غزل شماره 272 حافظ: بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

غزل شماره 272 حافظ به عنوان تشکر برای تورانشاه سروده شده و در سه بیت نخست با مضامین عارفانه خطاب به دل خود چند نکته عرفانی را یادآور می‌شود. شاعر دلتنگ است و از دوست می‌خواهد که بازگردد و مونس جانش شود، همچنین بجز یار رازداری نمی‌بیند. حافظ عشق را به میکده‌ای تشبیه می‌کند و از محبوب درخواست ساغر پیش از ماه رمضان دارد.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

زان باده که در میکده عشق فروشند

ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک

جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش

دلدار که گفتا به توام دل نگران است

گو می‌رسم اینک به سلامت نگران باش

خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش

ای درج محبت به همان مهر و نشان باش

تا بر دلش از غصه غباری ننشیند

ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

حافظ که هوس می‌کندش جام جهان بین

گو در نظر آصف جمشید مکان باش

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

در دوستی با دیگران صادق باش. با آنان مهربان باش تا بتوانی در وقت سختی از وجودشان بهره ببری. برای رسیدن به آرزوها باید سعی و تلاش کنی و رنج و مشکلات را تحمل نمایی. به خداوند توکل داشته باش.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 273 - اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!