همه چیز درباره هنر کوبیسم

حجم گرایی یا کوبیسم (به فرانسوی: Cubisme) یکی از سبک های هنری است. کوبیسم در فاصله سال های ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۸ به عنوان سبکی جدی در نقاشی و تا حد محدودتری در تندیس گری ظهور کرد، که از نقاط عطف هنر غرب به شمار می آید.

واژه کوبیسم از ریشه cube به معنای مکعب اخذ شده است. این واژه را نخستین بار “واکسل” منتقد هنری به کار برد که نشانگر درک سطحی وی از این هنر در آن زمان است. کوبیست ها تلاش می کنند تا کلیت یک پدیده (وجوه مختلف یک شیء) را در آن واحد در یک سطح دو بعدی عرضه کنند.

کوبیسم از این لحاظ مدعی رئالیسم بود، ولی نه رئالیسم بصری و امپرسیونیستی، بلکه رئالیسم مفهومی. ذهنیت هنرمند از اشیاء و موجودات در این سبک، به صورت اشکال هندسی بیان می شود. از این رو آنچه که در واقعیت است، به گونه ای که در چشمان ما قابل رویت باشد، نمی بینیم.

هنر کوبیسم

انواع کوبیسم

دو نوع اصلی از کوبیسم وجود دارد:

کوبیسم تحلیلی – مرحله اول جنبش کوبیسم، کوبیسم تحلیلی نامیده می شد. در این سبک، هنرمندان یک سوژه را مطالعه (یا تجزیه و تحلیل) می کردند و آن را به قطعات مختلف تفکیک می کردند. آنها به این قطعات از زوایای مختلف نگاه می کردند. سپس سوژه را بازسازی می کردند و قطعات را از دیدهای مختلف نقاشی می کردند.
کوبیسم ترکیبی– مرحله دوم کوبیسم ایده افزودن مواد دیگر در یک کولاژ را ارایه کرد. هنرمندان از کاغذ رنگی، روزنامه ها و مواد دیگر به نمایندگی از قطعات تفکیک شده سوژه استفاده می کردند. این مرحله کوبیسم رنگ های روشن تر و حالت گیراتری به هنر می داد.

حقایق خواندنی درباره هنر کوبیسم

● گفته می شود که آثار هنری پل سزان، نقاش سبک پست امپرسیونیسم، الهام بخش هنرمندان کوبیسم بوده است.

● پیکاسو و براک درباره انتزاعی بودن کوبیسم فکر نمی کردند اما هنرمندان دیگر مانند رابرت دولونه، کارهای انتزاعی تری ارایه کردند. در نهایت کوبیسم به نشاندن بذر جنبش هنر انتزاعی (آبستره) کمک کرد.

● پیکاسو در مجسمه سازی سبک کوبیسم هم کار کرد. از جمله آنها مجسمه سر یک زن بود.

● سوژه های محبوب هنرمدان کوبیسم آلات موسیقی، مردم، بطری ها، عینک و کارت های بازی بودند. تعداد بسیار کمی نقاشی از مناظر به سبک کوبیسم وجود دارد.

● پابلو پیکاسو و ژرژ براک با همکاری نزدیک با هم در زمینه ایجاد و توسعه این شیوه جدید هنری کار کرده اند.