وزارت آموزش و پرورش به نظرات نمایندگان مجلس دانش آموزی گوش نمی کند/ مسئولان بیشتر نقدپذیر باشند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مجلس دانش آموزی ، تشکلی ۱۵۰ نفره از نمایندگان دانش آموزان سراسر کشور است که از طریق رای گیری در مدارس انتخاب می شوند. آنها گرد هم می آیند تا پلی میان قشر دانش آموز و مدیران تصمیم گیرنده در بدنه آموزش و پرورش کشور باشند. جدا از اینکه حضور دانش آموزان در این مجلس، می تواند زمینه را برای تمرین دموکراسی را برای خود دانش آموزان فراهم کند؛ اما می توان از زاویه ای دیگر، به عدم بهره بردن صحیح مسئولان آموزش و پرورش از این ظرفیت نیز اشاره کرد.

آیا خروجی جلساتی که مسئولان آموزش و پرورش به ویژه حوزه پرورشی و فرهنگی با نمایندگان مجلس دانش آموزی، همان چیزی است که اکثریت جامعه دانش آموزی آن را می خواهند؟

مهدی امیری، نماینده اسبق مجلس دانش آموزی، در گفت و گو با رکنا می گوید که بعضی از مسئولان تحمل شنیدن نقد را ندارند، برای همین ممکن است نمایندگان مجلس دانش آموزی آدرس غلط به آنها بدهند. او همچنین تاکید می کند که عدم حضور نماینده از هر قشر اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مجلس دانش آموزی، موجب می شود نظرات برخی اقشار خاص بیشتر مطرح شود.

او می گوید: نمایندگان مجلس دانش آموزی، در سطح شهر و استان خودشان، هر از گاهی جلساتی با مسئولان آموزش و پرورش تشکیل می دهند. نفس شکل گیری این جلسات خوب و مطلوب است؛ ولی برخی اتفاقات ناخوشایند است از جمله اینکه بسیاری از مسئولان در این جلسات می آیند، حرف خودشان را می زنند، عکسشان را می گیرند و می روند و هر جا که می روند می گویند ما با دانش آموزان جلسه داشتیم و حرف هایشان را شنیدیم.

امیری تاکید می کند: اینها در صورتی است که مجلس دانش آموزی، این ظرفیت را دارد که مسئولان در ارتباط با این دانش آموزان، نسبت به مشکلات و خواسته های کف مدارس آگاه شوند. درست است که تمامی نظرات دانش آموزان تخصصی یا علمی نیست؛ ولی هرچه که باشد، نظر کف مدارس است و آموزش و پرورش باید بداند که خواسته اکثریت چیست. برای مرتفع کردن این ایرادات، اولا لازم است انتخابات مجلس دانش آموزی به سمتی برود که از تمام اقشار و طبقات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، نماینده دانش آموز حاضر باشد و صرفا یک سری دانش آموزان از یک طبقه خاص حاضر نباشند.

او می افزاید: مسئولان نیز خودشان را آماده شنیدن نقد و به چالش کشیده شدن نظام آموزش و پرورش کنند و بدانند اینگونه است که آموزش و پرورش پیشرفت می کند.

با این تفاسیر، به نظر می رسد، مسئولان آموزش و پرورش با برگزاری جلسات فرمالیته! با نمایندگان مجلس دانش آموزی، کمتر به نظرات اکثریت دانش آموزان توجه می کند و این بدان معناست که آموزش و پرورش خودش را گول می زند که از نظرات رابطان خود با مدارس بهره می برد. اینها با اساس شکل گیری مجلس دانش آموزی در تعارض است و بهتر است، آموزش و پرورشی که بدون این دانش آموزان «هیچ» است، به پیشنهادات معقول آنها بها دهد و جامه عمل بپوشاند.