به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان، نوشین فرهادی مدرس این گارگاه گفت: برای قصه گویی باید عنصر خیال پردازی در ذهن شما راه اندازی شود.
وی با اشاره به این پرسش که خیال پردازی در قصه گویی به چه معنی است افزود: توانایی ذخیره و بازیابی اطلاعات که در مواقع نیاز مشخص شود را حافظه می گویند.
این کارگردان و مدرس تئاتر عروسکی با اشاره به اینکه چهار حافظه اصلی وجود دارد ابراز کرد: این حافظه ها شامل حسی و عاطفی، کوتاه مدت، فعال و بلندمدت است که خود به ده حافظه تقسیم می شوند.
وی تصریح کرد: اولین کسانی که با حافظه سر و کار داشتند روان شناسان بودند.
فرهادی در ادامه با اشاره به نقاشی هایی که توسط انسان های اولیه بر دیواره غارها کشیده شده است، گفت: شکارچیان با کشیدن این نقاشی ها و روایت داستان شکار، مهارت پرتاب نیزه و حس اعتماد به نفس خود را نیز افزایش می دادند.
این کارگردان و مدرس تئاتر عروسکی تاکید کرد: بعد از اینکه شکار با موفقیت انجام می شد، شمن ها جمجمه این شکار را تبدیل به ابزاری برای قصه گویی می کردند و روایت این شکار را برای اهالی قبیله، مردها ، زن ها و کسانی که از صحنه شکار بودند تعریف می کردند.
نوشین فرهادی ادامه داد: حافظه رویدادی و حسی به این شمن ها کمک می کرد که روایت شکار را برای افراد بیان کنند.
وی با اشاره به اینکه در قصه گویی حافظه حسی و عاطفی بسیار مهم است، افزود: در قصه گویی می توان به یک خودکار به عنوان ابزار قصه گویی جان بخشی کرد و به آن معنا بخشید.
فرهادی بیان کرد: حافظه جسمی، کنترل عضلات بدن است که قصه گویان به این حافظه نیاز دارند تا از اجزای بدن برای رساندن پیام به مخاطب استفاده نمایند.
به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هرمزگان، نوشین فرهادی مدرس این گارگاه گفت: برای قصه گویی باید عنصر خیال پردازی در ذهن شما راه اندازی شود.
وی با اشاره به این پرسش که خیال پردازی در قصه گویی به چه معنی است افزود: توانایی ذخیره و بازیابی اطلاعات که در مواقع نیاز مشخص شود را حافظه می گویند.
این کارگردان و مدرس تئاتر عروسکی با اشاره به اینکه چهار حافظه اصلی وجود دارد ابراز کرد: این حافظه ها شامل حسی و عاطفی، کوتاه مدت، فعال و بلندمدت است که خود به ده حافظه تقسیم می شوند.
وی تصریح کرد: اولین کسانی که با حافظه سر و کار داشتند روان شناسان بودند.
فرهادی در ادامه با اشاره به نقاشی هایی که توسط انسان های اولیه بر دیواره غارها کشیده شده است، گفت: شکارچیان با کشیدن این نقاشی ها و روایت داستان شکار، مهارت پرتاب نیزه و حس اعتماد به نفس خود را نیز افزایش می دادند.
این کارگردان و مدرس تئاتر عروسکی تاکید کرد: بعد از اینکه شکار با موفقیت انجام می شد، شمن ها جمجمه این شکار را تبدیل به ابزاری برای قصه گویی می کردند و روایت این شکار را برای اهالی قبیله، مردها ، زن ها و کسانی که از صحنه شکار بودند تعریف می کردند.
نوشین فرهادی ادامه داد: حافظه رویدادی و حسی به این شمن ها کمک می کرد که روایت شکار را برای افراد بیان کنند.
وی با اشاره به اینکه در قصه گویی حافظه حسی و عاطفی بسیار مهم است، افزود: در قصه گویی می توان به یک خودکار به عنوان ابزار قصه گویی جان بخشی کرد و به آن معنا بخشید.
فرهادی بیان کرد: حافظه جسمی، کنترل عضلات بدن است که قصه گویان به این حافظه نیاز دارند تا از اجزای بدن برای رساندن پیام به مخاطب استفاده نمایند.