مربیان خارجی تاثیر مثبتی بر روی تیم ملی داشتند/ وقتی توپ گل نمیشود، مقصر مربی نیست
« علی رحمیی کازرونی » دروازه بان تیم ملی هندبال ایران در گفت و گو با خبرنگار ورزشی«دیباچه» درخصوص کیفیت فصل جاری رقابت های لیگ برتر گفت: لیگ خوبی داریم و همه بازیکنان ملیپوش در تیمها پخش شدند و همین مسأله باعث جذاب شدن لیگ شده است....
« علی رحمیی کازرونی » دروازه بان تیم ملی هندبال ایران در گفت و گو با خبرنگار ورزشی«دیباچه» درخصوص کیفیت فصل جاری رقابت های لیگ برتر گفت: لیگ خوبی داریم و همه بازیکنان ملیپوش در تیمها پخش شدند و همین مسأله باعث جذاب شدن لیگ شده است. بازیها اکثراً به یکدیگر نزدیک است، حتی بازیکنان جوان و نوجوان خوبی در لیگ حضور دارند. ما هم صدرنشین هستیم و امیدوارم همینطور پیش برود و بتوانیم قهرمان شویم.
وی افزود: البته برخی باشگاههای هندبال ایران کملطفی میکنند و دستمزدها را به موقع به بازیکنان پرداخت نمیکنند. امیدوارم مثل سالهای قبل پرداختها سر موقع باشد و بازیکنان فقط به فکر تمرین و بازی باشند نه مسائل مالی.
بازیکن تیم مس کرمان در ادامه در مورد آخرین وضعیت تیم ملی هندبال کشورمان نیز اظهار داشت: ما اخیرا در در رقابتهای انتخابی جهان حضور داشتیم که در این مسابقات موفق شدیم، بازیهای خوبی را به نمایش بگذاریم. مقابل ژاپن و کره، جلو افتادیم اما در دقایق پایانی به دلیل کم تجربگی خودمان و تجربه بیشتر حریفانمان شکست خوردیم.
عضو تیم ملی هندبال در ادامه گفت: تیم ما درحال حاضر صدرنشین لیگ است، ولی برای حفظ این جایگاه باید همچنان تلاش داشته باشیم و با برنامه پیش برویم. امیدوارم در این فصل از رقابتها موفق شوم با تیم مس، جام قهرمانی را بالای سر ببرم.
او ادامه داد: اگر بخواهیم در مسابقاتی که پیش رو داریم نتایج خوبی کسب کنیم، باید از همین حالا مربی تیم ملی را مشخص کنیم و اردوهای منظمی داشته باشیم. البته ما مشکل کادرفنی نداریم و نمیشود علت نتیجه نگرفتن تیم را، گردن مربیان تیم ملی انداخت. زمانی که توپ گل نمیشود تقصیر مربی نیست.
رحمیی کازرونی در پایان خاطر نشان کرد: تیم ملی هندبال ایران اخیرا دو مربی خارجی خوب را در کنار خود داشت. مانوئل و وسلین تأثیر مثبتی روی تیم ملی داشتند. اما همواره یکی از دلایلی که باعث می شود تیم ملی هندبال ایران نتواند در مسابقات بین المللی خوش بدرخشد این است که بازیکنان لژیونر در کنار تیم نیستند.
انتهای پیام/
گفتگو از : فریبا جلیل خانی