«مهران»ی که نه مدیری است نه مجری!

بعد از مهران رجبی ، پژمان بازغی ، ملیکا شریفی‌نیا و محمدرضا گلزار و به عنوان پنجمین مجری مهران غفوریان برای اجرای برنامۀ « شب خوش » انتخاب شد تا شاید این برنامه شکست خورده را نجات دهد.

این البته نخستین تجربۀ مجری‌گری این بازیگر نیست. غفوریان پیش از این در برنامه‌های تلویزیونی « سه شو » و « اعجوبه‌ها » هم در قامت مجری حضور داشت و این سومین حضور او به عنوان مجری در تلویزیون است.

احتمالا طنازی و با نمک بودن مهران غفوریان دلیل این انتخاب بوده تا بتوانند از این ویژگی و ظرفیت برای جذابیت بیشتر برنامه و جلب مخاطب بیشتر استفاده کنند اما مجری گری لوازم و مقتضیات خود را دارد که گرچه سنخیت و نزدیکی‌هایی با بازیگری دارد اما این به این معنا نیست که هر بازیگر موفقی می‌تواند مجری موفقی هم باشد. چندان که گاهی با فریاد زدن ها و استفادۀ تکراری از برخی واژه ها و کلمات، هیجانی تصنعی به برنامه می‌بخشد که به دل نمی‌نشیند و متناسب با یک برنامۀ تاک‌شو یی وگفت‌و‌گو محور نیست.

به نظر می‌رسد غفوریان ساختار و ملزومات اجرای یک برنامه « رئالیتی‌شو » را با برنامه «تاک‌شو» اشتباه گرفته و زبان متفاوت اجرا در این دو نوع برنامه را به درستی نمی‌داند.

او همچنان از همان تکنیک‌ها و تمهیدات تکراری استفاده می‌کند و با متلک پرانی و شوخی‌های گاه شبه‌جنسی می‌خواهد به نوعی مخاطب را بخنداند و سرگرم کند. شوخی‌های کلامی او اما در اینجا جواب نمی‌دهد.

غفوریان شاید هنرمندی توانمند در اجرای استندآپ کمدی باشد اما در مجری‌گری چنین نیست و به نظر می‌رسد او سعی دارد به نوعی از مهران مدیری در مجری‌گری تقلید کند اما این مهران، نتوانسته آن مهران شود که نه فقط کارگردان و بازیگر خوبی در حوزه ظنز آیتمی است که توانایی خود را در مجری‌گری برنامه‌های طنز هم اثبات کرده و یک برند شخصی در زمینۀ اجرا ساخته است.

با ظهور « دورهمی » و در واقع آغاز دورۀ تازه‌ای از فعالیت‌های مهران مدیری در تلویزیون که با برنامه و آیتمی متفاوت از همه کارهای قبلی او همراه بود، خود مدیری بیشتر در کانون برنامه و کانون توجه و نقد قرار گرفت.

این بار نه مهران مدیریِ کارگردان یا بازیگر بلکه خود واقعی مهران مدیری و شخصیت حقیقی‌اش در برنامه‌هایش حضور داشت و این بار در مقام مجری و «شومن» در مقابل مخاطب قرار گرفت.

مدیری نشان داده شومن بسیار خوبی است و شاید توان‌مندی و نفوذ کلام و قدرت بیان او در کنار استایل و کاریزمای شخصی به او موقعیتی منحصر به فردی بخشیده که تقلید و الگوبرداری از آن کار ساده‌ای نیست.

ضمن اینکه او می‌داند وقتی پشت دوربین و در مقام بازیگری کمدی قرار می‌گیرد باید چطور اجرا کند و زمانی که به عنوان مجری پشت میز می‌نشیند چه اجرایی باید داشته باشد. درک و تمایز این دو موقعیت هم از هوش‌مندی مدیری می‌آید و هم از توان‌مندی او و البته از کاریزمای فردی‌اش.

مهران غفوریان البته کمدین خوبی است که در سال‌های اخیر در نقش‌های جدی هم خوب درخشیده و نشان داده توانایی بازیگری او صرفا در یک ژانر یا تیپ خاصی نیست اما در مجری‌گری او هنوز نتوانسته شیوه و سبک خاص خود را پیدا کند و الگوبرداری از مهران مدیری هم برای اجرای بهتر نه ممکن است نه مطلوب. نه هیچ مجری‌یی می‌تواند جای مجری دیگر باشد و نه هر «مهران»‌ی مدیری است.