اگر من یک پرستو بودم: سفری ادبی به دنیای آزادی و پرواز

انشا در مورد اگر من یک پرستو بودم

انشا با موضوع اگر من یک پرستو بودم به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند. با دلگرم همراه باشید.

موضوع انشا اگر من یک پرستو بودم

اگر من یک پرستو بودم، دنیایم کاملا متفاوت می شد. به جای این که روی زمین قدم بزنم و به مدرسه بروم، در آسمان پرواز می کردم و آزادانه به هر جایی که دلم می خواست می رفتم. آسمان پهناور خانه ام می شد. هر روز صبح با طلوع خورشید، بال می زدم و به سمت افق های دوردست پرواز می کردم. دیگر هیچ محدودیتی نبود و می توانستم از هر چیزی که در مسیرم بود لذت ببرم.

اگر من یک پرستو بودم، با دوستانم دور هم جمع می شدیم و گروهی در آسمان پرواز می کردیم. همه جا را با هم کشف می کردیم؛ از دریاها و جنگل ها گرفته تا کوه ها و بیابان ها. هر فصل به جایی جدید می رفتیم و از دیدن طبیعت های گوناگون لذت می بردیم. فصل بهار که می شد، بر بالای باغ ها و دشت ها و بر فراز گل های رنگارنگ پرواز می کردیم. صدای وزش باد در میان پرهایمان به گوش می رسید و این احساس آزادی را چند برابر می کرد.

همچنین بخوانید:

انشا درباره خواهر کوچکترم، غنچه زیبای زندگی

روزی که خواهر کوچکم را برای اولین بار دیدم، گمان کردم عروسکی است که مادر در آغوش گرفته. این آغاز داستان زیبای رشد او و تبدیل شدنمان به بهترین دوستان…

یکی از چیزهایی که به عنوان یک پرستو تجربه می کردم، مهاجرت های طولانی بود. با شروع فصل سرما، به همراه دسته ای از پرستوهای دیگر، به سرزمین های گرم تر پرواز می کردم. مسیرهای طولانی و خطرناک را پشت سر می گذاشتیم تا به جایی برسیم که هوایش برایمان دلپذیر باشد. در طول این سفرها، گاهی طوفان های سخت و بادهای شدید را تجربه می کردیم، اما هیچ وقت دست از تلاش بر نمی داشتیم و با هم، متحد و قوی، به مسیرمان ادامه می دادیم.

اگر من یک پرستو بودم، روی درخت های بلند و کنار برکه های زلال، لانه ای کوچک و زیبا می ساختم. در لانه ام، جایی امن و راحت برای من می شد و در آنجا از خستگی های سفرهایم استراحت می کردم. حس می کردم که در آن لحظات، همه دنیا مال من است و هیچ غمی نمی تواند من را ناراحت کند.

اگر پرستو بودم، می توانستم به هر جایی که می خواستم بروم و هیچ مرزی جلوی من نبود. به شهرها و روستاهای مختلف سر می زدم و آدم ها را از بالا تماشا می کردم. شاید بر فراز خانه هایی که بوی نان تازه از آنها به مشام می رسید پرواز می کردم یا در کنار رودخانه هایی که صدای جریان آب شان آرامش بخش بود، پایین می آمدم. این آزادی برای من یک نعمت بود و از اینکه می توانستم همه جا را ببینم، خوشحال می شدم.

اگر من یک پرستو بودم، هر لحظه از زندگی ام را با پرواز و آزادی سپری می کردم. هیچ قفسی نمی توانست مرا در بند کند و هیچ دیواری جلوی پروازم را نمی گرفت. شاید روزی، وقتی پروازم به پایان می رسید، در گوشه ای از دنیا، در یک غروب طلایی، بر فراز شاخه ای کوچک استراحت می کردم و با لبخندی به یاد همه سفرها و ماجراهای زندگی ام نگاه می کردم.