم خلاف بین بخند ای گلزار

کاش
باران بزند
سبزه ها مست شوند
باد غوغا بکند
لای موهای بهار
پیچکِ خاطره ات
از تنِ پنجره ی فاصله بالا برود
و به دندان دو دنیا و هزاران آدم
گره ی
ماندنِ تو
وا نشود…

هوا ، هوای بهار است
و باده ، باده ی ناب
به خنده خنده بنوشیم
جرعه جرعه شراب

با یک گل بهار نمی‌شود؟!

تو آمده‌ای و بهار

در تمام شهر ریشه کرده است …

از تو حرف می‌زنم

چنان نوبرانه می‌شوم

که بهار هم

دهانش آب می‌افتد …!

بی‌آنکه بوی‌ تو را بشنوم،

ریشه‌های‌ سیاهم در تاریکی‌ بیدار می‌شوند …

و فریاد می‌زنند بهار، بهار،

شاخه‌های‌ درختم …

من به آمدنت معتادم!

بهار که رسید؛

دو استکان چای می‌ریزم و می‌نشینم روبرویت،

زل می‌زنم در چشمانت و دنبال خودم می‌گردم؛

خودِ عاشق‌ترم.

گیجم …

مثل اسفند که معشوقه زمستان است؛

اما …

همه می‌خواهند دستش را

در دست بهار بگذارند …!

با تابش زلف و رخت ای ماه دل‌افروز

از شام تو قدر آید وز صبح تو نوروز

از جنبش موی تو برآید دو گل از مشک

وز تابش روی تو برآید دو شب از روز

از پَسِ این همه برف
که در دلم بارید

بوی تو می آید

گل کاشتی بهار !

فروردین را کوچه به کوچه

می‌ گردم به دنبالت

تا تو را از این بهار عاشقانه

عیدی بگیرم

عکس بهاری قشنگ