شک و یقین در فلسفه یونان باستان و سده های میانی

برگرفته از متن کتاب:
چنانکه در تاریخ فلسفه دیده ایم شمّ حکما در عهد پیش از سقراط بیشتر مصروف شناختن عالم خارج و حوادث طبیعی بوده و به مسئله معرفت و چگونگی شناسایی و حدود و شرایط آن کمتر توجه می نمودند. مطلب تازه ای که با ظهور سوفسطائیان و سقراط و افلاطون مورد توجه فلاسفه قرار گرفت مخصوصا در نزد شکاکان اهمیت فراوان یافت بحث معرفت است که امروزه نیز یکی از فصول فلاسفه انتقادی است در این مبحث از چگونگی شناسایی و امکان معرفت و حدود و وسایل شناسایی و ضابط و ملاک حقیقت گفت و گو میشود. از این نظر فلاسفه یونان را می توان اجمالا و به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد:
۱. اصحاب یقین و معتقدین، به امکان علم و معرفت
۲. اصحاب شک و منکران معرفت
البته شکاکان به معنی اخص دسته ای از فلاسفه بوده اند که بعداً عقاید و آراء ایشان را به تفصیل خواهیم دید و مقصود ما در اینجا از شکاکان اصحاب شک، به معنی اعم است بنابراین، شامل ایشان و کسانی که قبل از
ایشان هم در باب امکان شناسایی شک و تردید کرده اند، می شود...