آتش در عین الحلوه و خوش رقصی تشکیلات خودگردان برای تل‌آویو

اردوگاه آوارگان فلسطینی « عین الحلوه » در لبنان که میزبان بیش از ۶۰ هزار فلسطینی است، در نتیجه درگیری میان گروه‌های سلفی با فتحاوی‌ها در چند روز اخیر بار دیگر ناآرام شد.

این اردوگاه که بعد از اردوگاه یرموک در نزدیکی دمشق، بزرگترین محل تجمع آوارگان فلسطینی‌ محسوب می‌شود، در درگیری‌های اخیر، دست‌کم ۱۱ کشته و ۴۰ زخمی داد.

تحلیل‌های مختلفی درباره ابعاد این ناآرامی در رسانه‌ها منتشر شد که نخ تسبیح این تحلیل‌ها، دست پنهان رژیم صهیونیستی و آمریکا در این ناآرامی با هدف تضعیف مقاومت است. صهیونیستی با وجود تبلیغات زیاد درباره اقدامات شان در مقابله با مقاومت و ضربات تاکتیکی(حملات هوایی و ترور فرماندهان) در نمایی راهبردی در موقعیتی ضعیف قرار گرفته و از شمال، شرق و جنوب در محاصره گروه های مقاومت فلسطینی قرار گرفته است.

صهیونیست‌ها بعد از ضربات سختی که از مقاومت در غزه در سال ۲۰۲۱ در نبرد سیف القدس دریافت کردند، در حال حاضر در شرق سرزمین اشغالی با چالش تسلیح کرانه باختری و هسته‌های مقاومت در جنین، نابلس و طولکرم مواجهند. این درحالی است که از شمال هم گروه های مقاومت فلسطینی فعال شده‌اند و سال قبل ۴۰ راکت به سوی سرزمین اشغالی شلیک کردند که این شگفتانه‌ای برای تل آویو بود. این وضعیت صهیونیست‌ها را به صرافت انداخته که برای مقابله با گروه‌های فلسطینی بار دیگر از تشکیلات خودگردان کمک بگیرد تا از فشارهای جاری بکاهند.

این ارزیابی نزد دوائر اطلاعاتی و امنیتی رژیم وجود دارد که شکل‌گیری هسته‌های مقاومت در کرانه باختری از طرف گروه‌های مقاومتی در خارج از سرزمین اشغالی است و حزب الله و جهاد اسلامی طراح و حامی لجستیک نسل جدید مقاومت در کرانه باختری هستند و از این رو باید با این امر از طریق فشار بر دولت لبنان، درگیر کردن مقاومت به تنش‌های داخلی و فشارهای اقتصادی و سیاسی بیشتر مقابله نمایند چراکه در برهه فعلی توان برخورد نظامی را ندارند.

تشکیلات خودگردان در میانه تشدید فشار مقاومت بر رژیم صهیونیستی از سه جبهه جنوب، شرق و شمال که با بحران داخلی این رژیم بر سر قانون تغیبیرات قضایی تقاطع یافته، برای کمک به دولت نتانیاهو وارد عمل شده است. این درحالی است که در طی سال های اخیر نخست وزیر اسرائیل بارزترین چهره مخالف راهکار دو دولتی به عنوان اساس شکل گیری تشکیلات خودگردان بوده است.

تشیکلات خودگردان فلسطینی در نتیجه اقدامات نتانیاهو در متقاعد کردن دولت ترامپ در قطع کمک های مالی، انتقال پایتخت به قدس و طرح معامله قرن به شدت تضعیف شد بطوری که این تشکیلات در پرداخت حقوق کارکنان و نیروهای امنیتی اش هم درمانده بود. تلاش ها و درخواست های متعدد محمود عباس برای دعوت از نتانیاهو جهت مذاکره هم همواره بدون پاسخ ماند و در دوره بایدن هم فشار جدی از سوی آمریکا به اسرائیل جهت تعهد به توافق اسلو و عدم شهرک‌سازی‌ها به عمل نیامد.

اما با تقویت مقاومت در کرانه باختری و ناکامی رژیم در مقابله با مقاومت در کرانه باختری، این نقش به تشکیلات خودگردان واگذار شده تا در سرکوب هسته‌های مقاومت در کرانه باختری و اردوگاههای فلسطینی به اسرائیل یاری رساند. در همین راستا محمود عباس بعد از حمله زمینی و هوایی صهیونیستها به جنین، به این اردوگاه رفت و در آنجا از ایده جدیدی پرده برداشت و تاکید کرد: «در محدوده کرانه باختری، تشکیلات خودگردان مشروعیت حمل سلاح را دارد» که به نوعی آنتی‌تز تسلیح کرانه برای مقاومت علیه رژیم محسوب می‌شود.

در همین راستا در ماه‌های اخیر رسانه‌ها و فعالان شبکه‌های اجتماعی از افزایش تحرکات نیروهای امنیتی تشکیلات در راستای شناسایی هسته‌های مقاومت در جنین، طولکرم و نابلس خبر داده‌اند که در هماهنگی با شاباک (سازمان امنیتی داخلی اسرائیل) است. علاوه بر این تشکیلات خودگردان برای کمک به صهیونیستها در جبهه شمالی (جنوب لبنان) هم وارد عمل شده و بر اساس شواهد، این نیروهای تشکیلات بودند که با تحریک سلفی‌ها اوضاع را در عین الحلوه (لبنان) برهم زده‌اند و اکنون قصد دارند، جهاد اسلامی و حماس را هم به درگیری بکشانند. بسیاری باور دارند تنش‌ها در اردوگاه عین الحلوه در صیدا به سفر اخیر ماجد فرج رئیس دستگاه امنیتی تشکیلات مرتبط است و وی در پشت پرده بحران در این اردوگاه است.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد ماجد فرج قصد دارد با نشان دادن توانایی خود در مقابله با مقاومت فلسطین، خودش را در صدر لیست گزینه‌های جانشینی برای محمود عباس قرار دهد و دو رقیب اصلی‌ خود یعنی حسین شیخ و محمد دحلان را کنار بزند؛ در حالی که دحلان به دلیل روابط با امارات و بهره‌مندی از دلارهای نفتی در اردوگاه‌های فسلطینی در اردن و لبنان، از نفوذ بالایی برخوردار است و حسین شیخ هم به دلیل نزدیکی به اسرائیل و آمریکا شانس زیادی برای جانشینی پیدا کرده و یک سال قبل هم توسط محمود عباس به ریاست دفتر ساف منصوب شد. ماجد فرج هم در این زمینه دست به کار شده تا با نشان دادن توانایی‌هایش به تل آویو و واشنگتن خودش را برای دوره پساابومازن آماده نماید.

با این همه به نظر می‌رسد که ماجد فرج و تیم امنیتی تشکیلات خودگردان در حال آب بُردن با غربال هستند چراکه برخلاف ارزیابی شان مقاومت در کرانه باختری و اردوگاه های لبنان بیشتر از آنکه امری خارجی باشد از داخل فلسطین نشات می‌گیرد و نسل جدید فلسطین با مشاهده نتیجه مذاکرات صلح (سازش)، که منتهی به شهرکسازی بی‌پایان، تخریب منازل، ترور و قتل هر روزه و استثمار اقتصادی توسط صهیونیست‌ها شده، خودشان گزینه مقاومت را به عنوان تنها راه نجات برگزیده‌اند.