چرا داکتر عبدالله به سازمان ملل رفت؟

داکتر عبدالله در هفتاد و سومین نشست عمومی سازمان ملل دعوت شد و عازم نیویورک گردید.
از منابع آمریکایی گزارش شده بود که باید یکی از رهبران حکومت وحدت ملی به سازمان ملل دعوت شود. بیشتر توجه بسوی اشرف غنی بود که طبق قرار قبلی باید اشرف غنی در سازمان ملل متحد از جانب افغانستان نمایندگی کرده و سخنرانی می نمود. پس از رایزنی های مکرر حمدالله محب رییس شورای امنیت ملی ارگ و دیگر سران حکومت برای تنظیم وقت ملاقات اشرف غنی با سران جهانی از جمله ترامپ، هیات افغانستان ناکام ماند و فقط حسن روحانی رییس جمهوری ایران برای ملاقات با اشرف غنی تنظیم گردید. حتی هیچیک از سران اروپایی نیز حاضر به ملاقات با اشرف غنی در نیویورک نشدند.

شنیده می شود که اشرف غنی به صلاح الدین ربانی نیز ابلاغ کرده بود که نباید در جلسه سازمان ملل در نیویورک شرکت کند و بجای وی حمدالله محب خواهد رفت. در هر حال از اشرف غنی دعوت نشد و برخلاف انتظار همه برای عبدالله ویزای آمریکا صادر گردید تا به عنوان نماینده افغانستان در سازمان ملل حضور یافته و در مجمع سالانه این سازمان سخرانی کند.

چرا داکتر عبدالله؟
اگر بدون جانبداری و واقعبینانه به موضوع دعوت عبدالله به سازمان ملل بنگریم به یک حقیقت مطلق می رسیم و آن نگرش فراگیر آمریکا در راستای فریبی دیگر است تا یکبار دیگر توجه تمامی همپیمانان گذشته عبدالله را بسوی او جلب کرده و مخالفان و منتقدان اشرف غنی را از از گرایش به سوی روسیه و ایران و چین دور کند و یکبار دیگر دست رقیبان منطقه ای خود را از نیروی سیاسی و نظامی در افغانستان تهی گرداند و همه را بسوی آمریکا بکشاند.

آمریکا این سیاست را بارها در حیطه افغانستان عملی کرده است. در زمان حکومتداری مجاهدین، تمامی سران مخالف و موافق خود را حول محور پاکستان و جاسوسان خود در افغانستان سامان داد و نگذاشت حتی احزابی که در ایران ایجاد و رشد و تجهیز شده بودند، بسوی ایران تمایل پیدا کنند.

آمریکا در زمان حکومت طالبان نیز تمامی اوضاع را در کنترل داشت و توسط پاکستانی ها بر همه امور افغانستان مسلط شده بود تا آنجا بصورت علنی نظامیان و بعضا سیاسیون امریکایی در مناطق مختلف کشور به طالبان مشوره می دادند و آنها را از جهات مختلف تجهیز و تامین می کردند.

آمریکایی ها برای فریب اذهان عامه ظاهرا اقداماتی را علیه طالبان به انجام رسانیدند و در ظاهر حکومت طالبان را ساقط کردند. در حالیکه بازهم طالبان را تجهیز و تمویل کردند و سران حکومت های بعدی مانند کرزی و غنی را مجبور ساختند تا از طالبان بد نگویند و زمینه حضور آنان را در جهات نظامی و سیاسی و اجتماعی تقویت نمایند.

الفاظ برادر مخالف، مخالفان سیاسی، افغان های ناراضی و ... از دستورات اکید آمریکایی ها برای سران حکومت (کرزی و غنی) بود که باید از زبان تمامی سرسپردگان رسمی آمریکایی ها در افغانستان بارها شنیده می شد تا مردم طالبان و مخالفان را از خود قلمداد کرده و علیه جنایات هرروزه شان هیچ اقدام عملی نکنند که چنین شد.

بی اهمیت جلوه دادن کشته های نظامیان هموطن نیز برنامه دیگری از سوی آمریکایی ها بود که دقیقا در تمامی مراحل خود اجرایی گردید و اینک دیگر کشته شدن فردی و جمعی نظامیان هموطن برای همه به صورت امری عادی درآمده است.

و اما اصل بحث؛
شاید با این توضیحات به این نتیجه رسیده باشید که آمریکایی ها در همه مقاطع زمانی تمامی تلاش داشتند تا تمامی نیروهای فعال در صحنه های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی را در اختیار داشته باشند. حتی نیروهای مخالف آمریکا را نیز تحت کنترل گرفتند و از آنان در راستای منافع شان استفاده کردند.

موضوع دعوت عبدالله نیز به همین مساله برمی گردد. اینبار نیز آمریکایی ها تصمیم گرفتند تا طرح چندین بار عملی شده و نتیجه داده خود را در افغانستان پیاده کرده و یکبار دیگر سران سیاسی و نظامی و قدرت های قومی و منطقه ای را با دعوت از عبدالله بفریبند و ظاهرا برای همگان اعلام بدارند که تنها حامی اشرف غنی و یک قوم خاص برای قدرت در افغانستان نیستند و به تمامی قدرت ها و اقوام در افغانستان فرصت بروز می دهند.

متاسفانه این سیاست کهنه آمریکا یکبار دیگر نیتجه می دهد و سیاستمداران هرچند با تجربه اما خام و فرورفته در اعماق رویای رسیدن دوباره به قدرت، بازهم فریب آمریکایی ها را خورده از همین حالا به این می اندیشند که رویکرد آمریکا نسبت به آنان مثبت شده است و آنان می توانند بازهم به قدرت بازگشته و یکبار دیگر بر گرده مردم سوار شوند.

اما زهی خیال باطل! نمی دانند که سیاست کهنه آمریکا بازهم آنان را فریفته است و چشم و گوش آنان را بسته و رویای قدرت و زراندوزی مجدد، آنان کور و کر ساخته است.

در حقیقت اینها خدا را منکر شده اند و آمریکا برای شان همه چیز شده است که اگر به آنان توجه کرد یعنی همه چیز خواهند داشت و اگر از آنان روی گرداند انگار همه دنیا به آنان پشت کرده است.

خداوند همه را به راه راست هدایت فرماید.
کد (4)