کاربرد اسپرم مرد، انتقال داروهای سرطانی به تومورها

شیمی درمانی دارای عوارض جانبی وحشتناکی است. این عوارض تا حدی به این دلیل است که داروهای مورد استفاده برای مبارزه با سرطان به سلول های سالم نیز حمله می کنند. شناسایی یک راه برای انتقال داروها به تومورها بدون تأثیر بر بافت سالم چالشی بزرگ و مشکل است که محققان در تلاش برای حل آن هستند.
یکی از گروه های تحقیقاتی که در این زمینه مشغول به تحقیق و بررسی است، گروه Leibniz Institute for Solid State and Materials Research Dresden است که در مطالعه اخیر خود نشان دادند می توان از اسپرم به عنوان یک ابزار مؤثر برای انتقال داروی استفاده کرد.
اسپرم ها در انتقال دارو به بافت های بیمار از فواید بسیاری برخوردار هستند. در واقع اسپرم ها خودشان در حال حرکت هستند، آنها داروها را احاطه می کنند تا دارو در اثر مایع های بدن رقیق نشوند و یا به بیرون نشت نکنند و همچنین آن را از برخورد با آنزیم هایی که تأثیر داروها را از بین می برند جلوگیری می کند. اسپرم ها مانند دیگر انواع سلولی از جمله باکتری ها باعث عکس العمل نشان دادن ایمنی نمی شوند و کلونی های ناخواسته را افزایش و یا شکل نمی دهند.
این محققان در ابتدا نشان دادند اسپرم ها تنها با غلتیدن در دارو که در این مورد خاص نام داروی سرطانی دوکسورابیسین بود، می توانند از دارو بردارند و در داخل خود ذخیره کنند. زمانی که این اسپرم پر از دارو به یک نوع از تومورهای تحت آزمایش تزریق شد، محققان پس از 72 ساعت شاهد کاهش 90 درصدی سلول های سرطانی زنده بودند. همچنین محققان کلاهک های کوچک و با روکش آهنی به اسپرم ها متصل کردند تا بتوانند مسیر حرکت آنها را به وسیله یک آهن ربا تحت کنترل بگیرند و آنها را به سمت تومور هدایت کنند. هنگامی که سلول ها به تومور می رسند، زبانه های کلاهک از هم باز می شود و اسپرم رها می شوند و اجازه می دهد تا آن به تومور نفوذ کند. محققان نشان دادند اسپرم ها در مبارزه با سلول های سرطانی عملکرد بهتری نسبت به تنها غلطاندن تومور در دارو دارند زیرا اسپرم ها می توانند به داخل سلول ها نفوذ کنند و دارو را به عمق سلول های سرطانی انتقال دهند.
این یافته ها مقدماتی اما با این حال بسیار نوید بخش هستند. محققان در ادامه کار خود باید سطح دوز داروها و نحوه کنترل این سطوح در اسپرم را شناسایی کنند. آنها همچنین باید تعداد مطلوب اسپرم های محتوی دارو، سرنوشت کلاهک کوچک آهنی هدایت گر و مشکلاتی احتمالی آنها برای انسان ها و امکان استفاده از اسپرم انسانی به جای استفاده از اسپرم گاوی که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته بود را شناسایی و بررسی کنند. پیش از این که بتوان از این روش در انسان استفاده کرد، اقدامات و مطالعات دیگری مورد نیاز است، اما استفاده از یک سلول طبیعی بهینه سازی شده برای عبور از بدن و ارتباط با سلول های انسانی ایده کاملاً خوبی به نظر می رسد.