نقش صدا در زندگی رومزه شهرنشینی
امروزه، یکی از تفاوتهای اساسی که بین زندگی ساده روستایی و زندگی ماشینیزم شهری وجود دارد، همان صدا است، که منابع مختلفی در شهرها عامل ایجاد آن می باشند. صداهای ناهنجار و آزاردهنده ای که در شهرها اعصاب را خسته و فرسوده می کنند، در روستاها بگوش نمی رسند، و اگر هم گاهی آثار و نشانه ای از این صداها در روستاها شنیده شود، بازهم به دست انسان متمدن شهری به آنجا راه یافته، و شیوع پیدا کرده است، و یا بیشتر به خاطر شرایط زندگی بهتر، به روستاها راه گشوده است، مانند صدای موتور پمپ آب، صدای ژنراتور برق و امثال آنها، که با زهم این صداها بعلت کم یودن مواد آن قابل قبول و پذیرای ذهن آدمی است، در حالی که وجود صداها در شهر، با نوع روستایی آن تفاوتهای بسیار دارد.
امروزه سطح صدای معمولی قابل تحمل برای افراد عادی ۳۰ تا ۷۰ دسی پل می باشد، که سطح ۷۰ دسی پل آخرین حد قابل تحمل صداست، و اگر این میزان از ۹۰ دسی پل بگذرد، موجب ناراحتیهایی در اشخاص و باعث وارد آمدن لطمات شدید به سیستم شنوایی ، حتی از بین رفتن قدرت شنیدن ، می گردد.
هواپیماهای جت، کنکورد و …. در موقع برخاستن ۱۵۰ دسی بل و در موقع تماس چرخها با زمین (هنگام فرود) ۱۲۰ دسی بل صدا تولید می نمایند، که از حد نصاب سلامتی بالاتر بوده، موجبات ناراحتیهای زیادی را در افراد فراهم می آورند. تکرار این صداها و تحمل آن، عوارض ناگواری را در شنوندگان بجای خواهند گذاشت. همچنین در خیابانهای شهرهای بزرگ سطح صدا در حدود ۸۰ و در پرجمعیت ترین آنها ۸۵ دسی بل است، که افراد را ناراحت می نماید.
نتایج آزمایشات انجام شده برروی موشها، نشان می دهد، که این حیوانات تحت تأثیر صدا های بیشتر از ۱۰۰ دسی بل تغییر رنگ داده، در ۱۵۰ دسی بل فوراً می میرند، و شاید این آخرین حد تحمل بشر برای مدت چند ثانیه باشد.
در فاصله سالهای ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۷، در اثر صداهای ماشین دنیای صنعتی، تنها ۱۶ دسی بل بر سطح صدا در محیط افزوده شده است. امروزه، سالیانه این سطح صدا بمیزان ۲ درصد ازدیاد می یابد، که حتی جنین های در رحم مادران نیز از عواقب نامطلوب آن در امام نخواهند بود.
صدا، انواع بسیار دارد، که رده بندی آن نیاز به کار وسیع تحقیقی دارد، و شرح جزئیاتش نیز از حوصله و موضوع مقال ما خارج است.