پارتیبازیها صدای پسر مسعود پزشکیان را درآورد
فضای لابی و سهمخواهی در دولت باوجود معلوم شدن پستهای درجه اول، همچنان برای در اختیار گرفتن جایگاههای میانی ادامه دارد و باعث شده صدای اعتراض علنی یوسف پزشکیان، پسر رئیسجمهور هم بلند و خواستار توجه به «شایستگی» در انتصابات شود.
گرچه جایگاه او در دولت هم که با عنوان «مشاور و دستیار رسانهای رئیس دفتر رئیسجمهور » رسمیت یافت، چندان مشخص نیست که غیر از نسبت فامیلی با رئیسجمهور به دلیل کدام شایستگی یا سابقه عملکرد اجرایی و رسانهای داده شده است.
یوسف پزشکیان در مطلبی در صفحه شخصی خود در شبکه ایکس، بدون ذکر نام به استانداری اشاره کرده که خواستار یک مورد توصیه ویژه یا همان پارتیبازی شده که واکنش منفی پسر رئیسجمهور را در پی داشته است. یوسف پزشکیان نوشته که «استانداری تماس گرفته آن موردی که برای منطقه آ مطرح بود... قبل از اینکه تمام کند، گفتم من اصلاً در جریان نیستم. موارد دیگری هم بوده که با ارجاع به نظر و رأی من تلاش شده برای پستی لابی کنند. لازم بود بگویم در هیچ عزل و نصبی دخالت نداشته و ندارم. انتصابات باید بر مبنای شایستگی باشد.»
سهمخواهی اصلاحطلبان در دولت از ابتدای اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آغاز شد و گویا حتی تا مدیران میانی که هیچ، قرار است تا آبدارچی ادارات هم ادامه داشته باشد!
بسیاری از اصلاحطلبان تندرو معتقدند که باوجود دفاع از مسعود پزشکیان در جریان رقابتهای انتخاباتی، دولت به تمامی به آنها سپرده نشده است و به اسم وفاق، کرسیهای اجرایی کشور در اختیار جریاناتی غیر از جریان آنها و افرادی غیر از افراد مدنظر آنها قرار گرفته است. در حالی که از نگاه آنان، چون آنها باعث پیروزی پزشکیان بودهاند، باید همه دولت بیکم و کاست در دست آنها قرار میگرفته است.
پیش از این بهزاد نبوی، از چهرههای قدیمی اصلاحطلب به این سهمخواهیها اعتراض و دولت پزشکیان را گوشت قربانی توصیف کرده بود که برخی گروهها به دنبال سهم خواهی از آن هستند.
همچنین محمد قوچانی، روزنامهنگار اصلاحطلب هم از موج تخریبی گفته بود که پس از نگرفتن سهم در دولت از سوی اصلاحطلبان آغاز شده بود و معتقد بود که اصلاحطلبان با دولت روحانی همین کار را کردند. او تصریح کرده بود که دلیل پشیمانی اصلاحطلبان از رأی دادن به حسن روحانی در سال ۹۶ این بوده که پستهایی را که در دولت دوم روحانی میخواستند، به آنها ندادند. قوچانی اصلاحطلبان را قدرتطلب توصیف میکند و میگوید: «اصلاحطلبها هم استراتژی ندارند و هم قدرت طلب هستند. در بدنه اصلاحطلبها مهم این است که ماشین دولت را بگیرند. در ستاد آقای پزشکیان میشد رفتارهای مشمئزکننده برای گرفتن پستها را دید.»