سوره غافر - صفحه 395 قران

گفتید: هرگز خداوند بعد از او پیامبرى مبعوث نخواهد کرد! این گونه خداوند هر اسرافکار تردیدکننده ‏اى را گمراه مى‏ سازد! (۳۴)

همان‌ها که در آیات خدا بى ‏آنکه دلیلى برایشان آمده باشد به مجادله بر مى ‏خیزند؛ (این کارشان) خشم عظیمى نزد خداوند و نزد آنان که ایمان آورده‏ اند به بار مى ‏آورد؛ این گونه خداوند بر دل هر متکبر جبارى مهر مى ‏نهد!» (۳۵)

فرعون گفت: «اى هامان! براى من بناى مرتفعى بساز، شاید به وسایلى دست یابم، (۳۶)

وسایل (صعود به) آسمان‌ها تا از خداى موسى آگاه شوم؛ هر چند گمان مى ‏کنم او دروغگو باشد!؛» اینچنین اعمال بد فرعون در نظرش آراسته جلوه کرد و از راه حق باز داشته شد؛ و توطئه فرعون (و همفکران او) جز به نابودى نمى ‏انجامد! (۳۷)

کسى که (از قوم فرعون) ایمان آورده بود گفت: «اى قوم من! از من پیروى کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم. (۳۸)

اى قوم من! این زندگى دنیا، تنها متاع زودگذرى است؛ و آخرت سراى همیشگى است! (۳۹)

هر کس بدى کند، جز بمانند آن کیفر داده نمى ‏شود؛ ولى هر کس کار شایسته‏ اى انجام دهد -خواه مرد یا زن- در حالى که مؤمن باشد آن‌ها وارد بهشت مى ‏شوند و در آن روزى بى ‏حسابى به آن‌ها داده خواهد شد. (۴۰)

اى قوم من! چرا من شما را به سوى نجات دعوت مى ‏کنم، اما شما مرا بسوى آتش فرا مى ‏خوانید؟! (۴۱)

مرا دعوت مى ‏کنید که به خداوند یگانه کافر شوم و همتایى که به آن علم ندارم براى او قرار دهم، در حالى که من شما را بسوى خداوند عزیز غفار دعوت مى ‏کنم! (۴۲)

قطعا آنچه مرا بسوى آن مى‏ خوانید، نه دعوت (و حاکمیتى) در دنیا دارد و نه در آخرت؛ و تنها بازگشت ما در قیامت بسوى خداست؛ و مسرفان اهل آتشند! (۴۳)

و بزودى آنچه را به شما مى‏ گویم به خاطر خواهید آورد! من کار خود را به خدا واگذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست!» (۴۴)