روزهای سخت «پاوه» چطور تمام شد؟

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، بیستم مردادماه 1358 گروه‌های ضدانقلاب در روستای قوری قلعه جمع شدند و قطعنامه ای تنظیم کردند و در آن خواستار تشکیل شورای شهرستان پاوه و خروج پاسداران از منطقه و دادن خود مختاری به کردستان بودند.

اما مردم پاوه علیه ضد انقلاب تظاهرات کردند و در فرمانداری متحصن شدند و خواستار اعزام نیروهای کمکی برای ایجاد امنیت در شهر شدند. چند روز بعد 60 نفر پاسدار به فرماندهی اصغر وصالی به پاوه اعزام شده و تعدادی از پاسداران سپاه کرمانشاه توسط بالگردهای هوانیروز نیز به این شهر منتقل و در آنجا مستقر شدند.

نیروهای ضدانقلاب با گرایشهای مختلف خود را به قوری قلعه رساندند و بعداز ظهر روز 24 مردادماه 1358 به پاوه حمله کردند. با تاریک شدن هوا هجوم گسترده ضدانقلاب از همه جهت شروع شد.

پاسگاه ژاندارمری در محاصره ضدانقلاب قرارداشت، اما نیروهای مستقر در آن دلاورانه می‌جنگیدند.

اصغر وصالی که شرایط را برای دفاع چندان مناسب نمی دید به پاسداران باقیمانده در شهر دستور داد که به طرف ساختمان سپاه عقب نشینی کنند.

نیمه‌های شب درگیری به داخل شهر کشیده شد، ساعتی بعد افراد مسلح وارد بیمارستان پاوه شدند. تعدادی از نیروهای پاسدار که در آنجا بستری بودند بی‌رحمانه و به فجیع‌ترین وضع به شهادت رسانند.

اخبار وحشتناک پاوه یکی پس از دیگری به مرکز کشور می‌رسید. دکتر چمران از طرف دولت و تیمسار فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش و سه نفر از پاسداران نخست‌وزیری به همراه مقادیری مهمات بوسیله یک دستگاه بالگرد هوانیروز زیر رگبار دشمن خود را به پاوه رساندند. حضور دکتر چمران به رزمندگان روحیه داد.

شرایط نا امیدی حاکم بود، از 60 پاسدار غیرمحلی تعدادی شهید و تعدادی نیز مجروح شده بودند. با تاریک شدن هوا نیروهای حزب دمکرات خود را به مراکز حضور پاسداران نزدیک کرده و از هر طرف دست به حمله زدند. پاسگاه ژاندارمری به فرماندهی دلاور مردی از سبز پوشان سپاه استان کرمانشاه سردار آیت شعبانی هدایت می شد.

بالگرد امداد به طرف پاوه به پرواز درآمد، مقداری آذوقه و مهمات زیر رگبار گلوله تخلیه و تعدادی از مجروحین به همراه تیمسار فلاحی جهت ارسال کمک بیشتر به پاوه به سمت کرمانشاه به پرواز درآمد.

همان روز هواپیمای جنگنده «فانتوم» که برای شناسایی و کمک رفته بود در چهار کیلومتری شرق پاوه به کوه برخورد و هر دو خلبانش به شهادت رسیدند. ساعت 16 همان روز بالگرد دوم که حامل آذوقه و تعدادی نیروی کمکی از سپاه کرمانشاه بود بر زمین نشست و سپس در برگشت درحالی که حامل تعدادی از مجروحین برای اعزام به کرمانشاه بود، در اثر تیراندازی ضدانقلاب ملخ بالگرد به تپه‌ مجاور محل فرود اصابت و در اثر برخورد آن با زمین سرنشینان بالگرد به همراه تعدادی از نیروهایی که در اطراف بالگرد بودند و دو خلبان آن به شهادت رسیدند.

در شب بیست و ششم مرداد سال 58 غرش مسلسل‌ها، صدای انفجار خمپاره‌ها قطع نمی‌شد، ضدانقلاب جلو می‌آمدند، خانه‌های شهر را غارت می‌کردند بین مهاجمان و افراد بومی درگیری بوجود می‌آمد. شیون‌زنها و بچه ها به گوش می‌رسید. بلندگوهای ضدانقلاب به مردم اعلام می‌کردند حزب اعلام نموده هر کس به ما بپیوندد در امان است، فقط پاسدارها و دکتر چمران را تحویل بدهید. در مقابل آنها بلندگوی خانه پاسداران روشن و به مردم اعلام می‌کرد از ضدانقلاب نترسید ما خبر داریم نیروی کمکی در راه است.

صبح بود، رادیو فرمان تاریخی حضرت امام(ره) را خطاب به نیروهای مسلح و دولت مبنی بر اینکه به دولت، ارتش و ژاندارمری اخطار می داد که اگر با توپ ها و تانک‌ها و قوای مجهز تا 24 ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود همه را مسئول می‌دانند، پخش شد.

امام خمینی(ره) به عنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد ارتش دستور داد که فوراً با تجهیزات کامل عازم منطقه شوند و بدون فوت وقت با تمام تجهیزات به سوی پاوه حرکت کنند.

بدنبال صدور فرمان تاریخی حضرت امام خمینی(ره) نیروهای مسلح به همراه نیروهای مردمی به سمت پاوه حرکت کردند. شور و هیجان سراسر کشور را فرا گرفت، اقشار مختلف مردم پس از اعلام آمادگی خواستار همراهی با رزمندگان اسلام برای آزادسازی شهر پاوه شدند.

جوانان مدافعی که از پاوه دفاع می‌کردند با صدور فرمان امام (ره) روحیه گرفته و پیش از رسیدن قوای کمکی بسیاری از موقعیت‌های ضدانقلاب را فتح و شهر را آزاد کردند و با رسیدن نیروها پاوه را پاکسازی و ضد انقلاب را تعقیب کردند و اینگونه پاوه ایام به یاد ماندنی خود را تجربه کرد.