3 رفتار عجیب و غریب نوزادان (2)

گروه ترجمه نی‌نی‌بان: کودکان قادر به انجام کارهای خارق العاده ای هستند که ما تعدادی از آنها را برایتان آورده ایم.

شما پدر و مادر خوبی هستید. همه تلاش خود را تا امروز برای بزرگ کردن بچه انجام داده اید و فکر می کنید کارتان حرف نداشته است. سپس یک شب، مطابق معمول همیشه بچه را در تخت خود می گذارید ولی او به جای خوابیدن از جایش بلند شده و شروع به کوبیدن سرش به تخت می کند و این کار را پشت سر هم ادامه می دهد. شما به حدی شوکه شده اید که نمی دانید باید چه کار کنید یا شاید صبر می کنید و می خواهید ببینید که بچه شما تا کجا پیش می رود. بعد از گذشت یک دقیقه همه چیز تمام می شود و بچه خیلی زود به خواب می رود. پس چه اتفاقی افتاده است؟ چنین چیزی فقط در مورد بچه شما رخ نمی دهد. در 9 ماهگی، خیلی از نوزادان پیش از اینکه به خواب بروند، سر خود را حتی تا هشتاد بار در یک دقیقه به چیز محکمی می کوبند. دوره زمانی این حالت می تواند بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. بچه ها عصبانی نیستند و سعی نمی کنند با این کار چیزی بدست آورند. ظاهرا فقط به جای آزار دادن شما که اعصاب ندارید و کم خواب هستید، خودشان را بی دلیل آزار می دهند. در واقع موج آدرنالین از دردی که ایجاد شده، حالتی از خوشحالی و آرامی و ریلکس بودن که با خستگی همراه می شود را در بچه ایجاد می کند. آنها به اینکه شما به این کار اعتراض می کنید کاری ندارند. به اینکه آیا آسیبی به خود می زنند هم کاری ندارند. فقط می خواهند آدرنالین را تنظیم کنند و سر خود را تمام شب به این طرف و آن طرف می کوبند تا به نتیجه برسند. ولی هر موقع که بخواهند می توانند دست از این کار بردارند. کاملا.

این حالت را تصور کنید: یک نفر متوجه می شود که همسایه اش یا برادرش چیزی دارد که او می خواهد. یک ساعت یا ماشین. او آن چیز را می خواهد و برای همین دروغ می گوید و دست به هر کاری می زند که حتی همسایه یا برادرش دلشان برای او می سوزد و آن ساعت را به او می دهند. او چیزی که می خواسته را بدست آورده است. چه اسمی روی این حرکت می گذارید؟ دزدیدن، احتمالا. حالا همان سناریو را تصور کنید ولی فکر کنید یک بچه کوچک و بیچاره این کار را انجام دهد. آن موقع اسمش را چه می گذارید؟ دزدیدن دوست داشتنی. و بچه ها همیشه این کار را می کنند. اگر چیزی باشد که آنها بخواهند، هرکاری می کنند تا آن را بدست آورند. فریاد خواهند زد و سر خود را به این طرف و آن طرف می کوبند و خودشان را زخمی می کنند تا دل مادر و پدرشان برای آنها بسوزد. به محض اینکه سر آنها به جایی خورد، ناگهان همه شکلات ها و اسباب بازی ها نصیب بچه می شود و مادر از او می پرسد: «حالت خوب است؟» این رفتار خودآزاری و تاثیرگذاری عمدی معمولا پیش از شش ماهگی شروع می شود و ممکن است در دوران کودکی ادامه پیدا کند. در زمان این کج خلقی ها، بچه ها چیزها را به هم کوبیده و خودشان را گاز می گیرند و حتی بعضی از بچه ها نفس خود را تا حدی نگه می دارند که بیهوش می شوند. این حس تاثیرگذاری عمدی احساسی آنها روی دیگران خیلی موثر است. بچه ها تا زمانیکه چند ساله می شوند، فهم کاملی از بحث مالکیت افراد ندارند. متاسفانه فهم مالکیت فردی زودتر از هر چیز دیگری شکل می گیرد. به عبارت دیگر از نظر یک بچه هر چیزی متعلق به اوست. و برای همین گرفتن چیزها از دست او هیچ مفهومی برایش ندارد. او از خودش می پرسد اگر چیزی مال من است و آن را الان می خواهم، چرا نباید داشته باشم؟ از نظر آنها از آنجا که هر چیزی به درستی متعلق به خودشان است، هیچ اشکالی ندارد که هر کاری که لازم است را برای باز پس گرفتن آن بکنند. پس حتی اگر چنین چیزی به قیمت این تمام شود که خودشان را بیهوش کنند.

برای مدتی طولانی دانشمندان این تئوری را مطرح می کردند که افراد چپ دست ممکن است در داخل رحم به صورت دوقلو شکل گرفته باشند. منطق آنها این بود که بین دو قلو ها یکی از آنها به چپ دست بودن و دیگری به راست دست بودن گرایش دارد. ژنتیک و عوامل تغذیه ای هم می تواند روی چپ دستی یا راست دستی موثر باشند. ولی در خیلی از موارد توضیح کاملی برای آن وجود ندارد. شاید همه چپ دست ها در واقع یک قل از دوقلویی بوده که در رحم زنده مانده هستند. تا وقتی که سونوگرافی و تکنولوژی های دیگر کشف شد و آنها فهمیدند که حدس آنها درست بود. البته تا حدی. آنها در این موضوع که خیلی از چپ دست ها زمانی دوقلو بودند حق داشتند ولی خیلی نتوانستند در این فرضیه پیش روی کنند. دانشمندان امروز فکر می کنند که یک نفر از هر هشت نفر به صورت دو نخود در یک غلاف بوده است. و البته که یک نفر در هر هفتاد نفر دوقلو می شود. پس چه بلایی سر قل شما آمده است؟ او را کشته اید و سپس آن را در بدن خود جذب کردید؟ این طور نیست. احتمال اینکه شما جنین سالم تری بودید زیاد است. یا اینکه اگر از یک جفت تغذیه می کردید، همه خون را خودتان مصرف کرده اید. یا اینکه زودتر رشد کرده اید و قل دیگر خود را بدون رحمی برای پرورش یافتن تنها گذاشتید. اگر بارداری های متعدد آن طور که الان به نظر می رسد، واقعا متداول باشند، شاید ما به خاطر این دلیل تکامل پیدا کرده ایم. دوجنین که برای بقا تلاش می کنند، برنامه تکاملی خوبی است. متاسفانه حمل دوقلوها در بدن برای مادر خطرناک است و یکی از آنها نهایت تلاش خود را برای کشتن دیگری در همان لحظات اولیه رشد او بکار گرفته است.