دلنوشته ای برای شهید مدافع حرم حسن عبدالله زاده

به گزارش مشرق یک کاربر در توئیتی نوشت: «مگر آقازاده ها هم شهید میشوند؟»

در راهروی مجلس که عارف رو دیدم، رفتم سراغش تا ازش درباره ژن خوب سوال کنم.

من: نظر شما درباره ژن خوبی که پسرتون گفته چیه؟ عارف: نظر خاصی ندارم، به اندازه کافی در فضای مجازی افاضه فرمودند.

من: شما تذکری به فرزندتان دادید؟

عارف: بنده همان توصیه‌ای که به جوانان می‌کنم به فرزند خودم هم دارم، حالا این توصیه چقدر موثر باشد یا نباشد.

من: یعنی درباره گفتن ژن خوب به پسرتان تذکر دادید؟

عارف: فرزند من نیز همیشه شاگرد ممتاز بوده و شاگرد اول کلاسش بوده؛ در هر مسابقه ای که از دبستان تا به حال شرکت کرده اول بوده.

یادم میاد اون روز وقتی سوالات از عارف تموم شد و رفت، با جمعی از خبرنگارا تو راهروی مجلس هم کلام شدیم: خجالت نکشید از اون حرف پسرش دفاع کرد

انگار بقیه همه شاگرد آخرن . اینا با این بچه هاشون پدر مارو دراوردن . انگار این امتیازات برای همه مردم هست.

حالا چند سال از پرسش اون سوالات از عارف گذشته و اینبار اما من می نویسم درباره یک آقازاده با خون خوب.

آقازاده ای که پست دولتی، عضویت در شرکتهای اقتصادی، پستهای مهم نظامی، تجارت و میز و اتاق و دفتر ول کرد و رفت در خط مقدم نبرد.

سردار زاده ای که ترجیح داد حرف و عملش یکی باشه و برای آرمان و ایدئولوژیش بجای نشستن در خانه و حرف زدنهای بی حاصل و سپس با خدم و حشم زندگی کردن، ترک منزل و دیار کنه و رزمنده باشه

ژن خوبی که از پدرش وام، پروژه و سمت مطالبه نکرد و رفت در مسیری که انتهایش خون است.

دل نوشت: رفیق، دوست، برادر
شهادتت چه تلنگری بود برای ما قبرستان نشینان عادات سخیف

شهید حسن عبدالله زاده

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.