زیباترین اشعار عاشقانه با اسم یوسف

شعر با اسم یوسف

ای دختر زیبای شهر
به گمانم تو
نسخه زنانه یوسف کنعانی
به همان زیبایی
به همین شیرینی
و من
برای خواستنت
برای هوس داشتنت
باید مردانه زلیخا شوم
به همان رسوایی
به همین شیدایی

شاعر حامد شهیر مهرآبادی

شعر در وصف یوسف

فراموش کرده ام نامت ٬ فراموشـی شکایت نیست
اگر دنیا شود مشکل ٬ خبر از ایـن حکایت نیست
ز یوسف گر زلیخایی است مــنم یعقوب کنعانم
به عشق دیدن یــوسف٬ زلیخا بی کفایت نیست
گرفت صحرای عــشق تو ز لیلی جان مجنون را
بنی عامرچه میگویدکه مرگ قیس جنایت نیست
زلیخا می شود شباب٬ ولی لیلی همان لیل است
بدان تنها دلیل آن که از رحمــان رضایت نیست
تو رفتی و غــزل امــروز شده زخمی به تیر غم
که تفسیر غم امـروز ٬گــذشته را عنایت نیست
پریشان خــاطری تــنها تـو از احوال این دنیا
بدان ای دل که سوزاندن بدینگونه سزایت نیست
اگر نقــاش نمی باشم دلی دارم که نقاش است
برایت مــی کشد دل پر،ز دلتنگی نهایت نیست
بگو میرزا چــه می دانی تــو از رنج فراموشی
که دلگرمی هر معشوق زعاشق جزحمایت نیست

شاعر قاسم رنجبر

شعر در مورد یوسف و زلیخا

خ عیان کن ماه من دنیا گلستان می شود
از دمت بر و بیابان هم بهاران می شود
با همه زیبایی یوسف زلیخا مضطر است
گر ببیند روی تو مست و پریشان می شود
شمس تبریزم اگر بیند رخت را این چنین
خرقه از تن بر کند مست و خرامان میشود
در سفر های فراون چون تو را خسرو ندید
عاقبت رخت سفر بست و شتابان می شود
گفت سعدی گر چه مرد نیک اهل مرگ نیست
گر ببیند روی تو در دم پشیمان می شود
حافظ از عشق تو شوری در غزل هایش فتاد
آنچنان مستش نمودی افت و خیزان می شود
چون ودود و دود سیگارم شده هم قافیه
عاشقت یک دم تو را بیند غزل خوان می شود

شاعر حسین فائزی

شعر درباره یوسف زلیخا

سر در غمت نهادم ؛ دنیا به سر نیامد
در پیچ چشم زارم، از تو خبر نیامد
من عاشقم به وصلت تا به روز محشر
اما امید آن نا امیدم از این سفر نیامد
ای یوسف زلیخا، نوری پیوسته برجا
درحیرتم از اینکه هجرت به سر نیامد
سال هزار و چار صد، سال طلوع هستی
تا آن سال موعود آخر هرگز ظفر نیامد
من تشنه ام به آبی یا که جام شرابی
شاید که عمر رفت و هرگز آن قمر نیامد
یاصاحب الزمان ای شور جهان هستی
ترسم که صبر هجرت بر این کمر نیامد
از شوق وصل و دیدار هر لحظه بی قرارم
اما این منتظر را حالی در این ثمر نیامد
آخرحبیب مجنون ؛ من لیلی تو بودم اما
تو را از لطف برمن جانم هرگز ضرر نیامد
صد چشمه از وجودت خشکیده بود و پر شد
اما ز مهر و هستی تو برجان، آخر خطر نیامد
در این شب سیاه ام گم گشته راه مقصود
اما در این خیا ل ام جانا چرا سحر نیامد
چرا سحر نیامد من مست و گه بی قرارم
با عشق تو حجت حق به سینه ام شرر نیامد

شاعر امیرخانکی