پسوریازیس و تفاوت درمان در طب نوین و طب سنتی (بخش دوم: طب سنتی)

پسوریازیس از دیدگاه طب سنتی

پسوریازیس از نظر اطبای طب سنتی، معنای دیگری دارد.
در کتب طب سنتی علایم مشابه این بیماری تحت نام های داء الصّدف (بیماری صدف) یا قوبا شرح داده شده است.
از دیدگاه این طب، عوامل مختلفی از جمله تغذیه نادرست و روش های ناصحیح زندگی، باعث می شود،
که اخلاط نامناسب و مواد زاید در بدن تجمع پیدا کرده با رسوب در پوست، باعث بروز علایم این بیماری شوند.
همانطور که گفته شد، پسوریازیس اشکال گوناگونی دارد و شدت آن در تمام افراد یکسان نیست.
از دیدگاه طب سنتی، مقدار و کیفیت ماده تجمع پیدا کرده در بدن از لحاظ غلظت و لطافت، انواع بیماری و شدت علائم آن را تعیین می کند.

پسوریازیس، عمدتا حاصل سوء مزاج سرد و خشک و غلبه سوداست
و لذا هر چیزی که سودا را افزایش میدهد؛ باعث تولید اخلاط غلیظ و رسوب آنها در پوست خواهد شد؛
مواردی مثل: اختلال کارکرد کبد، مشکل هضم غذا و ایجاد یبوست می تواند زمینه ساز بروز یا تشدید پسوریازیس شود
و لذا در درمان، باید مد نظر قرار گیرد.

طب سنتی، برخلاف طب جدید، برای درمان این بیماری نه تنها سیستم ایمنی بدن را سرکوب نمی کند
بلکه حتی به تقویت آن هم می پردازد و در واقع به یاری طبیعت می شتابد تا بدن با دفع اخلاط نامناسب بر بیماری فائق آید.
طب سنتی درمان را بر پایه اصلاح مزاج و پاکسازی بدن از اخلاط نامناسب و مواد زاید بنا می نهد
و در ادامه با رعایت دستورات مربوط به روش صحیح زندگی ، بیماری از بین می رود.

این درحالی است که داروها و روشهای درمانی طب رایج، تنها به تخفیف موقتی علایم کمک کرده؛
درمان هایی تسکینی به حساب می آیند و چون بیماری اصلی ریشه کن نمی شود،
احتمال عود علایم – به دنبال قطع داروها یا حتّی به هنگام مصرف آنها- بسیار بالاست.

در طب جدید معمولا رژیم غذایی خاصی برای درمان این بیماری توصیه نمی شود
اما یکی از مهم ترین پایه های درمان همه بیماری ها -و از جمله پسوریازیس- در طب سنتی ، رعایت رژیم غذایی و آداب صحیح غذاخوردن است.

نکته بسیار جالب این است که در یافته های طب جدید هم می توان دلایلی برای صحّت نظر طب سنتی در مورد این بیماری یافت.
مثلا دیده شده است که دیالیز به ویژه دیالیز صفاقی باعث بهبود علائم بیماری می شود
و این موید نظر طب سنتی مبنی بر وجود اخلاط فاسد در خون، به عنوان دلیل اصلی بروز بیماری است.

در این ویدئو انواع مختلف پسوریازیس را بشناسید:

نکات مهم غذایی لازم برای بهبود چیست؟

۱- تدابیر تغذیه ای

همانگونه که ذکر شد، اولین قدم در درمان این بیماری، اصلاح رژیم غذایی است.

تغییر سبک زندگی به شیوه زندگی شهری و زندگی ماشینی و شرایط و مشغله های مربوط به آن،
باعث شده که آداب صحیح تغذیه به تدریج از یاد برود و عادات نادرست غذایی جایگزین آن شود.
به همین دلیل شیوع بیماری های صعب العلاج از جمله پسوریازیس، رو به افزایش است.

از این رو اصلاح رژیم غذایی و پرهیز از مواد غذایی حاوی ترکیبات سمی و خطرناک در کمک به بهبود بیماری نقش به سزایی دارند.
عدم رعایت دستورات و پرهیزات غذایی موجب می شود که اخلاط نامناسب مولد بیماری هرچه بیشتر در بدن تجمع یابند
و حتی اگر بیمار، داروهای تجویز شده را درست و به موقع مصرف نماید، باز هم پاسخ درمانی قابل قبولی را نمی توان انتظار داشت؛
چرا که مواد زایدی که با کمک دارو از بدن خارج می شوند، با مصرف مواد غذایی نامناسب مجددا وارد بدن می شوند.

الف- رعایت آداب تغذیه صحیح

این کار باعث هضم مناسب غذا، کارکرد صحیح دستگاه گوارش و کبد و تولید اخلاط صالح می شود.
آداب تغذیه صحیح بسیار زیادند امّا حدّاقل هایی که می توانند مورد توجّه قرار گیرند عبارتند از:

غذا را زیاد بجوید.

از نیم ساعت به غذا تا دو سه ساعت بعد از آن، مایعات و میوه نخورید.

در صورت امکان، کم کم وعده ناهار را کم یا حذف کنید.

فاصله بین غذا و خواب حداقل دو ساعت باشد. پرخوری نکنید.

ب- پرهیزها

بیمار دچار پسوریازیس باید از مصرف مواد غذایی زیر پرهیز کند:

– عدس، بادمجان، ماست؛

– انواع ترشیجات و میوه جات ترش

– گوشت گاو و گوساله و ماهی، گوشتهای یخی و مانده، گوشتهای نمک سود شده و کنسروی، مرغ و تخم مرغ ماشینی.

– قهوه، نسکافه، کاکائو، انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه های گازدار؛

-غذاهای آماده و مواد غذایی کارخانه ای،

-انواع مواد غذایی فرآوری شده، غذاهای مانده و فریزری،

-انواع ساندویچ، سوسیس کالباس و همبرگر، پیتزا و انواع فست فودها و سس ها، الویه، ماکارونی، قارچ، غذاهای تند و شور،

– تنقلات مصنوعی (انواع چیپس، پفک، کیک و کلوچه، شکلات و آب نبات های مصنوعی و …)، انواع تخمه و آجیل های بوداده؛

– غذاهای چرب و سرخ کردنی ها، روغن های نباتی جامد و مایع صنعتی؛

– شیرینی های کارخانه ای و شیرینی های قنّادی.

شرح و توضیح برخی از این پرهیزها:

عدس: چنان که گذشت، در بیماری پسوریازیس، اخلاط غلیظ و مواد زاید در بدن تجمع یافته اند.
عدس هم ازجمله خوراکی های است که در بدن تولید خون غلیظ سوداوی می کند.

بادمجان: بادمجان افزاینده خلط سوداست.
در منابع طب سنتی مصرف زیاد و طولانی مدت آن را ایجاد کننده قوبا – بیماری با علایم شبیه به پسوریازیس- می دانند.

گوشت گاو و گوساله: گوشت گاو و گوساله طبیعت سردتری نسبت به گوشت گوسفند و بره داشته
و مصرف آنها تولید خلط سودا می کند.

گوشت ماهی: مطلقا ممنوع

همچنین مصرف ماهی سرخ کرده، ماهی که در تخم مرغ خوابانده شده باشد،
ماهی دودی، انواع ماهی کنسرو شده، ماهی یخ زده و مانده برای همه افراد مبتلا ممنوع است.

گوشت های مناسب:

بهترین گوشت برای مصرف این بیماران، گوشت گوسفند (به ویژه بره جوان)
پرندگان کوچک (بلدرچین، کبک و …) و گوشت مرغ محلّی (به خصوص جوجه) است.

گوشت گوسفند: از بین گوشت های قرمز ، بهترین گوشت برای بیماران دچار پسوریازیس گوشت گوسفند است؛
بخصوص اگر گوشت بره ۶ ماهه تا یکساله باشد.

گوشت پرندگان دیگر: گوشت پرندگانی از قبیل بلدرچین و کبک نیز هضم خوبی دارند؛
به خصوص برای بیمارانی که معده ضعیفی دارند، مناسب است.

با سرخ کردن غذا دمایی بالاتر از ۱۵۰درجه سانتی گراد به وجود می آید
که بخش عمده ای از املاح معدنی، ویتامین ها و آنزیم های مهم و مفید غذایی را از بین می برد.
غذاها در اثر سرخ کردن دیرهضم شده، سیستم گوارش بدن را مختل و آن را خسته و فرسوده می کنند
و همانگونه که گفته شد، هضم نادرست غذا باعث تشدید علایم پسوریازیس می شود.
مصرف زیاد روغن به خصوص انواع صنعتی آن و غذاهای بسیار چرب،
با تولید اخلاط غلیط و ایجاد اختلال کارکرد جدی در کبد، خطر ابتلا به انواع بیماری ها را افزایش می دهند.

برای رفع تشنگی بهتر است از آبی که داخل یخچال خنک شده استفاده شود و قواعد نوشیدن آب نیز رعایت شود.

نکته بسیار مهم: آنچه مسلم است اینکه طبیعت همه افراد باهم برابر نیست و باید کاملا بررسی شود و بر اساس طبع و مزاج شخص،
درمان انجام شود، پس نکات گفته شده در بالا جایگزین تجویز متخصص نمیشود؛
و بیمار بایست برای شروع دوره درمان حتما به پزشک متخصص طب سنتی مراجعه کند.