باشگاه خبرنگاران جوان - علی حیدری کارشناس مسائل سیاست خارجی درباره وضعیت تحولات ترکیه و درگیری پ ک ک بیان کرد: این یک روند چهار دهه‌ای است. یعنی از سال ۱۹۸۴ که گروه تروریستی پ‌ک‌ک عملیات مسلحانه خود را شروع کرد، تا به امروز ادامه داشته و اکنون به این نقطه ختم شده است. هدف آن‌ها در ابتدا این بوده است که کردها در ترکیه به رسمیت شناخته شوند، به آن‌ها بها داده شود و به آن‌ها به‌عنوان یک شهروند درجه دو نگریسته نشود. اما پس از مدتی که دریافتند خواسته‌های سیاسی‌شان محقق نمی‌شود، در سال ۱۹۸۴ — یعنی از ۱۹۷۸ تا ۸۴ که فعالیت سیاسی داشتند — و پس از آن، رویکرد مسلحانه را در پیش گرفتند.

وی ادامه داد: این جریان ادامه داشت. طی چند دهه گذشته، حدوداً، آن‌طور که گفته می‌شود، بیش از چهل هزار نفر کشته شده‌اند، چند تریلیون دلار خسارت به ترکیه وارد شد و از نظر اقتصادی نیز، مناطقی که تحت درگیری بود از عقب‌ماندگی و وضعیت سخت رنج می‌برد. این وضعیت تا چند سال گذشته، حدوداً تا چهار پنج سال گذشته، ادامه داشت تا اینکه ترکیه به سلاح‌های جدید روی آورد؛ یعنی به سلاح‌های جدید مجهز شد؛ پهپادها و سلاح‌هایی که توانست آن‌ها را تا حدودی زمین‌گیر کند و این موضوع باعث شد که مقامات پ‌ک‌ک به این نتیجه برسند که دیگر نمی‌توانند با شرایط گذشته به حیات خود ادامه دهند. همزمان، مقامات سیاسی ترکیه، از جمله آقای اردوغان موضوع روند خلع سلاح پ‌ک‌ک و «ترکیه عاری از تروریسم» را مطرح کردند و به پ‌ک‌ک پیشنهاد دادند که سلاح خود را کنار بگذارد و از طریق سیاسی، خواسته‌های خود را دنبال کند. عبدالله اوجالان، سرکرده پ‌ک‌ک در زندان امرالی نیز به این پیشنهاد پاسخ مثبت داد و در دو پیام، خواستار خلع سلاح عناصر پ‌ک‌ک شد.

حیدری افزود: عبدالله اوجالان در دوره اخیر بر این اعتقاد بود که آن‌ها به دنبال به رسمیت شناخته شدن کردها در ترکیه بوده‌اند و این امر تا حدودی در دوره فعلی میسر شده است. او معتقد بود که «ما از فدرالیسم و تجزیه دست کشیده‌ایم و قصد داریم که از این پس اهداف خود را در زمینه سیاست دنبال کنیم.» و همین موضوع باعث شد که ما شاهد خلع سلاح نمادین عناصر پ‌ک‌ک در امروز باشیم که گام‌های بعدی آن نیز در روزهای آینده و ماه‌های آینده برداشته خواهد شد.

این کارشناس سیاست خارجی خاطر نشان کرد: آقای اردوغان پس از آنکه در دوره سوم به ریاست جمهوری رسید، اعلام کرد که: «ما پیام ملت را شنیده‌ایم و تلاش می‌کنیم تا اصلاحات را در بُعد به‌خصوص اقتصادی و در بُعد سیاسی دنبال کنیم.» اما اتفاقی که رخ داد این بود که وضعیت سیاسی و اقتصادی پس از آن بدتر شد؛ یعنی شرایط بهبود نیافت. تصور آقای اردوغان بر اساس نظرسنجی‌ها این است که اگر انتخابات در دور بعدی (یعنی سال ۲۰۲۸) برگزار شود، حتی اگر خود ایشان برای کاندیداتوری حضور پیدا کند—که از نظر قانونی، امری غیرقانونی است—احتمال اینکه رأی بیاورد، کم است. لذا، باید دو اقدام انجام می‌داد: یک، اصلاحات اقتصادی تا بتواند وضعیت معیشتی مردم را بهتر کند و از این طریق بتواند رأی بگیرد، که طی سال گذشته این روند که دنبال کردند، جواب نداده است. نرخ تورم در ترکیه بنا بر آمار رسمی حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد بوده و بنا بر آمار منابع مستقل، بیش از ۶۰ درصد است؛ که نشان می‌دهد در بُعد اقتصادی دچار مشکلاتی هستند. اما از طرف دیگر، در بُعد سیاسی در حال تلاش است تا با دستاوردسازی در حوزه داخلی و منطقه‌ای بتواند آن کاستی‌ها و مشکلاتی را که در حوزه اقتصادی وجود دارد، جبران کند. یکی از این دستاوردسازی‌ها، موضوع پ‌ک‌ک است. خلع سلاح پ‌ک‌ک می‌تواند به آقای اردوغان این امکان را بدهد که یکی از مهم‌ترین پرونده‌های چند دهه اخیر ترکیه را حل‌وفصل کند و از این طریق بتواند میزان آرای خود را افزایش دهد.