غزل شماره 288 حافظ: کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش

غزل شماره 288 حافظ غزلی است عاشقانه و بازگو کننده عقاید باطنی شاعر و ارائه کننده بهترین شیوه زندگی است. در مطلع غزل آن چیزهایی که باعث داشتن زندگی خوب و خوش است را بیان می‌کند، ازجمله اینکه کنار آب، پای درخت بید بنشینی، طبع شعری داشته باشی، یاری نیکو در کنارت و ساقی زیبارو باشد؛ در این حال باید قدر زمان و عمر را بدانی.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

کنار آب و پای بید و طبع شعر و یاری خوش

معاشر دلبری شیرین و ساقی گلعذاری خوش

الا ای دولتی طالع که قدر وقت می‌دانی

گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش

هر آن کس را که در خاطر ز عشق دلبری باریست

سپندی گو بر آتش نه که دارد کار و باری خوش

عروس طبع را زیور ز فکر بکر می‌بندم

بود کز دست ایامم به دست افتد نگاری خوش

شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان

که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش

میی در کاسه چشم است ساقی را بنامیزد

که مستی می‌کند با عقل و می‌بخشد خماری خوش

به غفلت عمر شد حافظ بیا با ما به میخانه

که شنگولان خوش باشت بیاموزند کاری خوش

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

قدر عمر و فرصت‌های زندگی‌ات را بدان، از آن‌ها بهره ببر و وقتت را بیهوده به هدر مده. روزگار این روزها بر وفق مراد توست. همیشه در زندگی عاقلانه رفتار کن و به خودت مغرو نشو. عمر را به غفلت مگذران که دیگر فرصتی برای بازگشت نیست.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 289 - مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!