به گزارش ایران اکونومیست، این بررسی بوسیله پژوهشگران دانشگاه ویرجینیا در آمریکا به طور خاص نشان داد که نوجوانان ۱۳ ساله‌ای که با دوستان خود خصومت دارند و در ارتباطاتشان و به ویژه با پدرانشان، دچار مشکل هستند، در ۳۰ سالگی پیرتر به نظر می‌رسند

در این بررسی ۱۲۳ نفر، به همراه دوستان نزدیک و والدینشان، به مدت ۱۷ سال، از سال ۱۹۹۸ به طور مکرر ارزیابی شدند. آنها همچنین معیاری را که میزان کلسترول، فشار خون، قند خون، گلبول‌های سفید خون، التهاب و پروتئین‌های خون را در این افر ردیابی می‌کرد، زیرنظر گرفتند. جوزف آلن، استاد روانشناسی و سرپرست این تحقیق توضیح داد: «این معیار یک پیش‌بینی‌کننده بسیار خوب برای طول عمر و میزان سلامت شما است.»

او گفت: «ما دریافتیم که در فاصله نوجوانی تا بزرگسالی، چند چیز با تسریع پیری مرتبط هستند. یکی از آنها درگیری مداوم با پدر در اواخر نوجوانی است. و دیگری رفتار خصمانه مداوم- یا آنچه ما آن را رفتار تنبیهی می‌نامیم، نسبت به دوستان نزدیک در طول دهه ۲۰ زندگی است.»

دکتر آلن که رئیس آزمایشگاه تحقیقات نوجوانی در دانشگاه ویرجینیا است، گفت که این یافته‌ها، تاریخچه طولانی تحقیقات در بزرگسالان را که مشکلات قلبی در ادامه زندگی را به روابط خصمانه در اوایل زندگی مرتبط می‌کند، گسترش می‌دهد.

دکتر آلن می‌گوید: «آنچه در مورد این مطالعه منحصر به فرد است این که نشان می‌دهد رفتار واقعی (یک فرد) نسبت به دیگران، آن طور که بوسیله دوستانشان گزارش می‌شود، نه تنها مشکلات قلبی، بلکه تغییرات طیف وسیعی از نشانگرها را پیش‌بینی می‌کند که نشان می‌دهند از نظر فیزیولوژیکی، شما سریع‌تر از آنچه باید، در حال پیرتر شدن هستید.»

این مطالعه شامل ۴۶ مرد و ۷۵ زن بود و نتایج به طور مساوی برای هر دو گروه صدق می‌کرد.

نحوه ارتباط با پدر چطور چنین تاثیری را ایجاد می‌کند؟
دکتر آلن می‌گوید: «ما دقیقا نمی‌دانیم، اما مقالات منتشرشده و نظریات در این باره نشان می‌دهند که روابط با مادران، تا حدودی، الگویی را برای نحوه تعامل شما در روابط صمیمی و عاشقانه‌تان ایجاد می‌کند.»

اما به گفته او چگونگی روابط نوجوانان با پدرانشان تاثیر بیشتری بر چگونگی مواجهه پسر یا دختر با جهان بزرگتر دارد. البته او می‌گوید این یافته‌ها بر اساس اطلاعات به دست آمده از سال ۱۹۹۸ به بعد است، بنابراین تاحدودی بر اساس مشخصات این دوره زمانی است.

دکتر آلن می‌گوید: «یک توضیح برای این یافته‌ این است که درگیری نوجوانان با پدرانشان ممکن است شدیدتر باشد و تاوان‌های بیشتری داشته باشد. درگیری با مادران در بیشتر خانواده‌ها می‌تواند منجر به داد و فریاد کشیدن و در بدترین حالت، می‌تواند منجر به سیلی زدن شود، اما درگیری با پدران پتانسیل بسیار بیشتری برای منجر شدن به عواقب جسمی جدی‌تر دارد.»

والدین و سرپرستان می‌دانند که نوجوانانشان اغلب با دوستی‌هایشان مانند مسئله‌ای حیاتی رفتار می‌کنند. دکتر آلن می‌گوید: «این داده‌ها نشان می‌دهد که به جای گفتن اینکه چرا احمقانه رفتار می‌کنی، تا حدی باید به نوجوانان حق داد، چرا که الگوهایی ارتباطی که آنها ایجاد می‌کنند، در آینده بسیار مهم خواهند بود.»

این استاد روانشناسی می‌گوید اگر نوجوان شما بیشتر از دیگر نوجوانان پرخاشگری دارد و روابطی خصمانه با دوستانش دارد، باید آن را علامتی هشداردهنده دانست.

آلن می‌گوید: «این علامتی هشدار دهنده است، نه فقط برای سلامت روان آنها، نه فقط برای نحوه کنار آمدن آنها، بلکه برای رشد بلندمدت آنها.»