ترجمه و جواب تمرینات درس اول عربی دوازدهم ریاضی و تجربی

در این بخش از ستاره، با هدف کمک به شما در مطالعه درس اول عربی، ترجمه متن نخست این درس را ارائه کرده‌ایم. علاوه بر آن، فهرست کامل لغات درس نیز در ادامه برایتان آورده شده است. در پایان، پاسخ‌های صحیح بخش درست و نادرست این درس را نیز با شما به اشتراک گذاشته‌ایم تا مطالعه‌ای کامل و مؤثر داشته باشید.

ترجمه متن صفحه ۲ و ۳ درس اول عربی دوازدهم

﴿… أَقِمْ وَجْهَکَ لِلدّینِ حَنیفاً﴾ یونُس: ۱۰۵

با یکتاپرستی به دین روی آور.

اَلدّینُ وَ التَّدَیُّنُ دین و دینداری

اَلتَّدَینُ فِطْریٌّ فِی الْإنسانِ. وَ التّاریخُ یَقولُ لَنا:

دینداری در انسان ذاتی و فطری است. و تاریخ به ما می‌گوید:

لا شَعْبَ مِنْ شُعوبِ الْأَرضِ إِلّا وَ کانَ لَهُ دینٌ وَ طَریقَةٌ لِلْعِبادَةِ.

هیچ ملّتی از ملت‌های زمین نیست مگر این که آیین و روشی برای پرستش داشته باشد.

فَالْآثارُ الْقَدیمَةُ الَّتِی اکْتَشَفَهَا الْإنسانُ، وَ الْحَضاراتُ الَّتی عَرَفَها مِنْ خِلالِ الْکِتاباتِ وَ النُّقوشِ وَ الرُّسومِ وَ التَّماثیلِ، تُؤَکِّدُ اهْتِمامَ الْإنسانِ بِالدّینِ

پس آثار کهنی که انسان آن‌ها را کشف کرده، و تمدن‌هایی که آن‌ها را در میان نوشته‌ها (کتیبه‌ها) و کنده کاری‌ها(نگاره ها) و نقاشی‌ها و تندیس‌ها شناخته است، توجه انسان را به دین تاکید می کند.

وَ تَدُلُّ عَلیٰ أَنَّهُ فِطْریٌّ فی وُجودِهِ؛ وَلٰکِنَّ عِباداتِهِ وَ شَعائِرَهُ کانَتْ خُرافیَّةً؛ مِثْلُ تَعَدُّدِ الْآلِهَةِ وَ تَقْدیمِ الْقَرابینِ لَها لِکَسْبِ رِضاها وَ تَجَنُّبِ شَرِّها.

و بر این که این (دین داری) در وجودش (وجود انسان) ذاتی است، دلالت می‌کند؛ ولی عبادت‌ها و مراسمش (آیین‌هایش)

خرافی بود؛ مانندِ چند خدایی (تعدّد خدایان) و پیشکش کردن قربانیان به آ‌ن‌ها (به خدایان) برای به دست آوردن

خشنودی آن‌ها و دوری از بدیشان.

وَ ازْدادَتْ هٰذِهِ الْخُرافاتُ فی أَدیانِ النّاسِ عَلیٰ مَرِّ الْعُصورِ. وَلٰکِنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالیٰ لَمْ یَتْرُکِ النّاسَ عَلیٰ هٰذِهِ الْحالَةِ؛ فَقَدْ قالَ فی کِتابِهِ الْکَریمِ:

در گذر زمان این خرافه‌ها در دین‌های [ادیان مختلف] مردم افزایش یافت. ولی خدای پر برکت و بلند مرتبه باد نام او

مردم را در این حالت رها نساخت؛ پس (قطعاً) در کتاب با کرامتش فرموده است:

﴿… أَیَحْسَبُ الْإنسانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدیً﴾ اَلْقیامَة: ۳۶

آبا انسان گمان می‌کند (می‌پندارد) بیهوده و پوچ رها می شود؟

﴿أ لِذٰلِکَ أَرْسَلَ إلَیهِمُ الْأَنبیاءَ لِیُبَیِّنوا الصِّراطَ الْمُستَقیمَ وَ الدّینَ الْحَقَّ.

بدین سبب پیامبران را به سویشان فرستاد تا راه راست و دین حق را آشکار کنند.

وَ قَدْ حَدَّثَنَا القُرآنُ الْکَریمُ عَنْ سیرَةِ الْأَنَبیاءِ وَ صِراعِهِم مَعَ أقَوامِهِمُ الکْافِرینَ.

و قرآن کریم دربارۀ روش و کردار پیامبران، کشمکش و درگیری آن‌ها با اقوام کافرشان با ما سخن گفته است.

وَ لْنَذکُرْ مَثَلاً إبراهیمَ الْخَلیلَ الَّذی حاوَلَ أَنْ یُنقِذَ قَوْمَهُ مِنْ عِبادَةِ الْأَصْنامِ.

و باید یاد کنیم مثالی را [داستان] ابراهیم خلیل را که تلاش کرد مردمش را از عبادت بت‌ها نجات دهد.

فَفی أَحَدِ الْأَعیادِ لَمّا خَرَجَ قَومُهُ مِنْ مَدینَتِهِم، بَقِیَ إبراهیمُ وَحیداً، فَحَمَلَ فَأْساً، وَ کَسَّرَ جَمیعَ الْأَصنامِ فِی الْمَعبَدِ إلَّا الصَّنَمَ الْکَبیرَ،

پس در یکی از عیدها، وقتی قومش از شهر خود بیرون رفتند، ابراهیم تنها ماند، پس تبری را برداشت، و همۀ

بت‌ها بجز بتِ بزرگ را در معبد (پرستشگاه) شکست،

ثُمَّ عَلَّقَ الْفَأْسَ علَیٰ کَتِفِهِ وَ تَرَکَ الْمَعبَدَ.

سپس تبر را بر دوش او (بت بزرگ) آویخت و پرستشگاه را ترک کرد.

وَ لمَّا رَجَعَ النّاسُ، شاهَدوا أَصْنامَهُم مُکَسَّرَةً، وَ ظَنّوا أَنَّ إبراهیمَ هوَ الفْاعِلُ، فَأحَضَروهُ لِلْمُحاکَمَةِ وَ سَأَلوهُ:

و وقتی مردم برگشتند، بت‌های خود را شکسته دیدند، و گمان کردند که ابراهیم این کار را کرده است (کنندۀ کار است)، پس او را برای دادگاهی کردن (محاکمه) احضار کردند (آوردند) و از او پرسیدند:

﴿… أَ أَنتَ فَعَلْتَ هٰذا بِآلِهَتِنا یا إبراهیمُ﴾ اَلْأَنبیاء: ۶۲

ای ابراهیم، آیا تو این کار را با خدایان ما انجام دادی؟

فَأَجابَهُم: لِمَ تَسأَلونَنی؟! اِسأَلوا الصَّنَمَ الْکَبیرَ.

پس به آن‌ها پاسخ داد: چرا از من میپرسید؟از بت بزرگ بپرسید.

بَدَأَ القْومُ یَتَهامَسونَ: «إنَّ الصَّنمَ لا یَتَکَلَّمُ؛ إنَّما یَقْصِدُ إبراهیم الِاسْتهِزاء بِأَصْنامِنا».

مردم شروع به پچ پچ کردند: قطعاً بت سخن نمی‌گوید، ابراهیم فقط قصد دارد بت‌های ما را مسخره کند.

وَ هُنا ﴿قالو حَرِّقوهُ وَ انْصُروا آلِهَتَکُم﴾ اَلْأَنبیاء: ۶۸

و در اینجا گفتند: او را بسوزانید و خدایانتان را یاری کنید.

فَقَذَفوهُ فِی النّارِ، فَأَنقَذَهُ اللّهُ مِنْها.

پس او را در آتش انداختند، و خداوند او را از آن (آتش) نجات داد.

لغات درس اول عربی دوازدهم

جواب درست نادرست صفحه ۴ درس اول عربی دوازدهم

عَیِّنِ الصَّحیحَ وَ الْخَطَأَ حَسَبَ نَصِّ الدَّرسِ.

۱- کانَ ا لْهَدَفُ مِنْ تَقدیمِ ا لْقَرابینِ لِلْآ لِهَةِ کَسْبَ رِضاها وَ تَجَنُّبَ شَرِّها✅

هدف از تقدیم کردن قربانی‌ها به خدایان به دست آوردن خشنودی شان و دوری کردن از شرشان بود.

۲- عَلَّقَ إبراهیمُ عَلَیْهِ السَّلامُ الْفَأْسَ عَلَی کَتِفِ أَصْغَرِ الْأصَنامِ ❌

ابراهیم تبر را بر روی شانه کوچک‌ترین بت‌ها آویخت.

۳- لَمْ یَکُنْ ١ لِبَعْضِ الشُّعوبِ دینٌ أَو طَریقَةٌ لِلْعِبادَةِ ❌

برخی ملت‌ها دینی یا روشی برای عبادت نداشتند.

۴- اَلْآثارُ الْقَدیمَةُ تُؤَکِّدُاهْتِمَام الْإنسانِ بِالدّینِ ✅

آثار قدیمی بر توجه انسان به دین را تأکید می‌کند.

۵- إنَّ التَّدَیُّنَ فِطْریٌّ فی الْإنسانِ✅

بی‌گمان دین داری در انسان ذاتی است.

۶- لا یَتْرُکُ اللّٰهُ الْإنسانَ سُدیً✅

خداوند انسان را بیهوده و پوچ رها نمی‌کند.

برای یادگیری عمیق‌تر و درک بهتر مفاهیم دروس این پایه، پیشنهاد می‌کنیم به بخش مجموعه محتوای کمک‌درسی پایه دوازدهم نیز سری بزنید و از منابع متنوع آن بهره‌مند شوید.