غزل شماره 408 حافظ: ای آفتاب آینه دار جمال تو

غزل شماره 408 حافظ در اوج ناز و نعمت و قدرت شاه شجاع یا به قول خودش پادشاه یا آفتاب حسن و در زمان صدارت خواجه تورانشاه سروده شده است. غزل تا حد مبالغه به وصف زیبایی و لطف ممدوح می‌پردازد که از همه جهان برتر است. آفتاب در برابر چهره محبوب حافظ آینه نگه می‌دارد و مشک سیاه با آن همه بوی خوش دور خال یار اسفند دود می‌کند.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

ای آفتاب آینه دار جمال تو

مشک سیاه مجمره گردان خال تو

صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود

کاین گوشه نیست درخور خیل خیال تو

در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن

یا رب مباد تا به قیامت زوال تو

مطبوع‌تر ز نقش تو صورت نبست باز

طغرانویس ابروی مشکین مثال تو

در چین زلفش ای دل مسکین چگونه‌ای

کآشفته گفت باد صبا شرح حال تو

برخاست بوی گل ز در آشتی درآی

ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو

تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود

کو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو

تا پیش بخت بازروم تهنیت کنان

کو مژده‌ای ز مقدم عید وصال تو

این نقطه سیاه که آمد مدار نور

عکسیست در حدیقه بینش ز خال تو

در پیش شاه عرض کدامین جفا کنم

شرح نیازمندی خود یا ملال تو

حافظ در این کمند سر سرکشان بسیست

سودای کج مپز که نباشد مجال تو

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

بخت و اقبال در تمام عمر همراه تو خواهد بود و در زندگی روز بد نمی‌بینی. چهره و طینت زیبایت ورد زبان‌هاست، پس چرا غمگین شده‌ای و این‌قدر آشفته‌حال هستی؟ دست از قهر و کینه بردار که فال تو بسیار فرخنده است. برای مهربانی کردن پیشقدم شو، مژده‌ای به تو می‌دهند و حق وفا را به جا آور.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 409 - ای خونبهای نافه چین خاک راه تو

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!