مهدی فضائلی، عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر معظم انقلاب، در نشست علمی «رهبری و دیپلماسی ملی» در دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام گفت: «رهبر معظم انقلاب مذاکره با آمریکا را ممنوع مطلق نمی‌دانند اما تنها در چارچوب مصالح عالی نظام، مشروط و کنترل‌شده مجاز است و اعتماد راهبردی به این کشور وجود ندارد.»

به گزارش رسا، وی با اشاره به تجربه برجام و مذاکرات غیرمستقیم سال‌های اخیر افزود: «مذاکره با آمریکا مسئله‌ای راهبردی است و تنها در صورت تغییر واقعی رفتار و ماهیت آمریکا می‌توان به آن فکر کرد. با وجود بی‌اعتمادی، در مقاطع خاص و به منظور تحقق مصالح عالی نظام، گفت‌وگوهای محدود و کنترل‌شده انجام شده است.»

فضائلی دو محور اساسی در نگاه رهبر انقلاب به مذاکره را مطرح کرد: اول بعد تدبیر و مصلحت که جمهوری اسلامی در شرایط حساس ممکن است از موضع تدبیر وارد گفت‌وگو شود تا فشار دشمن را خنثی کند؛ و دوم تفاوت سطح مذاکره، چراکه رهبر انقلاب اصل مذاکره را مردود نمی‌دانند اما مذاکره‌ای که به معنای عقب‌نشینی باشد، پذیرفته نیست.

وی با اشاره به مذاکرات هسته‌ای گفت: «رهبر انقلاب هم بُعد تدبیر و مصالح نظام و هم احترام به رأی مردم را مد نظر داشتند و اجازه مذاکره را با خطوط قرمز مشخص صادر کردند. این تصمیم برخلاف تصور برخی، ناشی از مدیریت شرایط پیچیده بین‌المللی بود، نه فشار سیاسی.»

فضائلی تأکید کرد که رهبر معظم انقلاب از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ بارها هشدار داده‌اند که حتی در صورت حل موضوع هسته‌ای، آمریکا مسائل دیگری مانند توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای را مطرح خواهد کرد و نباید همه امیدها به مذاکرات گره زده شود.

وی همچنین به مبانی دینی و اخلاقی تصمیمات رهبر انقلاب اشاره کرد و افزود: «رهبر معظم انقلاب با استناد به آموزه‌های دینی، تجربه تاریخی و قانون اساسی تصمیم‌گیری می‌کنند و حتی در حوزه نظامی و تسلیحات هسته‌ای ملاحظات اخلاقی و شرعی را رعایت می‌کنند.»

فضائلی درباره سازوکار تصمیم‌گیری سیاست خارجی ایران گفت: «شورای عالی امنیت ملی نهاد اصلی تصمیم‌سازی است و مصوبات پس از تأیید رهبر انقلاب اجرا می‌شوند. این فرآیند تضمین می‌کند که تصمیمات سیاست خارجی نه فردی و شتاب‌زده بلکه حاصل یک فرآیند کارشناسی و چندلایه است.»

در پایان، وی تأکید کرد که نگاه رهبر معظم انقلاب به مذاکره، سیاست خارجی و توان دفاعی ایران مبتنی بر آموزه‌های دینی، مردم‌سالاری دینی، قانون اساسی و تجربه تاریخی است و کشور همواره با حفظ خطوط قرمز و ملاحظات راهبردی، تعامل‌های خود را مدیریت می‌کند.