در وعده افطار باید ضمن پرهیز از پرخوری، از غذاهای سبک و در عین حال پر انرژی استفاده شود؛ به این معنا که سعی شود غذا به آرامی جویده شود. در هنگام افطار بدن نیاز به یک منبع انرژی به شکل گلوکز دارد که کاهش قند خون در ساعات روزه‌داری را جبران کند.

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، مصرف موارد زیر برای وعده افطار توصیه می‌شود:

- مصرف یک لیوان آب گرم، چای کمرنگ یا یک لیوان شیر گرم همراه با خرما یا عسل در شروع افطار.

- استفاده از غذاهای سبک مثل فرنی، شیربرنج، نان و پنیر و سبزی.

- انواع سوپ کم چرب، آش کم حبوبات و سبک، حلیم بدون روغن (حلیم منبع خوبی از مواد نشاسته‌ای، فیبر، پتاسیم و منیزیوم است) غذای مناسبی برای افطار است. خوردن آش‌های غلیظ و چرب که مقدار زیادی پیاز داغ و نعناع داغ دارد و همچنین حبوبات فراوان دارد، به دلیل ایجاد مشکلات گوارشی در وعده افطار توصیه نمی‌شود.

- سیب‌زمینی آب‌پز، سبزی‌های پخته مثل کدو، کلم، گل کلم، هویج و نخود فرنگی، تخم مرغ آبپز، کره و عسل غذاهای مناسبی برای افطار هستند.

- مصرف بامیه و زولبیا که دارای مقادیر زیادی قند و چربی، اسیدهای چرب اشباع و ترانس است، در وعده‌های غذایی ماه مبارک رمضان بسیار محدود شود. به طور کلی زیاده‌روی در مصرف مواد قندی و شیرین از جمله حلوا، شله زرد خیلی شیرین و ... در وعده افطار علاوه بر اینکه منجر به اضافه دریافت انرژی و چاقی می‌شود، موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن نیز می‌شود.

- متاسفانه برخی سفره‌های افطاری در طول این ماه با انواع غذاهای چرب و شیرین مثل حلوا، کاچی، خرما، شله زرد، شیربرنج چرب و شیرین و زولبیا و بامیه رنگین می‌شود و در نهایت، برخی روزه‌داران پس از یک ماه روزه‌داری، نه تنها وزن کم نمی‌کنند، بلکه با چند کیلو اضافه وزن مواجه می‌شوند. این در حالی است که چاقی از عوامل زمینه‌ساز بیماری‌های مزمن مانند افزایش فشارخون و چربی خون، دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و بعضی از انواع سرطان‌هاست. بنابراین بهتر است که از شیرینی‌های طبیعی مانند خرما، انجیر، کشمش و ... استفاده کنید.