چنان‌که پیشتر در همین صفحه روزنامه و در گزارشی مرتبط با یمن خواندید، نشریه انگلیسی «اکونومیست» (The Economist)- یکی از تأثیرگذارترین منابع خبری و تحلیلی جهان در حوزه‌های اقتصاد، سیاست، فناوری، فرهنگ و روابط بین‌الملل- در مطلبی نوشت: «حجم ترانزیت کالا از باب‌المندب یک‌ششم شده است. حملات یمنی‌ها سبب شده مسیر ترانزیت کالای اروپا از آفریقا جایگزین شود که ۲۰ روز سفر و و ۳۳ درصد افزایش هزینه سوخت را به سفر رفت و برگشت اضافه می‌کند. یمن ادعاهای اروپایی‌ها در مورد قدرت دریایی را نقش بر آب کرده است.»

باید توجه داشت که مسیر سابق دریایی که حدود ۱۴- ۱۵درصد تجارت دریایی جهانی را از آسیا به اروپا منتقل می‌کرد، عملاً به دلیل تهدید یمنی‌ها مختل شد. اما گویا یمنی‌ها، در دفاع از مردم غزه، به این میزان کنترل بر باب‌المندب چندان هم راضی نیستند و چیزی بیش از این را می‌خواهند! تا همین حالا هم حملات مقاومت یمن به کشتی‌ها در دریای سرخ، به ‌ویژه آن‌هایی که به بندر ایلات رژیم اسرائیل متصل بودند، باعث شده است تا فعالیت بندر ایلات به تقریباً ۹۰درصد کاهش یابد.

دیروز خبر رسید که سرتیپ «بکیل الوهبی»، فرمانده «گردان‌های الوهبی» از یگان‌های وابسته به انصارالله مستقر در استان البیضاء، در گفت‌وگویی با روزنامه دولتی «الثورة» چاپ صنعاء اظهار کرد: «گزینه‌های نظامی پیش‌رو برای دشمن صهیونیستی و شرکایش دردناک خواهد بود. یکی از این گزینه‌ها، بستن تدریجی یا کامل تنگه باب‌المندب در صورت تداوم تجاوزات علیه مردم غزه است.» الوهبی تأکید کرد که اقدام احتمالی برای بستن این گذرگاه دریایی، در راستای وارد کردن فشار جهانی به منظور متوقف ساختن نسل‌کشی در غزه صورت خواهد گرفت. آن‌طور که «ایسنا» نوشته است، او افزود: «بستن باب‌المندب یکی از ابزارهای مؤثر برای جلب توجه جهانی به مسئولیت خود در قبال گرسنگی تحمیلی بر مردم غزه به‌دلیل محاصره اسرائیلی- آمریکایی است... یمن در برابر تداوم جنایات جنگی و نسل‌کشی علیه ملت فلسطین، دست بسته نخواهد ماند.»
گفتنی است، تهدید جدید مقاومت یمن در حالی مطرح می‌شود که اخیراً، سرتیپ «یحیی سریع»، سخنگوی نیروهای مسلح یمن، نیز از بررسی «گزینه‌های نظامی تصاعدی» برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی و مقابله با سیاست گرسنگی و نسل‌کشی در نوار غزه خبر داده بود. باید توجه داشت که تنگه باب‌المندب یکی از حساس‌ترین گذرگاه‌های بین‌المللی دریایی برای حمل‌ونقل نفت و کالا میان آسیا، آفریقا و اروپا به‌شمار می‌رود و تهدید به بستن آن، می‌تواند تبعات منطقه‌ای و جهانی گسترده‌ای به همراه داشته باشد و می‌تواند یکی از اساسی‌ترین «گزینه‌ها»‌ برای مقاومت یمن باشد. این تهدیدات در حالی شدت یافته که طبق گزارش مؤسسه آمریکایی «گلوبال سکیوریتی»، روزانه بیش از 6 میلیون بشکه نفت از این تنگه عبور می‌کند و هرگونه اختلال در آن، بلافاصله موجب افزایش بهای جهانی انرژی می‌شود. همچنین، شرکت‌های کشتیرانی بزرگی چون «مرسک» و «هاپاگ لوید» طی ماه‌های گذشته مسیر خود را از باب‌المندب به دماغه امیدنیک تغییر داده‌اند که نشان از اثرگذاری ملموس استراتژی بازدارنده صنعا دارد. افزون بر این، مرکز «مطالعات خاورمیانه لندن» نیز در گزارشی هشدار داده است که ادامه تهدیدهای یمن می‌تواند امنیت دریایی در منطقه شاخ آفریقا را به چالش جدی بکشاند و به تغییر بلندمدت مسیرهای تجاری بین‌المللی بینجامد.
حملات یمنی‌ها جایگاه و بازدارندگی ما را تهدید می‌کند

«ایال زیسر»، کارشناس اسرائیلی امور «خاورمیانه» و آفریقا و معاون رئیس دانشگاه تل‌آویو، طی یادداشتی که در روزنامه «اسرائیل‌هیوم» منتشر شد، اظهار داشت: «پیروزی اسرائیل بدون تعامل جدی با جبهه هفتم در یمن کامل نخواهد شد.» زیسر نوشت: «حملات یمنی‌ها دیگر صرفاً مزاحمت‌هایی در ساعات اولیه صبح نیستند، بلکه به تهدیدی واقعی با پیامدهای مستقیم اقتصادی و امنیتی برای اسرائیل تبدیل شده‌اند. موشک‌ها و پهپادهای شلیک‌شده از یمن هزینه سنگینی را بر اسرائیل تحمیل می‌کنند، که مهم‌ترین آن‌ها اختلال در کشتیرانی به دریای سرخ و فلج‌شدن بندر ایلات است.» زیسر همچنین درباره آن‌چه «کنار آمدن اسرائیل» با حملات یمنی‌ها خواند، هشدار داد و افزود: «این امر سیگنال‌های ضعف می‌فرستد که می‌تواند یمنی‌ها را به تشدید حملات تشویق کند و شاید حتی دایره تهدید را گسترش دهد تا شامل هواپیمایی غیرنظامی اسرائیل و نه‌فقط کشتی‌ها شود. این امر وجهه و قدرت بازدارندگی اسرائیل را در درازمدت تهدید می‌کند، تصویر کلیشه‌ای از انصارالله به عنوان یک گروه ابتدائی که بر سرزمینی عقب‌مانده حکومت می‌کند، دیگر دقیق نیست، زیرا آن‌ها اکنون دارای سیستم پیشرفته‌ای از پهپادها و موشک‌ها هستند که علی‌رغم حملاتی که به آن‌ها می‌شود، به طور مؤثر از آن‌ها استفاده می‌کنند.» وی از واکنش اسرائیل به این حملات انتقاد و آن را «جزئی و ضعیف» توصیف کرد و گفت که بیشتر برای اهداف رسانه‌ای و روحیه دادن است تا ابزاری واقعی برای دستیابی به یک نتیجه قاطع.

در نهایت باید گفت آن‌چه امروز در آب‌های دریای سرخ، تنگه باب‌المندب و فضای هوائی سرزمین‌های اشغالی جریان دارد، صرفاً یک نزاع محدود یا ابراز همبستگی سیاسی نیست، بلکه بازتابی آشکار از تغییر موازنه قدرت در منطقه غرب آسیاست. نیرویی نظامی که تا چند سال پیش در تحلیل‌های رسانه‌ای جهان چندان جدی تلقی نمی‌شد، اکنون به عاملی تبدیل شده که نه‌تنها سامانه‌های دفاعی رژیم آپارتاید اسرائیل را در وضعیت اضطراری قرار داده، بلکه با حملاتی دقیق به اهدافی همچون بئرالسبع و ایلات، بنیان طرح‌های امنیتی و اقتصادی تل‌آویو را به چالش کشیده است. در چنین فضائی، ارتش یمن موفق شده نوعی از بازدارندگی را به نمایش بگذارد که برخلاف الگوهای مرسوم، نه بر شمار نیروها یا هزینه‌های نظامی، بلکه بر مهارت در عملیات، دقت در هدف‌گیری و قدرت اخلال در ساختارهای اقتصادی تکیه دارد. این نوع بازدارندگی، از دل مردمی محاصره‌شده برخاسته است، نه قدرت‌های محاصره‌گر. از سوی دیگر، مسیر جایگزین آفریقایی که اکنون برای عبور کشتی‌ها مورد توجه قرار گرفته، گزینه‌ای پرهزینه برای غرب و رژیم صهیونیستی به‌شمار می‌رود؛ مسیری که با حمایت و طراحی نیروهای مقاومت شکل گرفته و تحمیل شده است. امروز به ‌وضوح می‌توان گفت که باب‌المندب دیگر تنها یک گذرگاه دریایی نیست، بلکه به صحنه‌ای مهم در ژئوپلیتیک نو منطقه تبدیل شده است، صحنه‌ای که در آن، یمن نه یک کشور در حاشیه عربستان، بلکه بازیگری مؤثر در نظم جهانی جدید است. به‌ویژه در دورانی که به نظر می‌رسد هم آسمان‌های اشغالی و هم آب‌های بین‌المللی، به میدان رقابت اراده‌ها و استراتژی‌ها بدل شده‌اند.