اظهارات جنجالی جدید محمد جواد ظریف درباره برجام،احمدی نژاد و محمود کریمی

محمد‌جواد ظریف وزیر خارجه سابق با حضور در کلاب هاوس به بیان نقطه نظرات خود در مورد مذاکرات احیای برجام و جواب سوالات کاربران پرداخت.

گزیده سخنان ظریف را در ادامه می‌خوانید:

احمدی‌نژاد و شعار "قطار بی‌ترمز و فرمان هسته‌ای" او به کمک امنیتی‌سازی ایران آمد.

قطعنامه ۱۹۲۹ علیه ایران، یکی از بدترین قطعنامه‌ها در طول تاریخ شورای امنیت بود؛ با حمایت چین و روسیه هم بود.

در رابطه با اینکه سلاح هسته‌ای کمکی به تامین امنیت می‌کند یا نمی‌کند، دو نظریه وجود دارد. نظری که به من نزدیک‌تر است این است که سلاح هسته‌ای کمکی به امنیت ایران نمی‌کند و خطرناک است.

واقعیت این است که جمهوری اسلامی بر اساس فتوای رهبری دنبال سلاح هسته‌ای نبوده است. تحقیقاتی انجام شده اما برای کسب دانش بوده و برای تولید سلاح نبوده است.

تهدید هسته‌ای و ورود به آن معنی نمی‌دهد و ایران را مورد تهدید قرار می‌دهد.

تمام مذاکرات و صورت جلسات را برای رهبری می‌فرستادیم؛ ایشان هر وقت می‌خواستند نظر می‌دادند و هر موقع می‌خواستند نظر نمی دادند. رهبری در هر مورد مخالف بود می گفت و ما حتی در مواردی که توان پیگیری مطالبه ای را نداشتیم، اول به ایشان اطلاع می دادیم و پس از کسب مجوز اقدام می کردیم.

اسرائیل در طرح بحث سلاح هسته‌ای ایران اگر واقعا نگران بود باید از برجام حمایت می‌کرد چون مانع دستیابی به سلاح هسته‌ای می‌شد اما پروژه آن‌ها امنیتی سازی بود لذا تهدید به اینکه ما به دنبال سلاح می‌رویم به نفع آن‌ها بود.

چه شد که بوش گفت محور شرارت؟ در ژانویه 2002، دو هفته قبل از سخنرانی بوش، یک کشتی حامل سلاح برای عرفات در کرانه باختری توسط اسرائیل کشف شد؛ این کشتی کارن ای نام داشت، این واقعه باعث امنیتی سازی مجدد از سوی اسرائیل شد.

اروپایی‌ها توانستند بعد از ترامپ اجماع امنیتی علیه ترامپ شکل دهند، اما علیه ایران شکل نگرفت.

[در اوائل دهه 2000] کلمه به کلمه بحث‌ها و مذاکرات در افغانستان با سردار سلیمانی هماهنگ می کردم.

در دستور کار مذاکرات، آقای جلیلی از دزدی دریایی تا بحرین و سوریه وجود داشت در صورتیکه ما اجازه نداشتیم این موارد را بیان کنیم و راجع به موردی غیر از مسئله هسته‌ای صحبت کنیم

کلی طول می‌کشید راجع به زمان و مکان به توافق برسند. از مدیریت جهان تا سومالی مطرح می‌کردند. در مذاکرات هسته‌ای نیز دنبال اقناع طرف مقابل بودند، نه پیدا کردن نقاط مشترک، به همین دلیل به نتیجه نمی‌رسیدند.

اختلاف من و اکبری از CTBT شروع شد؛ او به شدت در وزارت دفاع آن زمان علیه CTBT صحبت و فضاسازی کرد. من موافق اعدام هیچ کسی نیستم و آرزو می‌کنم ایشان مورد عفو رحمت خداوند قرار گیرند. اکبری گفت من سردمدار مخالفت با CTBT بودم؛ پایه ریزی دعوای هسته‌ای از همین موضوع شروع شد. (توضیح: کنوانسیون منع جامع آزمایش‌های اتمی موسوم به "سی تی بی تی" در۲۰ شهریور ۱۳۷۵ مصادف با ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۹۶ به عنوان یک معاهده چندجانبه به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و از اواخر سپتامبر همان سال برای امضا در دسترس اعضاء قرار گرفت.)

گروه‌هایی بودند که به آن‌ها کمک می‌شد اما نایاک پولی دریافت نمی‌کرد. همکاری من با نایاک در حد ارایه اطلاعات بود.

در ایران نسبت به نایاک حساس بودند و می‌گفتند منتقد سیاست‌های حقوق بشری ایران هستند. آقای طائب خیال می‌کرد من نایاک را تاسیس کردم و مخالف آن‌ها بود. هدف طائب از گاندو زدن من بود؛ فکر می کرد من نایاک را تاسیس کرده‌ام.