درایت و ندرت نوشتاری از محمدعلی فیاض‌بخش

شفقنا- دکتر محمدعلی فیاض بخش در روزنامه اطلاعات نوشت، چند سال پیش تونی بلر نخست وزیر وقت بریتانیا در سخنانی بزرگ‌تر از دهانش گفته بود: ایران زیادی بزرگ‌است. چند روز پیش نیز نماینده اسرائیل در سازمان ملل طی حماسه‌خوانی نژادپرستانه، از جغرافیای گسترده امت یهود در آینده آرمانی و خیالی سخن گفت و جالب آن‌که میکروفنش به بهانه سخنان ایدئولوژیک […]

شفقنا- دکتر محمدعلی فیاض بخش در روزنامه اطلاعات نوشت، چند سال پیش تونی بلر نخست وزیر وقت بریتانیا در سخنانی بزرگ‌تر از دهانش گفته بود: ایران زیادی بزرگ‌است. چند روز پیش نیز نماینده اسرائیل در سازمان ملل طی حماسه‌خوانی نژادپرستانه، از جغرافیای گسترده امت یهود در آینده آرمانی و خیالی سخن گفت و جالب آن‌که میکروفنش به بهانه سخنان ایدئولوژیک در صحن سیاسی‌ترین ارگان بین‌المللی قطع نشد!
باری؛ تونی بلر، همه عمر سیاسی و صدارتی‌اش از نیم‌عمر مسئولیت یک بخشدار در یک گوشه گمنام ایران پهناور کوتاه‌تر بود و عمر خطابه‌خوانی این نماینده نژادپرست نیز چه بسا از استاد بریتانیایی‌اش کوتاه‌تر. اما آنچه مهم است، این که پژواک این سخنان در دوره‌ای بلند از تاریخ‌، علیرغم کوتاهی عمر سیاسی گویندگانش، پایایی می‌یابد؛ چرا که، این پیام‌ها در زمان خود به درستی درک و پردازش نمی‌شوند.
آری، ایران بزرگ‌است؛ اما بزرگی‌اش نه به خاطر وسعت خاک و رفعت کوه‌ها و عمق درّه‌ها و سرسبزی جلگه‌ها و فراخی دشت‌هایش هست- که هست- بلکه ایران از آن روی که بر بلندای یک تاریخ تمدن عمیق و بر ستیغ یک انسانیت قدیم ایستاده، بزرگ است، و این بزرگی بر او نه زیاده، بلکه شایسته‌است و هرآن‌کس که نتواندش دید، کور بادا که باد!
شاید اینگونه احساس شود، که کشور عزیزمان ایران، هیچگاه تا این حد در معرض تهدید و عرضه چنگ و دندان دشمن نبوده‌است که امروز٫ مطمئن نیستم؛ لیک تهدیدهای امروزین را نیز نباید دست‌کم گرفت.
سایه شوم‌جنگ را باید همیشه از سر سرزمین دور داشت؛ همان‌گونه که درسایه‌سار زور و قلدری و خفت‌آوری از سوی بیگانه نیز نمی‌توان زیست. در این بحبوحه، که حکیمانه‌ترین راهبرد در یک کلام کوتاه بیان شده، که: «نه به پیشواز جنگ می‌رویم و نه پشت میز مذاکره از پیش معلوم می‌نشینیم»، بر همه نخبگان فرض است که خلاف و اختلاف‌های دستمالی را در این قیصریه بزرگ فروگذارند و کار را در خطوط مقدم جبهه، بر عباس‌میرزاها آنچنان تنگ نکنند، که به خاطر یک نفسِ آرامِ موقتیِ امروز، فرداها نفرین نسلی را در امضای ترکمانچای‌ها به امید گلستانی واهی بر خود بخرند.
سخن‌گفتن و قلم‌زدن در زمانی که دخمه‌های خباثت به نام اتاق فکر، از آن‌سوی خلیج‌فارس تا آن دورادور خلیج خوک‌ها فعال است و به کار؛ و در شکاریک کلام نسنجیده، ولو حماسه‌آلودند، تا تیر عداوت در کمان رذالت‌ زه کنند، حقّاً درایت می‌طلبد و ندرت. درایت بدان معنی، که سنجیده سخن گویند و ندرت بدان مفهوم، که برخی، کمتر سخن کنند.‏

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!