اگر یک چیز باشد که ناصر الخلیفی را در طول ده سال حضورش در پاریس متمایز کرده باشد، آن توانایی او در این مهم بوده که علاوه بر پیروزی در تمام نبردها با بازیکنان، در باشگاه نیز بی ثباتی ایجاد نکند.
او برای فرستادن بن عرفا یا رابیو به سکوها حتی یک لحظه هم تردید نکرد، برنده دوئل با نیماری شد که آرزوی بازگشت به بارسلونا را داشت، وقتی وراتی خواستار جدایی شد از رفتن او جلوگیری کرد و همیشه در موقعیت های حساس و سرنوشتساز دست بالا را داشته است. اما این چشمانداز در رابطه با امباپه کاملا تغییر کرده است.
روز گذشته اکیپ گزارش کرد که امباپه به PSG اعلام کرده که تمایلی برای تمدید قرارداد ندارد، هر چند می تواند به یک سال باقیمانده از قراردادش احترام بگذارد و تا پایان قرارداد در پاریس بماند. اکنون الخلیفی باید در اسرع وقت دست به اقدام بزند.
شیخ مجبور است بین غرور خود که در حال حاضر نمی خواهد یکی از ستاره های تیم را بفروشد و یا فروش امباپه برای کسب مبلغ قابل توجهی در قبال جدایی او، یکی را انتخاب کند. هر چند به نظر می رسد برای رییس PSG کسب درآمد چندان اهمیتی ندارد؛ تیم پاریسی با وجودی که در طول شیوع ویروس کرونا در جهان بیش از 200 میلیون یورو خسارت دیده است اما در حال حاضر وضعیت اقتصادی بحرانی را تجربه نمی کند.
اگر PSG درهای خود را ببندد و امباپه را نفروشد، غول فرانسوی در معرض خطر جدایی رایگان ستاره اش در سال 2022 است؛ چیزی که الخلیفی تحت هیچ شرایطی نمی خواهد اجازه وقوع آن را بدهد. رییس پاری سن ژرمن پیشتر نیز در برابر ناتوانی لئوناردو، مدیر ورزشی این باشگاه، در قانع کردن امباپه برای تمدید قرارداد، شخصا در مذاکرات مداخله کرد.
هر زمان که از الخلیفی درباره آینده کیلیان سوال می شود، بدون بروز دادن هیچگونه احساساتی و با خونسردی کامل پاسخ داده است. او ماه پیش به اکیپ هم گفته بود که آنها اجازه نمی دهند امباپه در این فصل یا در سال 2022 به صورت بازیکن آزاد، PSG را ترک کند.
غرور الخلیفی می تواند یک عامل تعیین کننده در فصل آینده باشگاه پاریسی باشد. اگر در نهایت نتوانند امباپه را متقاعد به تمدید قرارداد کنند، تنش ها در داخل باشگاه می تواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد و حتی با توجه به سابقهای که با بن عرفا یا رابیو وجود دارد، ممکن است اوضاع حتی از این هم بدتر شود.
با این حال شیخ قطری در نظر ندارد ستاره جوان تیمش را تحت هیچ شرایطی به سکوها تبعید کند و اولویت او گفتگو است، هرچند مهلت تصمیم گیری با گذشت روزها مدام کمتر و کمتر می شود.