آیا می توان از آب چاه در مصرف روزانه استفاده کرد؟
چاه : حفره چاه یکی از ساده ترین و عملی ترین راههای استفاده از آبهای زیرزمینی است. چاه اگر به طرز صحیح محافظت نشود، از طرق زیر در خطر آلودگی قرار می گیرد:
نفوذ آبهای سطحی آلوده از طریق طبقات خاک اطراف دهانه چاه. ورود آبهای سطحی آلوده از دهانه باز چاه نفوذ گرد و غبار و ورود آشغال، حشرات و پرندگان از دهانه چاه. نفوذ آلودگی از چاه مستراح نزدیک و امثال آن.برای جلوگیری از آلودگی چاه باید قواعد زیر را در نظر گرفت :
الف- جداسازی : حداقل سه متر اول دیواره چاه (از سطح زمین تا عمق سه متری) و ۳۰ سانتی متر بالا از سطح زمین، باید با آجر، سنگ (به ضخامت ۲۵ سانتی متر)، ملات یا بتون جداسازی شود.
ب-ساختن درپوش : روی چاه می توان سکویی ساخت و بر روی آن تلمبه دستی با موتور تلمبه نصب کرد. جنس سکو از بتون است و از نوک دهانه چاه به اطراف شیب دار می باشد. به این وسیله از نفوذ گرد و غبار، ورود آشغال، حشرات و آبهای سطحی به چاه جلوگیری خواهد شد.
ج- فاصله مناسب : برای آنکه از نفوذ آلودگی چاه مستراح و فاضلاب به آب چاه دستی جلوگیری به عمل آید می بایست چاه اب مشروب حداقل ۱۰۰ متر از لوله فاضلاب، جویها و چاههای فاضلاب ، فاصله داشته باشد و شیب زمین نیز به نحوی باشد که آب باران به طرف چاه جاری نشود.
د- ضد عفونی کردن چاه : پس از پایان ساختمان چاه و نصب وسایل دائمی و تلمبه ای که باعث آلودگی چاه آب نشود، باید چاه را ضدعفونی (سترون) کرد. برای این کار ۵۰۰ گرم از آهگ کلردار را در ۱۵ لیتر آب حل کرده، به داخل چاه وارد می کنند و به هم می زنند. به این طریق آب چاه ضد عفونی می شود.
آب از نظر بهداشت
چون آب حلال خوبی است بسیاری از موادی را که در منابع طبیعی خود با آنها تماس دارد در خود وارد کرده، به صورت محلول و یا معلق در می آورد. این مواد شامل مواد معدنی، آلی، گازها و جامدات و بعلاوه بعضی از موجودات زنده است. بعضی از این مواد مضر و برخی مفید هستند، در نتیجه آب محیط مناسبی برای سرایت بیماریهای گوناگون است.