به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، چای یکی از پر مصرف‌ترین نوشیدنی‌ها در جهان است. چای سبز، چای سیاه و چای اولانگ از گیاه Camellia sinensis (L.) O. Kuntze ساخته شده است.

جاذبه مصرف انواع چای به خاطر وجود نوع خاصی از آنتی اکسیدان‌ها به نام پلی فنول‌ها است.

در این میان، چای سبز به طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرار گرفته و مشخص شده است اثراتی مفید روی انواع بیماری از جمله سرطان، چاقی، دیابت، و بیماری‌های التهابی و نوروژنیک دارد. انواع مطالعات مشاهده‌ای و مداخله ای، اثرات مفید مصرف چای را در اختلالات نورولوژیک مانند نارسایی شناختی و از دست دادن حافظه ثابت کرده اند.

تجمع پروتئین Tau و پلاک‌های آمیلوئیدی Aβ می‌توانند به عنوان استرسور، پروسه ایجاد بیماری آلزایمر را ایجاد کرده یا در پیشرفت این بیماری دخیل باشند.

مطالعات بالینی و آزمایشگاهی مزایای مصرف چای سبز به را به وجود ترکیبات کاتچین (GTCs) مانند اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) نسبت داده اند.

اهداف GTCs در پیشگیری و یا درمان آلزایمر عبارتند از: تجمع غیر طبیعی پروتئین‌های Aβ و α-سینوکلین، مسیر‌های التهاب سلولی در بیماران آلزایمری، افزایش بیان پروتئین‌های پروآپوپتوزی و استرس اکسیداتیو که با اختلال عملکرد سلول‌های عصبی و مرگ سلول‌های عصبی در مغز مرتبط هستند.

به گفته متخصصان کانادایی، ترکیب EGCG موجب تغییر شکل الیگومر‌های (Oligomer) بتاآمیلوئید شده و در نهایت مانع از شکل گیری پلاک‌های مضر و آسیب‌رسان می‌شود. تحقیقات نشان داده اند که خواص محافظتی چای سبز حتی پس از هضم همچنان فعال می‌مانند.

این مطالعات نشان داده اند زمانی که چای سبز توسط آنزیم‌های روده هضم می‌شود، مواد شیمیایی حاصل از این هضم با عواملی که موجب ابتلا به آلزایمر می‌شوند، مقابله می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهند نوشیدن چای سبز می‌تواند به کاهش زوال عقل ناشی از افزایش سن کمک کرده و حافظه را تقویت کند.

چای سبز حاوی اسیدآمینه و L-Theanine است که موجب ایجاد حس آرامش و بهبود عملکرد شناختی مغز می‌شود. پیش بینی‌های مولکولی محاسباتی نشان داده اند که چگونه EGCG می‌تواند از انباشت پروتئین‌های فیبرینی جلوگیری کند.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که GTCs‌ها توانایی استفاده در پیشگیری و درمان بیماری‌های نوروژنیک را دارند و می‌توانند برای توسعه دارو‌های جدید مفید باشند.