محمد محسن فایضی، فعال رسانه نوشت:

پس از آنکه ترامپ خبر توافق آتش‌بس با انصارالله را علنی کرد، بیشترین بازتاب و واکنش به این اتفاق را در فضای عبری اعم از خبرنگاران و تحلیلگران شاهد بودیم. واکنش‌ها یک مسأله مشترک داشت و آن شوکه شدن از اتفاقی درست در دو روز پر از زد و خورد میان تل آویو و صنعا و رسیدن نقطه حملات به فرودگاه‌ها بود.

شبکه عبری کان در خبری نوشت: «اعلام توقف حملات هوایی علیه یمن توسط ترامپ، برخی از مقامات اسرائیلی را شوکه کرد. هنوز مشخص نیست که این بیانیه چه تأثیری بر مرحله بعدی خواهد داشت و آیا حوثی‌ها واقعاً به بیانیه خود پایبند بوده‌اند یا صرفاً می‌خواستند حملات ایالات متحده را متوقف کنند!»

حتی با گذشت یک ساعت و پیش از توئیت وزیرخارجه عمان به عنوان میانجی این اتفاق، رسانه‌های عبری نمی‌دانستند که در این توافق نامی از «اسرائیل» هم هست یا خیر؟ اسرائیل هیوم نوشته بود: «هنوز مشخص نیست که آیا اسرائیل در توافقی که ترامپ اندکی پیش اعلام کرد، گنجانده شده است یا خیر.»

حتی باراک راوید خبرنگار مشهور اسرائیلی در آکسیوس که به انتشار اخبار غیر علنی صحیح مشهور است، از این حجم بی‌اطلاعاتی در تل آویو نسبت به یکی از تصمیمات مهم کاخ سفید شوکه شده بود و نوشت: «چه کسی مسئول این رسوایی سیاسی است که باعث شد اسرائیل از طریق تلویزیون از آتش‌بس بین ایالات متحده و حوثی‌ها مطلع شود؟ نتانیاهو؟ رئیس ستاد ارتش؟ رئیس شاباک؟ رئیس موساد؟ وزیر نظامی(جنگ)؟»

این عدم اطلاع اسرائیلی‌ها از تصمیمات ترامپ و کاخ سفید در خصوص یک مسأله که مستقیماً به آنها مرتبط می‌شود، تنها به اتفاق اخیر منحصر نیست.

پیش از این، مذاکرات مخفیانه بولر نماینده ترامپ با حماس و پیشنهاد طرح جدیدی برای آتش‌بس حسابی تل آویو را شوکه و نگران کرده بود.

ترامپ در نیمه آذرماه و حدود ۵۰ روز پیش از آغاز رسمی دوران ریاست جمهوری‌اش در ۲۰ ژانویه (ابتدای بهمن ماه) در حکمی، آدام بولر را نماینده ویژه خود در امور اسرای آمریکایی در بند حماس تعیین کرد. بولر اقداماتی برای رسیدن به توافق و آزادی اسرا دنبال کرد تا اینکه در هفته پایانی سال ۱۴۰۳ اخباری از گفت‌وگوی مستقیم او با حماس در رسانه‌ها منتشر شد. اقدامی که با واکنش مستقیم و تند مسئولان اسرائیلی هم روبه‌رو شد. آدام بولر، نماینده ترامپ در امور اسرا در واکنش‌ها گفته بود: «دیدار با حماس و گوش دادن به آنها بسیار مفید بود. من خشم اسرائیل را از گفت‌وگو و توافق با حماس درک می‌کنم، اما در نهایت ما ایالات متحده هستیم، نه عوامل اسرائیل.»

هرچند تنش میان تل آویو و کاخ سفید در نهایت به کناره‌گیری بولر منجر شد و پرونده کاملاً در اختیار ویتکاف قرار گرفت، اما در پرونده روابط میان تل آویو و کاخ سفید جای پایش ماندگار شد. مخصوصاً که حماس رسماً از پذیرش طرح بولر خبر داد و خواهان آتش‌بس شد؛ در حالی که اسرائیلی‌ها از طرح و حتی گفت‌وگو اطلاعی نداشتند.

یکی از موارد دیگری که در لیست اقدامات کاخ سفید و ترامپ بدون اطلاع دادن به نتانیاهو و اسرائیل می‌توان نوشت، اعلام تصمیم ترامپ برای آغاز مذاکره با تهران درست در زمانی بود که نتانیاهو کنار او در اتاق بیضی شکل نشسته بود اما در جریان نبود. سیاست و روابط بین‌الملل پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد و این مسأله با قرار گرفتن دو شخصیت خاص مانند نتانیاهو و ترامپ در داخل مسأله، پیچیده‌تر هم می‌شود. روابط نتانیاهو-ترامپ روابطی خاص و برمبنای فهمی مشترک و ویژه طرفین است، اما این مانع از غافلگیری بزرگ تل‌آویو از تصمیمات کاخ سفید نشده است.

ترامپ با تجربه دوران اول ریاست جمهوری و همچنین اهداف شخصی خاصش مثل تحقق چند پرونده ویژه در کوتاه مدت، به نظر می‌رسد رفتارها و تصمیماتی مستقل از تل‌آویو را در حال اتخاذ کردن است. این تصمیمات به معنای عدم فهم مشترک در راهبرد یکسان نیست، بلکه اولویت بخشیدن به برخی تصمیمات است. ترامپ اکنون با ناکامی در آتش‌بس در غزه و پرونده روسیه-اوکراین و یا پرونده تعرفه‌ها و... تصمیماتی مشخص و قابل فهم مانند کنار کشیدن از تنش با انصارالله، آغاز پرونده هسته‌ای یا تلاش برای آزادی اسرا بدون مانع شدن از اجرایی شدن نابودی غزه و حماس از سوی ارتش اسرائیل را اتخاذ کرده است.

این وضعیت اگر باهوشمندی و دقت دنبال شود و منجر به تحلیل غلط و تصور اشتباه ممکن بودن اختلاف راهبردی میان تل آویو و کاخ سفید نشود، فرصت‌های خوبی برای دیپلماسی و فضاسازی رسانه‌ای برای ما خواهند بود.