اسیدی شدن بدن و ارتباط آن با بروز بیماری ها (بخش دوم)

اسیدی شدن بدن عامل بروز بسیاری از بیماری ها است. در مقاله قبل به بررسی مفهوم اسیدی شدن بدن و علل آن پرداختیم. در این مقاله هم به بیماری های مهمی که در اثر اسیدی شدن بدن به وجود می آید، می پردازیم.

متاسفانه نمی توان همه پسماندهای اسیدی را از بدن دفع کرد. از آنجا که PH خون همواره باید قلیایی باشد، بدن اجازه نمی دهد که پسماند های اسیدی وارد جریان خون شوند و آنها را در نقاطی از بدن ذخیره می کند. ذخایر چربی بدن در عین حال محل ذخیره پسماندهای اسیدی نیز هستند. اما این چربی ها مشکلاتی در محل ذخیره شده ایجاد می کنند. ذخیره پسماندهای اسیدی در بافت های چربی موجب چاقی و بیماری های مزمن دیگر می شود.

اسیدی شدن و سرطان

و این یک اصل است که هر بافت و مایعی که اسیدی است میزان اکسیژن موجود در آن پایین است بنابراین، اسیدی شدن شدید ناشی از عدم وجود اکسیژن کافی در بدن است. در بافت هایی که اکسیژن کافی وجود ندارد، سلول ها قادر به تولید انرژی کافی نیستند زیرا برای سوزاندن ماده غذایی و تبدیل آن به انرژی، به اکسیژن نیاز دارند. در اثر کمبود انرژی، سلول ها علاوه بر اینکه نمی توانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند قادر به ترمیم و بازسازی خود و ترمیم DNA نیز نخواهند بود.

دکتر اتو واربورگ پس از کشف ارتباط بین کاهش اکسیژن در بافت ها و ایجاد سرطان، جایزه نوبل پزشکی را کسب کرد. دکتر واربورگ به نحوه سوخت و ساز سلول های سرطانی پی برد و ثابت کرد که سلول های سرطانی در محیط هایی که نمی توانند اکسیژن پیدا کنند، از طریق تخمیر قند و تبدیل آن به انرژی رشد می کنند.

سلول های سالم در محیط عاری از اکسیژن نمی توانند زنده بمانند اما سوال این است که سلول های سرطانی چگونه در چنین محیطی رشد می کنند؟ سلول های سرطانی از یک سلول پیشرفته انسان به یک سلول ابتدایی تبدیل شده و مانند سلول های ابتدایی گیاهان بدون اکسیژن نیز می توانند انرژی تولید کنند. سلول های انسان ها و حیوانات بر خلاف سلول های گیاهان فقط می توانند به کمک اکسیژن انرژی تولید کنند و در اثر نبود اکسیژن کافی به سلول های سرطانی تبدیل می شوند. سلول های سرطانی با استفاده از قند ها تکثیر می یابند. این سلول ها اصلاً نیازی به اکسیژن ندارند و فقط به قند احتیاج دارند که برای کسب قند بیشتر، نیازمند خون و رگ های خونی بیشتری هستند.

اگر بخواهم به شکل بسیار ساده، نحوه سوخت و ساز سلول های سرطانی را توضیح دهیم، باید گوییم که براثر افزایش بار اسیدی بدن، برخی از سلول ها آسیب دیده و می میرند. در این مرحله هیچ مشکلی به وجود نمی آید چراکه به جای آنها سلول های جدیدی تشکیل می شوند، اما گاهی برخی از سلول های آسیب دیده از بین نرفته و خود را با محیط جدید منطبق می سازند و در این محیط اسیدی و فاقد اکسیژن شروع به رشد و تکثیر می کنند. این سلول ها هیچ یک از وظایف خود را انجام نمی دهند، در برابر سیستم ایمنی بدن مقاوم هستند، به دستوراتی که از مغز صادر می شود پاسخی نمی دهند، بسیار بی رویه رشد و تکثیر می یابند، سلول های اطراف خود را هم آلوده ساخته و شبیه خود می کنند، این سلول ها همان سلول های سرطانی هستند.

امروزه اکثر درمان ها معطوف به نابود کردن تومورهای سرطانی هستند و درمان هایی که بتوانند مانع از تبدیل سلول های سالم به سرطانی شوند بسیار نادر می باشند. این در حالی است که اسیدی بودن بدن بیماران سرطانی نسبت به افراد سالم از روی PH ادرار و آب دهانشان کاملاً آشکار و قابل تشخیص است و میزان اکسیژن موجود در بافت های این بیماران به شدت پائین است. سلول های سرطانی به اسید زیاد و اکسیژن کم علاقه دارند.

در بافتی که از اکسیژن بالایی برخوردار است سلول سرطانی یافت نمی شود و وجود اکسیژن زیاد فقط در محیط قلیایی امکان پذیر است.

افزایش میزان کلسترول

وجود کلسترول در بدن انسان بسیار ضروری است؛ زیرا هورمون هایی چون استروژن، تستوسترون و پروژسترون و سایر هورمون های مهم، از کلسترول ساخته می شوند. ۸۰ درصد کلسترول توسط کبد تولید می شود و ۲۰ درصد آن از طریق مواد غذایی وارد بدن می شود. بر اثر اسیدی شدن،کلسترول بیشتری توسط کبد تولید می شود تا با مهار اسید به حفاظت از جداره عروق بپردازد. اسید معلق در خون بر اثر تبدیل شدن به پلاک های کلسترولی به اسیدی جامد تغییر شکل داده و بدین ترتیب نمی تواند تاثیری بر PH خون داشته باشند و به رگ ها آسیب وارد کنند.

چربی های اشباع شده چربی هایی هستند که از پروتون، اشباع شده اند و الکترون اضافی برای از دست دادن ندارند و چون نمی توانند اکسید شوند، از اکسید شدن دیواره رگ ها هم نمی توانند جلوگیری کنند. چربی های اشباع شده سرشار از پروتون بوده و اسیدی هستند و چربی های اشباع نشده سرشار از الکترون بوده و قلیایی می باشند. به نظر می رسد افزایش کلسترول ناشی از تغذیه ی اسیدی است؛ براثر افزایش بار اسیدی، کبد کلسترول بیشتری تولید می کند و این تدبیر هوشمندانه ی بدن، برای محافظت از خود است.

ایجاد پوکی استخوان

مهم ترین ماده قلیایی بدن کلسیم است و بیشترین ذخایر کلسیم بدن، استخوان ها هستند. ۹۹ درصد کلسیم بدن در استخوان ها ذخیره شده است و مابقی در مایعات بدن و سایر بافت ها برای انجام وظایف مهم تری جای گرفته اند. کلسیم موجود در خون برای خنثی سازی اسیدها استفاده می شود اما با افزایش بار اسیدی، کلسیم خون تمام شده و کلسیم مورد نیاز از استخوان ها به خصوص استخوان لگن، استخوان پاها و ستون فقرات و همچنین دندان ها استخراج شده و صرف خنثی سازی اسید ها می شود. به همین دلیل با گذشت زمان از تراکم این استخوان ها کاسته شده و پوکی استخوان ایجاد می شود.

جهت پیشگیری از ابتلا به پوکی استخوان، مصرف مواد غذایی کلسیم دار توصیه می شود تا بدن به جای استفاده از کلسیم استخوان ها، از کلسیم مواد غذایی برای خنثی سازی اسیدها استفاده کند و مانع از کاهش تراکم استخوان ها شود. مواد غذایی که از استخوان ها مراقبت می کنند، مانع اسیدی شدن بدن نیز می شوند. این مواد غذایی به دلیل داشتن کلسیم، جزو مواد غذایی قلیایی محسوب می شوند.

هر چه میزان پوکی استخوان شدیدتر باشد، میزان بار اسیدی بدن هم بیشتر خواهد بود.

در دوران جوانی بار اسیدی بدن هم پایین است زیرا اسیدی شدن فرآیندی است که با گذشت زمان پدیدار می شود. دلیل بروز پوکی استخوان در سنین بالا این است که بدن توانایی دفع اسید توسط روش های نرمال و طبیعی را از دست می دهد و به مرور زمان کلسیم و منیزیم بیشتری از استخوان ها می گیرد. جهت جلوگیری از ابتلا به پوکی استخوان، علاوه بر اینکه باید از مواد غذایی سرشار از کلسیم و منیزیم استفاده شود، باید مصرف غذاهای اسیدی را نیز به حداقل رساند.

روزانه برای خنثی سازی اسیدها ۵۰ میلی گرم کلسیم مصرف می شود که مقدار زیادی به نظر نمی رسد اما با گذشت زمان این مقدار بیشتر شده و به ۴۰۰٫۰۰۰ میلی گرم افزایش می یابد که برابر با نصف کلسیم موجود در استخوان زنان و یک سوم کلسیم موجود در استخوان مردان است. به طور متوسط با گذشت زمان، زنان ۲/۱ و مردان ۳/۱ تراکم استخوان خود را از دست می دهند.

سایر بیماری های مرتبط با اسیدی شدن

همه ما از ارتباط بین اسیدی شدن و پوسیدگی دندان ها آگاه هستیم؛ کودکانی که شیرینی زیادی می خورند به دلیل اسیدی شدن توسط شیرینی ها، دندان هایشان سریع تر می پوسد. محیط اسیدی و شیرینی ها زمینه را برای رشد و تکثیر باکتری ها فراهم می کنند و در نهایت موجب شل شدن لثه و لق شدن دندان ها می شود. ماده معدنی ید در محیط قلیایی عملکرد بهتری دارد که بر اثر اسیدی شدن و کاهش تأثیر آن، عملکرد غده تیروئید نیز کاهش یافته و کم کاری تیروئید و افزایش وزن را به دنبال خواهد داشت. پروتئین کلاژن موجود در پوست، بر اثر اسیدی شدن سخت شده و منجر به چین و چروک و خشکی پوست می شود. زیرا پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند. تأثیر اسیدی شدن بر پیری پوست بسیار بیشتر از آن است که تصور می کنیم. اسیدی شدن در بی خوابی، افسردگی و کاهش حافظه هم تاثیرگذار است. هورمون ملاتونین هورمون خواب است که باید با سلول ها در ارتباط باشد. هورمون سروتونین برای جلوگیری از افسردگی در بدن ترشح می شود و برای داشتن حافظه ای قوی، باید نورون های دستگاه عصبی با هم در ارتباط باشند.

همانطور که مشاهده می کنید بیماری هایی نظیر چربی خون، پوکی استخوان، سرطان و سلولیت بیماری های غیر مرتبطی به نظر می رسند، اما در واقع نقطه مشترک در ابتلا به همه این بیماری ها اسیدی بودن بدن است. بیماری های ناشی از اسیدی شدن بدن یک شبه ایجاد نمی شوند که بتوان یک شبه آنها را درمان کرد، بلکه باید سبک زندگی معمول را به سبک زندگی قلیایی تغییر داد.