"روشنی مالِ من است"

هر شب از عمقِ سیاهِ امروز، کوله باری بر دوش تا ثریّا می رفت. روی ابرِ سردی سفره ای می انداخت... در میانش دل بود. از میانِ کوله، ماه را بر می داشت... می گذاشت آن بالا. با خودش هی می گفت: روشنیشاعر:مسعود اویسی