غزل شماره 325 حافظ: گر دست دهد خاک کف پای نگارم

غزل شماره 325 حافظ تحت تأثیر غزل سلمان ساوجی «بر خاک درش میرم و چون خاک شوم من» و به استقبال او سروده شده است. حافظ می‌گوید اگر خاک کف پای نگار به دستم برسد، آن را به عنوان توتیا و داروی شفای چشم بر صفحه دیدگانم جای خواهم داد. به امید رسیدن به آغوش تو در اشک غرق شدم و امیدوارم که موج سیلاب اشک تو را به کنار من برساند.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

گر دست دهد خاک کف پای نگارم

بر لوح بصر خط غباری بنگارم

بر بوی کنار تو شدم غرق و امید است

از موج سرشکم که رساند به کنارم

پروانه او گر رسدم در طلب جان

چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

امروز مکش سر ز وفای من و اندیش

زان شب که من از غم به دعا دست برآرم

زلفین سیاه تو به دلداری عشاق

دادند قراری و ببردند قرارم

ای باد از آن باده نسیمی به من آور

کان بوی شفابخش بود دفع خمارم

گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری

من نقد روان در دمش از دیده شمارم

دامن مفشان از من خاکی که پس از من

زین در نتواند که برد باد غبارم

حافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز است

عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

هر کاری که از دستت بربیاید برای دوستانت انجام می‌دهی ولی یک‌بار هم آن‌ها را امتحان کن ببین همین احساس را نسبت به تو دارند یا نه و فقط دوران خوشی و شادی همراه تو هستند. شفای دلت را از خدا بخواه. کاری کن که بعد از مردنت خوبی‌های تو همیشه ماندگار بمانند. بیشتر با خدا باش و عبادت کن.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 326 - در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!